Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Η γωνιά της Αλήτισσας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Η γωνιά της Αλήτισσας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη, Μαρτίου 08, 2016

Ποια γυναίκα γιορτάζει σήμερα ?



Πάντα αιρετική γαρ θέλω να βάλω φωτιά στη σκέψη σου,  για αυτό και σήμερα επέλεξα να σε ρωτήσω και να απαιτήσω να μου απαντήσεις, 8 Μαρτίου σήμερα και γιορτάζει η Γυναίκα.... ποια Γυναίκα? Όλες θα μου πεις ...  θα κλείσεις την σελίδα και θα πας παρακάτω... Στάσου μη φεύγεις... στάσου μύγδαλα...  πιες μια γουλιά καφέ και αναλογίσου... 
Κοίταξε δεν αποποιούμαι των επιφανών γυναικών Ελληνίδων και ξένων για τα όσα έχουν κάνει για το "αδύναμο φύλο μου" για την καθιέρωση των δεδομένων δηλαδή... ήταν όλες τους άξιες... είναι όλες τους άξιες...   μην πιάσουμε ονόματα τώρα δε συμφωνείς? 
Έχω την αμυδρά εντύπωση πως σήμερα γιορτάζει αυτή η Γυναίκα που κόβει από τη σάρκα της για να δώσει ... Επίσης αν έχω σκεφτεί καλά μέσα στη σημερινή μέρα είναι και η Γυναίκα που κλείνετε σε ένα ανήλιαγο υπόγειο και υποχρεώνεται να πηγαίνει με 50 άνδρες κάθε μέρα... γιορτάζει η μέλλουσα Γυναίκα που περπατάει ξυπόλητη  στο "καλύτερο μέλλον της"  και την βαφτίζουν λαθρομετανάστρια. Γυναίκα είναι και η μάνα σου που τη γαμωσταυρίζεις κάθε μέρα με κάθε ευκαιρία... βρε ηλίθια θα μου πεις αυτή γιορτάζει στην Εορτή της Μάνας... ναι καλά θα σου απαντήσω... γιορτάζει η αδερφή σου σήμερα αυτή που έχει πάρει τον τύπο που την κακοποιεί κάθε μέρα και με τα θλιμμένα μάτια της σου ζητάει βοήθεια...
Δεν γιορτάζει η στερημένη στο μυαλό γυναίκα, μη τα μπερδεύεις... όχι αυτή ... αν και θα μου πεις γιατί αυτή δεν είναι γυναίκα? Σαφώς και είναι, σαφέστατα και δεν πρέπει να είμαστε μονοθεματικοί και δογματικοί... Αν και καλό θα ήταν τώρα που το σκέφτομαι να διαλέξεις εσύ...
Για μένα Σήμερα γιορτάζει ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ ΓΥΝΑΙΚΑ αυτή που δαιμαινοποιήθηκε και εξεφτελίστηκε όσο κανείς άλλος... γιορτάζει και η πόρνη και η ενάρετη, η καλόγρια αλλά και η διαβολογυναίκα... μπορώ να σου πω και για τόσες άλλες αλλά δεν θέλω να σε κουράσω, σκοπός μου είναι να σε κάνω να σκεφτείς όχι να με διαολοστείλεις...  
Σήμερα εορτάζει η Θηλυκή Ενέργεια που μετά από πολύ σκέψη και με καλά οργανωμένο σχέδιο τείνει να εκλείψει... 
Μη πάρεις τίποτα πίσω από αυτά που σκέφτεσαι για την Γυναίκα σήμερα ... μη πεις άλλη κουβέντα και κοίτα το περιεχόμενο... βάλε της ότι χρώμα θες, ότι περιγραφή θέλεις δώσε...  
Μείνε δίπλα μου και πάλεψε μαζί μου, είμαστε ίσοι όχι ίδιοι για αυτό σε χρειάζομαι και με χρειάζεσαι...
Μη μου λες Χρόνια Πολλά .. Δύναμη να  μου ευχηθείς να αντέχω, επάρκεια έχω να δώσω, πάντα είχα... είμαι Τιτάνιδα το ξέχασες? Σε έφερα στη ζωή, σου δίνω ζωή... 
Εγώ η Γυναίκα σε Ευχαριστώ... 
    

Κυριακή, Φεβρουαρίου 28, 2016

Στα χέρια σου



Φεύγει και πάει το μυαλό και φτάνει σε άλλα μονοπάτια, σκέψου να μπορούσαμε να ανοίξουμε πραγματικά την ψυχή μας και να μιλήσουμε. Φαντάσου να θέλαμε να εμπιστευτούμε ακόμα και τον εαυτό μας και να εξομολογηθούμε τα πιο μύχια συναισθήματα.
Είναι οι ώρες μεγάλες όταν θέλεις να φτάσεις στο Θεό της Ψυχής. Και όμως δεν το κάνεις, γιατί φοβάσαι. Δεν το κάνεις γιατί το νιώθεις περιττό. Δεν το κάνεις γιατί νομίζεις πως τώρα δεν χρειάζεται.
Είχες δυο άμυνες, τον αυτοσαρκασμό και την ελπίδα  . Τον αυτοσαρκασμό για να μπορείς να δείχνεις προς τα έξω πως ναι, το καταφέρνεις και εσύ και την ελπίδα που σου κρατάει συντροφιά τα τελευταία χρόνια.

Μια ελπίδα που ήρθε και έκατσε στο βρεγμένο πρεβάζι της ψυχής σαν το σπουργίτι το χειμώνα, του έδωσες λίγα κοχυλάκια για να χορτάσει την πείνα της μοναξιάς και λίγο νεράκι αναθάρρησης να πιει. Άνοιξες το παράθυρο διάπλατα να μπει και να ζεσταθεί από το βοριά... και ήταν εκείνη την στιγμή που μέσα στο δωμάτιο της ύπαρξής σου εισέβαλλαν  τα όρνια της άρνησης. Έκλεισες γρήγορα το παράθυρο αλλά οι δαίμονες ήταν ήδη μέσα. Και κρύφτηκες στη γωνιά να μη σε δουν να μη σε αγγίξουν, ξέχασες το σπουργιτάκι.

Όλο το δωμάτιο γέμισε από μια απίστευτη παρουσία που όχι μόνο μετά από λίγο σταμάτησες να την φοβάσαι αλλά της έστρωσες και γιορτινό τραπέζι. Το σπουργιτάκι για να μην σε ενοχλεί το έκλεισες σε ένα πανέμορφο κλουβί και το γέμισες με χρυσά μαξιλαράκια για να ξεκουράζεται, έξαλλου αυτό είναι που είδες πρώτο και το βοήθησες έτσι δεν είναι;
Από την άλλη κέρναγες την Άρνηση με γλυκό κρασί στιγμών στα κολονάτα ποτήρια των λέξεων σου. Λογιών φαγητά στο τραπέζι σου με μενού από πράξεις, από σκέψεις και από τολμήματα που έμειναν στη μέση, λες και ήταν Γιορτή, αλήθεια τι γιορτάζεις; Και αρχίζει η μουσική μια μουσική που μαζί με το κρασί ζαλίζει το μυαλό και στροβιλίζεσαι και χορεύεις... χορεύεις... πόσο σου αρέσει, με μια άγρια χαρά ανοίγεις την ντουλάπα της ύπαρξής σου και ρούχα βγάζεις αρχοντικά και την άρνηση ντύνεις και ντύνεσαι και εσύ, βγαίνεις από το σπίτι και στο δρόμο ξεχύνεσαι με τα καινούργια όμορφα ρούχα σου και την καινούργια φίλη σου να σας δει ο κόσμος. Και είσαι καλά... και ευτυχισμένος τρέχεις στα μονοπάτια του μυαλού.... Δυο πράγματα πλέον βρήκες που αναζητούσες την ηρεμία και την αποδοχή, μα ναι αυτό είναι που σου πρόσφερε η Άρνηση, αυτά είναι τα δώρα της, και το χρυσό της τζίνι σου υπόσχεται και άλλα αν το ακολουθήσεις. Και τρέχεις να φτάσεις όσο πιο γρήγορα μπορείς.... που;

Μα είναι δρόμος ήρεμος στρωμένος με γρασίδι, τέρμα πια οι πέτρες και οι ανηφόρες, τέρμα τα έλη και τα ποτάμια, τέρμα πια οι ωκεανοί της σκέψεις. Όλα εδώ μπροστά σου όπως τα ήθελες. Τέρμα πια τα κόματα, οι τελείες, τα ερωτηματικά, σε αυτό τον δρόμο δεν υπάρχουν σημεία στίξης. Τέρμα το μπρος - πίσω, τέρμα οι προσπάθεια για κάτι καλύτερο, τέρμα η ζωή.... Τέρμα η Ζωή;;; Μα πως;;; Ένα φτερό από το σπουργίτι έρχεται μπροστά στα μάτια σου και το πιάνεις στον αέρα.


Αρχίζει να βρέχει, μια βροχή δυνατή που σε ποτίζει και θέλει να σε ξεπλύνει μέχρι το κόκκαλο, σήκωσε το κεφάλι όσο δυνατή και αν είναι και ας σε χτυπάει στο πρόσωπο και ας πονάς, μόνο έτσι καταλαβαίνεις πως ζεις. Και αρχίζεις και τρέχεις να φτάσεις, να προλάβεις, στο δρόμο πλέον όμως τελειώνει το γρασίδι και αρχίζουν οι πέτρες, οι λακκούβες, οι ανηφόρες, με κομμένα πόδια και ανάσα που σχεδόν βγαίνει έχεις να αντιμετωπίσεις και τα διόδια των εξηγήσεων σε όσους πριν σύστηνες την φίλη σου την καλή. Τα γιορτινά ρούχα της Άρνησης αρχίζουν να κουρελιάζονται και κοίτα το ένα μετά το άλλο σκίζονται στο μέρος της καρδιάς σου. Χαμογελάς σύμπτωση απλή του επέζησες και φτάνεις στο σπίτι σου. Το κλουβί παραμένει στη θέση του ή χρυσή ποτίστρα και ταΐστρα άδειες, η χρυσή κούνια κινείται μόνη της. Το σπουργιτάκι ;;; Καθώς πλησιάζεις βλέπεις τα φτερά του, ίσα που ανασαίνει. Άνοιξε το κλουβί και πάρτο στα χέρια σου μη φοβάσαι, κάντο.....  Φύσηξέ του στο στοματάκι του και δως του πνοή ξανά, κάντο μη φοβάσαι ... Άνοιξε το παράθυρο της ψυχής και άστο να φύγει ελεύθερο να πετάξει πάνω από θάλασσες , δρόμους με πέτρες με λακκούβες, να συναντήσει εμπόδια, απογοητεύσεις... και να ξανάρθει στο παράθυρο σου για βοήθεια.... Κοίτα ζεις μη το φοβάσαι κάντο.... Ζήσε.... μη φοβάσαι. Είσαι πιο σοφός τώρα, τώρα ξέρεις πως δεν μπαίνουν σε κλουβί τα σπουργίτια....                          

Τρίτη, Ιανουαρίου 26, 2016

Στα σύνορα του παραμυθιού και της αλήθειας...



Βρέχει πολύ. Οι σταγόνες σφυροκοπούν το τζάμι τόσο δυνατά σαν να θέλουν να το σπάσουν. Μακάρι να τελειώσει νωρίτερα αυτή η βαρετή η συνάντηση. Κουράστηκε. Κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια. Λόγια που πέφτουν στο κενό, μια απίστευτη σπατάλη ενέργειας. Κάποιος να βάλει ένα τέλος; Κάποιος;
- Μήπως να συζητήσουμε αύριο την μεταφορά των υλικών; Έχει σουρουπώσει. Συμφώνησαν όλοι και άρχισαν να μαζεύουν τα χαρτιά τους. Ήταν τόσο απορροφημένη στις σκέψεις της, τόσο κουρασμένη που δεν άκουσε τη σωτήρια πρόταση του.

Σήκωσε το κεφάλι. Μόνη της ήταν. Είχαν φύγει όλοι ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε. Μάζεψε μηχανικά τα χαρτιά της. Τα στρίμωξε βιαστικά στον νέο της χαρτοφύλακα. Ανάθεμά το για μηχανικό κούμπωμα! Πέταξε αγανακτισμένη το χαρτοφύλακα πάνω στο τραπέζι. Έσκυψε από πάνω του. Έκλεισε τα μάτια και ευχήθηκε να ήταν αλλού, μακριά …. ήταν και αυτή η βροχή που την νανούριζε. Είχε γλυκάνει ο ήχος της και σαν ψεύτικο της φάνηκε το χάδι στα μαλλιά. Σαν κάποιος να της ξετύλιγε τις μπούκλες και να τις χώριζε σε πιο μικρές.

-Τόσο πολύ σε κουράσαμε σήμερα; Αναπήδησε απότομα. Φλας μπακ. Οι συνάδελφοι μαζεύουν τα χαρτιά. Τα φώτα χαμηλώνουν. Μαζεύει τα δικά της. Το κουμπί δεν κλείνει, κλείνει όμως τα μάτια. Τα ανοίγει τώρα, εκείνος μπροστά της που της χαμογελά. Το χάδι στα μαλλιά.

-Συγνώμη δεν πρόσεξα ότι φύγατε όλοι, ψέλλισε.

-Ναι το κατάλαβα αυτό…. να κεράσω καφεδάκι στη γωνία;
-Εντάξει δώσε μου μόνο δυο λεπτά να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπό μου. Να βάλει ολόκληρο το κεφάλι της κάτω από το νερό ήθελε. Να ξυπνήσει για τα καλά γιατί νόμιζε ότι ονειρευόταν. Κοίταζε το αναψοκοκκινισμένο πρόσωπό της στον καθρέφτη. Τις μικρές μπούκλες που πλαισίωναν το πρόσωπό της. Υπήρχε εδώ και καιρό μια ιδιαίτερη οικειότητα μεταξύ τους, στήριζε ο ένας τις θέσεις του άλλου στις βαρετές αυτές συναντήσεις αλλά ποτέ δεν φανταζόταν το σημερινό. Έφτιαξε το makeup, κούμπωσε σφιχτά το ζαχαρί παλτό της και βγήκε.

Η βροχή είχε δυναμώσει πάλι. Είχε ξεχάσει την ομπρέλα της στο γραφείο.

- Δεν πειράζει, θα μπούμε κάτω από τη δικιά μου. Μια μπλε λιτή ανδρική ομπρέλα. Με μεγάλο άνοιγμα. Την τράβηξε στην αγκαλιά του. Κάτω από την ομπρέλα. Κορναρίσματα. Ο δρόμος έκλεισε. Το λεωφορείο δεν μπορεί να στρίψει. Φωνές. Μα κάτω από την ομπρέλα σαν να μην υπήρχαν όλα αυτά.

Το καφέ γεμάτο από κόσμο. Άδειασε το γωνιακό τραπεζάκι. Μυρωδιά ζεστής σοκολάτας και εσπρέσο. Βανίλια και φρέσκο βούτυρο. -Σγούρυναν και άλλο τα μαλλιά σου με τη βροχή. Ελπίζω να μην σε έφερα σε δύσκολη θέση πριν. Φυσικά και δεν την είχε φέρει σε δύσκολη θέση γιατί … δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι ήταν εκεί και η κατάσταση στην οποία βρισκόταν αποζητούσε ένα χάδι στα μαλλιά και όχι μόνο.... Μυρωδιά από δεύτερη σοκολάτα αρωματισμένη με φουντούκι αυτή τη φορά. Ο εσπρέσο παρέμεινε. Μιλούσαν για άσχετα πράγματα, για τη δουλειά, για την αυριανή συνάντηση μα τους και οι δυο τους είχαν χαθεί στην αγκαλιά κάτω από την ομπρέλα.

Είχε βραδιάσει για τα καλά. Έπρεπε να φύγει για να προλάβει τον προαστιακό των 20:30. Η βροχή αμείωτη.

- Θα σε πάω εγώ μέχρι το σταθμό. Βρήκαν και οι δύο τη γνώριμη θέση κάτω από την ομπρέλα. Έξω ο ίδιος πανικός. Όλοι οι δρόμοι στο κέντρο είχαν φρακάρει. Έστριψαν από τη Νοταρά. Ένα φρεάτιο είχε ξεχειλίσει και δεν μπορούσαν να διασχίσουν τον δρόμο. Στη γωνία το ίδιο. Ένα μηχανάκι περνά με ταχύτητα και σκορπά τα νερά. Καταφύγιο πουθενά. Σηκώνει το βλέμμα και τον κοιτά. Άλλαξε η φορά του αέρα και οι σταγόνες γεμίζουν τα πρόσωπά τους. Δυο μάτια που δεν γυαλίζουν μόνο από τη βροχή.

Ένα αυτοκίνητο μεγάλου κυβισμού πλησιάζει απειλητικά έτοιμο να εκτοπίσει όλο το νερό που υπάρχει στο δρόμο. Εκείνος την τραβά προς τα πίσω πριν προλάβουν να βραχούν. Η κολόνα μιας πολυκατοικίας το απάγκιο τους. Η φορά του αέρα ξαναλλάζει. Οι σταγόνες της βροχής ανακατεύονται στο βαθύ φιλί τους. Η ομπρέλα φεύγει από τα χέρια και ψάχνει να βρει τη βροχή της. Ταξίδεψε μαζί με τα όνειρά της σε ένα κόσμο αλλοτινό και μαγεμένο. Εκεί που οι στάλες γίνονται έρωτας και τα σύννεφα βρέχουν λουλούδια.

Μια γλυκιά ζάλη την πήρε. Απ' το φιλί που απέμεινε κάτω από την ομπρέλα από τα χείλη του να έχει τη γεύση μιας γλυκιάς σοκολάτας καυτής. Κι απ' τα χέρια του που βρεγμένα από τη νεροποντή είχαν τη ανάγκη να την πιάσουν από την μέση και να την φέρουν ψηλά. Όσο ψηλά μπορεί πάει ένας ξαφνικός έρωτας. Και ζαλίστηκε. Γλίστρησε το κορμί της πάνω στο δικό του, με τις μακριές μπούκλες της πια μουσκεμένες κολλημένες στους ώμους του και δυο χέρια που έσφιγγαν την πλάτη του. Με τις μπούκλες μουσκεμένες να τον τυλίγουν μαζί με τα χέρια της σαν πλοκάμια που ψάχνουν έδαφος, σώμα να σφίξουν, να κατακτήσουν ..... Ένιωσε τη θέρμη του μέσα απ ’το βρεγμένο πουκάμισό του. Βρόχινο νερό έσταζε από το πρόσωπό του στο μισάνοιχτο της στόμα, καθώς φιλούσε το μέτωπο και τα μάτια της, μπλέκοντας τα δάχτυλά του στα μαλλιά της. Έμοιαζαν ένα. Σώμα που ενώθηκε. Σαν πάζλ που συμπληρώθηκε. Αυτή τη φορά το φιλί τους ήτανε έρωτας.

Έμειναν έτσι αγκαλιασμένοι όπου κι αν βρέθηκαν σ' ένα βράδυ που έσταζε από εκείνους. Στη βροχή. Στο αγιάζι. Στην υγρασία από τα χείλη. Στα μάτια από τη χαρά. Στο χαμόγελο από την ευτυχία. Κάτω από την ομπρέλα της αγκαλιάς του. Μια αγκαλιά ζεστή. Μια αγκαλιά σαν συννεφάκι.

Στα σύνορα του παραμυθιού και της αλήθειας.

Το βρόχινο παραμύθι τους.



Παρασκευή, Ιανουαρίου 22, 2016

Λογιστικά και Φορολογικά Ενήμεροι... (?)



Λένε πως όταν τελειώνει μια χρονιά κάτι σε σπρώχνει να κάνεις απολογισμούς, τι έκανες, τι άφησες, τι δεν έπρεπε να κάνεις και άλλα τέτοια...όλα αυτά λένε τα κάνεις για σε βρει η Νέα Χρονιά με καθαρό συνειδησιακό κούτελο. Και αυτό γίνεται στο τέλος εκάστοτε χρονιάς? αν το κάνεις δηλαδή νωρίτερα δεν πιάνει??

Ας πάρω λοιπόν το μολυβοκόντυλο και ας κάνω τις πράξεις πρόσθεση και αφαίρεση...
Λογιστής η ψυχή ντύνεται απόψε και βάζει τα γυαλιά για να δει σωστά τα τιμολόγια εσόδων, εξόδων, τα έξοδα κίνησης, αλήθεια ποια παραστατικά πρέπει να έχω για να πάω στη Νέα χρονιά εμπρόθεσμη? Τι εκκαθαριστικό θα μου βγεί πιστωτικό ή χρεωστικό? Μισό να δω τις αποδείξεις.
Μμμμμμμμμμμ μου αρέσει το παιχνίδι αυτό. Τα Λογιστικά πάντα μου άρεσαν ευτυχώς που τα βάζω με σειρά ημερομηνίας και με μήνα.
Από την αρχή του χρόνου έμαθα πως δεν πρέπει να εμπιστεύομαι κανένα και τίποτα, εκεί γύρω στα μέσα Γενάρη είπα να ξεκουραστώ λίγο και να δώσω ένα περιθώριο στον Στρατάρχη Νου, που μου είχε κηρύξει πόλεμο, να μου αποδείξει πως δεν είναι όλα στρατηγική. Παθαίνω μια πλαγιομετωπική με την φιλία και ξαναρίχνω στη Μάχη αυτή την λέξη." Όλα καλά ρε παιδί μου, ο άνθρωπος δεν έχει φτιαχτεί να ζει μόνος του, κάνε το κορόιδο και προχώρα" μου έλεγα... Έδωσα και πήρα η αλήθεια είναι τούτη. Σε στιγμές αγωνίας και βραδιές αϋπνίας ένοιωθα την ανάγκη πως πρέπει να δώσω την ευκαιρία στη ψυχή να εμπιστευτεί, ναι το έκανα. Ρώτα με πόσο το μετάνιωσα. Μη ρωτάς η απάντηση δε θα είναι πρέπουσα.
Πέρασε καιρός και είπα να αφεθώ σε τερτίπια ερωτικά και άλλα μελιστάλαχτα, ξέρεις βολτούλες στην παραλία, ρομαντζάδα στην πανσέληνο και άλλα τέτοια όμορφα. Ένιωσα δεν το μετανιώνω. Έμαθα πως είναι να είναι κάποιος ψεύτης και δειλός. Έμαθα δεν το μετάνιωσα. Τα όσκαρ υποκριτικής τα έδωσα σε γνωστούς, φίλους και αγαπητικούς λίγο αργότερα από το συνηθισμένο. Χάρηκα και λυπήθηκα δε το μετάνιωσα.
Άφησα την ανάσα μου να βγει καθαρή και τη φωνή μου δυνατή να ακουστεί στα πέρατα του Σύμπαντος. Δεν το μετάνιωσα. Ένιωσα πως είναι να σε πουλάνε και να σε αγοράζουν με παραστατικά και χωρίς, έδωσα το δικαίωμα να παίξουν μαζί μου, να με συκοφαντήσουν και να μου κλείσουν πόρτες κατάμουτρα. Δεν το μετάνιωσα, σιγά μη μετανιώσω για τον κύκλο της Ζωής.
Ξαπόστασα το βρεγμένο κορμί μου αφού πρώτα είχα περάσει πρώτη απέναντι.
Κοίτα τι βρήκα ρε πούστη μου κάτι αποδείξεις που λένε, πως είμαι αυτή που είμαι και σε όποιον αρέσω, για τους άλλους δεν θα μπορέσω, λες να κάνουν αυτές για την Εφορία του Συνειδητού? Ας τις βάλω και βλέπουμε.
Ωπ να και οι αποδείξεις του καλοκαιριού αυτές γράφουν Αλήτισσα εκ πεποιθήσεως, γυναίκα εξ ανάγκης, βάλτες και αυτές μέσα.
Τις αποδείξεις των αποκαλύψεων ξέρει κανείς σε ποιο κωδικό τις βάζουν???
Ανοίγουν τα σχολεία τον Σεπτέμβρη και μαζί ανοίγουν και οι ασκοί της πρωτοκλασσάτης υψηλής κοινωνίας του Πρέπει, αυτές σίγουρα θα τις βάλω στον κωδικό, χέσε μας αγάπη μου με αυτά τα δήθεν.
Έλα και τελειώνει η Χρονιά και με κατακλύζει μια άγρια χαρά. Κοίτα που θα προλάβω να την τελειώσω τη Δήλωση νωρίς, θα την καταθέσω νωρίς και δεν θα έχω πρόστιμο.
Τους κωδικούς, δήθεν και ακαταλόγιστο θα τους αφήσω άδειους, δεν είναι για την δική μου επαγγελματική δραστηριότητα.
Στα έξοδα παραστάσεως θα βάλω σίγουρα τις μετακινήσεις μου για τα Όσκαρ.
Έλα και τελειώσαμε Αλήτισσά μου... Το taxisnet είναι ανοιχτό και με περιμένει,  κλειδάριθμοι παίζουν μπροστά στα μάτια μου, ανοίγει μόλις το πεδίο και φωνάζω το Λογιστή να έρθει, παίδες έχω να καταθέσω δήλωση. Καλή Φορολογική μας Χρονιά.
Νέα Χρονιά, νέα παραστατικά....

Παρασκευή, Ιουνίου 26, 2015

ΠΟΣΟ ΑΛΛΟ ΠΙΑ???



ΑΛΗΤΙΚΕΣ ΚΑΛΗΣΠΕΡΕΣ, ΕΙΜΑΙ ΒΡΟΜΟΜΟΥΤΡΟ ΤΟ ΞΕΡΩ, ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΙ ΕΓΙΝΕ... ΕΚΑΝΑ ΠΛΑΚΑ ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΟΜΗΤΩΡ ΜΟΥ (ΜΑΝΑ) ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ, (ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΤΡΩΓΑΜΕ, ΕΤΣΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΘΕΡΙΟ Ή ΣΤΟ ΦΑΓΗΤΟ Ή ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΤΟ ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΙΣ... ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ) ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗΣ ΚΟΠΕΙ ΤΟ ΕΚΑΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΣΥΝΤΑΞΗ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΑ, ΘΑ ΑΚΡΙΒΙΝΕΙ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΘΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΘΕΙ Η ΕΥΔΑΠ, ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ ΚΑΙ ΜΠΛΑΒΙΑΖΕΙ, ΤΗΣ ΕΔΩΣΑ ΥΠΟΓΛΩΣΣΙΟ, ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΡΝΑΕΙ ΣΤΟ ΠΑΝΤΕΙΟ, ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΘΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ... ΑΛΛΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ , ΕΧΩ ΕΛΠΙΔΕΣ ΝΑ ΓΙΝΩ ΒΟΗΘΟΣ ΜΕΝΤΙΟΥΜ???

Παρασκευή, Ιουνίου 19, 2015

Βαλίτσα...


ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΒΑΛΙΤΣΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΝΕ ΖΩΗ ΚΟΥΒΑΛΑΩ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΑΛΩ ΜΕΣΑ ΟΛΟ ΚΑΙ ΧΩΡΑΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ... ΜΟΝΟ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ Σ΄ΑΓΑΠΩ ΞΕΧΥΛΙΣΕ ΚΑΙ ΒΑΡΥΝΕ ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΗΝ ΣΗΚΩΣΩ ΠΙΑ...

Παρασκευή, Οκτωβρίου 31, 2014

Ευχαριστώ παίδες...

Καλημέρα Αλήτες μου, σας ευχαριστώ πολύ όλους και τον καθένα ξεχωριστά για τις υπέροχες Ευχές, σας ανταποδίδω με Αλήτικη Αγάπη!! 

Τρίτη, Απριλίου 15, 2014

Έκλειψη Σελήνης, θα ζήσουμε και φέτος...



Έφτασε η μέρα που οι περισσότεροι έχουμε ακούσει πως θα περάσουμε της ελιάς το βάσανο να το πω? του λιναριού τα πάθη να το τοποθετήσω? Η αλήθεια είναι πως ο κόσμος εκστασιάζεται για κάθε τι το μυσταγωγικό... και ναι είναι μυσταγωγία για τους Μύστες και τους Γνώστες. Παραδοσιακά τώρα όταν έχουμε εκλείψεις ο καιρός χαλάει και γίνονται, κυρίως στις περιοχές που είναι ορατή γεωφυσικά φαινόμενα... ας λένε ότι θέλουν υπάρχει αλληλεπίδραση Γης και Σελήνης...

Σάββατο, Απριλίου 12, 2014

Δολοφόνος





ΣΑΝ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΠΟΥ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ,

ΣΑΝ ΤΗ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΣΤΑΞΕ... ΚΑΙ ΝΑ ΑΛΗΤΕΨΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΞΕΧΑΣΕ ΝΑ ΑΓΑΠΑ ΑΛΛΑ ΕΜΑΘΕ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΑ...


ΣΑΝ ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΠΛΗΓΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΕΙ ΓΙΑΤΙ ΟΛΟ ΤΗΝ ΞΥΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΝΥΧΙ...

ΣΑΝ ΝΑ ΓΥΡΝΑΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΗ ΦΩΝΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ... ΕΔΩ...

ΣΑΝ ΜΙΑ ΜΑΓΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΟΝΑ ΜΑΓΕΜΕΝΗ ΑΙΣΘΗΣΗ ΠΩΣ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ... Ή ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΘΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ, ΕΣΥ ΘΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ...

ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΗΣ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΘΑ ΜΕΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΓΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΤΣΙΘΕΛΗΚΑ ΕΓΙΝΕ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΟΥ ΓΥΡΙΖΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΣΙΓΑΝΑ ...

ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ...

ΠΑΝΤΑ ΗΤΑΝ ΕΔΩ...

ΕΔΩ ΕΙΣΑΙ...

ΠΑΝΤΑ ΗΣΟΥΝ ΕΔΩ... —

Δευτέρα, Μαρτίου 03, 2014

Καθαρά Δεύτερα..



Χρόνια μας πολλά, καλή Σαρακοστή φίλοι μου. Πάνε και αυτές οι Απόκριες ολοκληρώνεται σήμερα με όσους είναι τυχεροί και κάπου θα πετάξουν χαρταετό, μπαίνουμε σιγά - σιγά σε μια Μυσταγωγία που μόνο κερδισμένοι μπορούμε να βγούμε.

Στην αρχαιότητα, 4ο αιώνα π.Χ., ο μαθηματικός και αρχιμηχανικός Αρχύτας (440-360 π.Χ.), από τον Τάραντα της Νότιας Ιταλίας, καλός φίλος του Πλάτωνα και οπαδός του Πυθαγόρα, χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον χαρταετό και λέγεται ότι ήταν ο εφευρέτης του. Ο Αρχύτας θεωρείται ο τελευταίος αλλά και ο σημαντικότερος των Πυθαγορείων. Κείμενα του Αρχύτα λένε ότι μελέτησε και ο Γαλιλαίος.
Ο χαρταετός φαίνεται να άνοιξε για πρώτη φορά τα πολύχρωμα εύθραυστα φτερά του περίπου στα 1000 π. Χ., και έκτοτε δεν έπαψε να χρωματίζει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο τον ουράνιο θόλο, από την Ανατολή έως τη Δύση.
Από την Κίνα, φτιαγμένος από μετάξι και μπαμπού, με τη μορφή του δράκου που ήταν ιερό, θεϊκό σύμβολο, αντικείμενο θαυμασμού και λατρείας για τον λαό, πέταξε μακριά.
Πέταξε στην Κορέα κι από εκεί στην Ινδονησία και τη Μαλαισία, για να φτάσει στην Ιαπωνία, όπου εμπλουτίστηκε με περισσότερο έντονα χρώματα και πήρε τη μορφή των αυστηρών Σαμουράι. Στη Βόρεια Ινδία, εδώ και χιλιάδες χρόνια, οι αιθέριοι χορευτές υποδέχονται την άνοιξη, σε γιορτές που έχουν τις ρίζες τους στην ινδουιστική μυθολογία. Τον 4ο π.Χ. αι., στην αρχαία Ελλάδα, σύμφωνα με τις πηγές, ο αρχιμηχανικός Αρχύτας του Τάραντος χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον αϊτό. Παλαιότερη αναφορά θα μπορούσε να θεωρηθεί η απεικόνιση σε ελληνικό αγγείο της κλασικής περιόδου μιας κόρης που κρατά στα χέρια της λευκή σαΐτα δεμένη με νήμα, ένα είδος αϊτού δηλαδή, και την οποία ετοιμάζεται να πετάξει. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η χρήση του χαρτιού δεν ήταν ακόμη γνωστή, εικάζουμε ότι τα χρόνια εκείνα, τα όποια πειράματα ή παιχνίδια με αϊτούς θα πρέπει να τα έκαναν με πανί, αντίστοιχο με αυτό που χρησιμοποιούσαν στα πλοία έως και τα μεσαιωνικά χρόνια. Πολύ αργότερα, ο Μάρκο Πόλο, γυρίζοντας από τα ταξίδια του, φέρνει το χαρταετό στη Μεσαιωνική Ευρώπη.
0 χαρακτήρας του εξαγνισμού, τον οποίο πολλοί απέδιδαν στο πέταγμα του χαρταετού, με τον καιρό γίνεται απολαυστικό παιχνίδι, επιστημονική έμπνευση και πηγή μιας διαρκούς ικανοποίησης του ανθρώπου για την υποταγή της ύλης στα πιο ευφάνταστα και τολμηρά του όνειρα. 0 χαρταετός, στη μακραίωνη ιστορία του, χρησιμοποιήθηκε ποικιλοτρόπως: για τη μέτρηση της Θερμοκρασίας και της ταχύτητας των ανέμων, για μελέτες της ατμόσφαιρας και του ηλεκτρισμού, αλλά ακόμα και γιααεροφωτογραφίσεις. Έσωσε ναυαγούς, έστειλε στρατιωτικά σήματα, κίνησε κάρα, ακόμα και αυτοκίνητα.
Στην ιστορική διαδρομή του αγαπημένου χαρταετού, συνέβησαν πολλά και διάφορα:
• Το 1749 ο Σκωτσέζος μετεωρολόγος Alexander χρησιμοποίησε χαρταετούς με θερμόμετρα, προκειμένου να καταγράψει και να μελετήσει τις θερμοκρασιακές μεταβολές σε μεγάλο υψόμετρο.
• Το 1752 ο Βενιαμίν Φραγκλίνος εκτέλεσε το διάσημο πείραμα με τον χαρταετό, προκειμένου να αποδείξει ότι οι αστραπές δεν είναι τίποτα άλλο παρά στατικός ηλεκτρισμός.
Τα χρόνια 1799-1809, ο σερ George Cayley άρχισε να πειραματίζεται με τους χαρταετούς, προκειμένου να κατασκευάσει μια μηχανή που να έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει ανθρώπους στον αέρα. Και τα κατάφερε! Το 1853 πέτυχε να πετάξει το πρώτο ανεμοπλάνο, που μπόρεσε να σηκώσει το βάρος ενός ατόμου για σαράντα ολόκληρα δευτερόλεπτα.
• Το 1833 ένας Βρετανός, αυτή τη φορά, μετεωρολόγος, χρησιμοποίησε τους χαρταετούς για να ανυψώνει ανεμόμετρα, ώστε να καταγράφει και να μελετά τις ταχύτητες των ανέμων στα διάφορα υψόμετρα.
• Το 1887 ο Ε. Β. Archibald τράβηξε τις πρώτες αεροφωτογραφίες χρησιμοποιώντας χαρταετούς
Ιστορίες για χαρταετούς…

- Κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Χαν, ένας στρατηγός χρησιμοποίησε έναν χαρταετό μ’ έναν ιδιαίτερα έξυπνο και ενδιαφέροντα τρόπο. Προκειμένου να καταλάβει με τον στρατό του ένα παλάτι, έπρεπε να σκάψει ένα υπόγειο τούνελ. Μη γνωρίζοντας, όμως, το μήκος που θα έπρεπε να έχει το τούνελ, πέταξε τον χαρταετό έως πάνω από το παλάτι, κρατώντας την άκρη του νήματος στο σημείο απ όπου Θα ξεκινούσε το τούνελ, και έτσι έκανε τους απαραίτητους σχετικούς υπολογισμούς.
-Παλαιότερα, στην Κίνα, στην Κορέα και στην Ιαπωνία, πίστευαν ότι οι χαρταετοί είχαν τη δυνατότητα να διώχνουν τα κακά πνεύματα, γι’ αυτό και το πέταγμά τους, ακόμη και σήμερα, προϋποθέτει ολόκληρη τελετουργία. Σύμφωνα με κάποια παράδοση μάλιστα, μια νύχτα ένας Ιάπωνας στρατηγός πέταξε πάνω από το στρατόπεδο των εχθρών του έναν χαρταετό γεμάτο κουδούνια, με αποτέλεσμα οι εχθροί να νομίσουν ότι τους επιτέθηκαν τα κακά πνεύματα και να το βάλουν στα πόδια.
- 0 αυτοκράτορας της Κίνας Γουέν Χσουν έκανε πειράματα πτήσεων με αετούς φτιαγμένους από μπαμπού, χρησιμοποιώντας για επιβάτες τους κρατούμενούς του. Οι τυχεροί που επιζούσαν κέρδιζαν την ελευθερία τους.
- 0 Μάρκο Πόλο περιγράφει τους χαρταετούς και τις επικίνδυνες επανδρωμένες πτήσεις τους. Πολύ γρήγορα, στην Ιαπωνία απαγορεύτηκαν οι χαρταετοί πάνω από ένα μέγεθος, ώστε να αποφεύγονται τα επανδρωμένα μοντέλα και οι κίνδυνοι που συνεπάγονταν.
Οι χαρταετοί και χώρες…

Σε κάθε χώρα, το πέταγμα του χαρταετού παίρνει μια εντελώς διαφορετική διάσταση, καθώς με διάφορους τρόπους, συσχετίζεται με τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου. Πάντως, είτε ως παιχνίδι και συνήθεια του χθες είτε ως παιχνίδι του σήμερα μα και του αύριο, το πέταγμα του χαρταετού έχει τη δύναμη, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους του έτους για κάθε χώρα, να ξεσηκώνει σε όλο τον κόσμο μικρούς και μεγάλους και να τους παρασύρει σ’ ένα διαφορετικό, αλλά πάντοτε πολύχρωμο πανηγύρι χαράς.
Για παράδειγμα, στην Κίνα διοργανώνονται κάθε χρόνο διαγωνισμοί για την ανάδειξη του πιο όμορφου χαρταετού• οι περισσότεροι από τους χαρταετούς αυτούς, όχι μόνο αναπαριστούν δράκους, ψάρια, πουλιά και άλλα αιώνια σύμβολα της μακρινής Ανατολής, αλλά συχνά έχουν ενσωματωμένες σφυρίχτρες ή σωλήνες που μπορούν να βγάζουν μουσικούς ήχους χάρη στον αέρα που περνά από μέσα τους, δημιουργώντας έτσι ένα μαγευτικό υπερθέαμα εικόνας και ήχου.
Στην Οσάκα της Ιαπωνίας, κάθε χρόνο, την Πέμπτη ημέρα του Μαίου, οι μικροί Ιάπωνες περιμένουν με αγωνία το Κοντομόνο—χι ή αλλιώς τη Μέρα των Παιδιών. Εκείνη την ημέρα, οι οικογένειες που έχουν μικρούς γιους συνηθίζουν να ανεμίζουν στον κήπο πολύχρωμες κορδέλες και πελώριους χαρταετούς σε σχήμα κυπρίνου, που τους έχουν δέσει σ’ ένα μεγάλο στύλο από μπαμπού μ’ έναν ανεμόμυλο στην κορυφή του.
Οι γιρλάντες και οι χαρταετοί-κυπρίνοι συμβολίζουν την οικογένεια: ο πρώτος χαρταετός τον πατέρα, ο δεύτερος τη μητέρα και ο τρίτος το παιδί-γιο. 0 κυπρίνος είναι ένα δυνατό και γερό ψάρι, γνωστό για την ενεργητικότητα και την αποφασιστικότητά του, καθώς κολυμπάει κόντρα στο ρεύμα και πετάγεται ψηλά πάνω από την επιφάνεια του νερού. Έτσι, ο κυπρίνος αποτελεί ένα καλό παράδειγμα για τους μικρούς Ιάπωνες, που πρέπει να μάθουν και εκείνοι να ξεπερνούν κάθε εμπόδιο της ζωής με δύναμη και αποφασιστικότητα.
Ωστόσο, μια από τις πιο εντυπωσιακές γιορτές των αιθέριων αιώνιων χορευτών πραγματοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια στη Βόρεια Ινδία και παίρνει μοναδικές διαστάσεις στη γιορτή “Basant” η γιορτή γίνεται για την υποδοχή της άνοιξης κάθε Φεβρουάριο στη Λαχώρη στο σημερινό Πακιστάν και αντανακλά παγανιστικές συνήθειες του παρελθόντος. Πρόκειται για ένα ξέφρενο γλέντι, το οποίο προσμένουν με μεγάλη ανυπομονησία μικροί και μεγάλοι. Σε αυτή τη γιορτή, όλοι λαχταρούν να κατακτήσουν με τον χαρταετό τους τον ουρανό, πράγμα που θα τους εξασφαλίσει η χρήση των πιο καλών υλικών, και ιδιαίτερα του ανθεκτικότερου σπάγγου, ο οποίος επικαλύπτεται με σκόνη γυαλιού. Μαζί με τα υλικά, αυτό που καθορίζει τη νίκη είναι η έξυπνη άμυνα, οι δυναμικές επιθέσεις και οι επιδέξιοι χειρισμοί που γίνονται κυρίως από τις ταράτσες των σπιτιών.
Η ομορφιά που προσφέρουν την ημέρα οι εκατομμύρια πολύχρωμοι χαρταετοί συνεχίζεται και τις νύχτες, καθώς συνεχίζεται και το παιχνίδι, με ολόλευκους χαρταετούς, λουσμένους όχι μόνο στο φως του φεγγαριού, αλλά και στο φως που πλημμυρίζει την πόλη, ειδικά για την περίσταση
Χαρταετών ονόματα…

Στα αγγλικά, η λέξη «Kite» είναι συγχρόνως το όνομα ενός υπέροχου πουλιού.
Στα ιαπωνικά, η λέξη «taco» σημαίνει «χταπόδι». Προφανώς, οι Ιάπωνες επέλεξαν αυτό το όνομα για τον χαρταετό τους, επειδή μοιάζει με χταπόδι, καθώς πετά με τη βοήθεια πολλών νημάτων, τα οποία εξασφαλίζουν την κίνηση τού συνήθως περίπλοκου σχήματός του.
• Στα μεξικανικά, η λέξη «papalote», σημαίνει ταυτόχρονα «πεταλούδα»
Στα γερμανικά, η λέξη «Drachen» σημαίνει «δράκος». Προφανώς, η ονομασία αυτή καθιερώθηκε από τα χρόνια που οι γερμανικοί χαρταετοί είχαν μορφή άγριων ζώων που εκτόξευαν φωτιά από τα στόματά τους.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι τα ονόματα των χαρταετών δεν είναι διαφορετικά μόνο από χώρα σε χώρα, αλλά πολλές φορές και από περιοχή σε περιοχή μέσα στην ίδια χώρα. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα, τον χαρταετό στη Θράκη τον λέμε και πετάκι, στα Επτάνησα και Φύσουνα, ενώ γενικά τους εξάγωνους αϊτούς τους λέμε και σμυρνάκια.
Για τα ελληνικά κούλουμα, ο χαρταετός κατασκευαζόταν πάντα από τα ίδια τα παιδιά, με ή χωρίς τη βοήθεια των δικών τους, με απλά υλικά, όπως χαρτί, καλάμι ή λεπτό πηχάκι, σπάγγο και εφημερίδες και με περισσεύματα από τις αποκριάτικες κορδέλες.

ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΑΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ



Η Καθαρά Δευτέρα σηματοδοτεί τη λήξη της αποκριάς και την έναρξη της νηστείας.
Η αφετηρία της Σαρακοστής είναι για τη χώρα μας μια ιδιαίτερη μέρα και γιορτάζεται κατά κύριο λόγο με διάφορα σαρακοστιανά εδέσματα, με την παραδοσιακή λαγάνα, την ταραμοσαλάτα και τις ελιές.

Την ημέρα αυτή συνηθίζονται οι εκδρομές σε κοντινούς προορισμούς, άλλωστε είναι μια γιορτή που ταιριάζει περισσότερο στην επαρχία με φόντο τη φύση και το πράσινο.

Η χαρά όλων αλλά ιδιαίτερα των παιδιών είναι το πέταγμα του χαρταετού που θέλει ιδιαίτερη μαστοριά και ιδανικές καιρικές συνθήκες φυσικά. Κάποιες πληροφορίες ερμηνεύουν το πέταγμα του χαρταετού σαν την επιθυμία του ανθρώπου να διώξει μακριά το κακό.
Η Καθαρά Δευτέρα ονομάστηκε έτσι από τον χριστιανικό λαό και σημαίνει πνευματική και σωματική “κάθαρση”. Επίσης μια άλλη εκδοχή είναι πως ονομάστηκε έτσι επειδή οι νοικοκυρές καθάριζαν τα σκεύη τους όλη μέρα από το φαγοπότι της αποκριάς. Μια χαρακτηριστική λέξη που χρησιμοποιούμε είναι τα Κούλουμα που είναι η καθαροδευτεριάτικη έξοδος και το πέταγμα του χαρταετού. Κατά τον Νικόλαο Πολίτη, πατέρα της ελληνικής λαογραφίας, τα κούλουμα προέρχονται από τη λατινική λέξη Culumus που σημαίνει αφθονία αλλά και το τέλος, δηλαδή το τέλος της αποκριάς. Ότι κι αν σημαίνει όμως η λέξη αυτή στις μέρες μας είναι ημέρα διασκέδασης, φαγητού και οικογενειακής συνύπαρξης.
Το έθιμο της Κυρά Σαρακοστής δεν το ξέρουν πολλοί, είναι από τα πιο παλιά έθιμα του τόπου μας. Οι γιαγιάδες μας λοιπόν έφτιαχναν την Σαρακοστή με αλεύρι και νερό. Η κυρά-Σαρακοστή χρησίμευε πάντα ως ημερολόγιο για να μετράμε τις εβδομάδες από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι τη Μεγάλη Εβδομάδα. Η κυρά-Σαρακοστή, στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας, ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά, που απεικόνιζε μια γυναίκα, που έμοιαζε με καλόγρια, με 7 πόδια, σταυρωμένα χέρια γιατί προσεύχεται, ένα σταυρό γιατί πήγαινε στην εκκλησία και χωρίς στόμα γιατί νήστευε!

Στο τέλος κάθε εβδομάδας, αρχής γενομένης από το Σάββατο μετά την Καθαρά Δευτέρα, της έκοβαν ένα πόδι! Το τελευταίο το έκοβαν το Μεγάλο Σάββατο. Αυτό το κομμάτι χαρτί το δίπλωναν καλά και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο ή καρύδι κυρίως στην περιοχή της Χίου, το οποίο τοποθετούσαν μαζί με άλλα. Όποιος το έβρισκε θεωρούνταν τυχερός! Σε κάποιες περιοχές, το έβδομο πόδι το τοποθετούσαν μεσα στο ψωμί της Ανάστασης και όποιος το έβρισκε του έφερνε γούρι!

Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, η κυρά-Σαρακοστή φτιάχνεται από ζυμάρι με απλά υλικά και κυρίως, πολύ αλάτι για να μη χαλάσει. Σε κάποιες περιοχές πάλι, την έφτιαχναν από πανί και τη γέμιζαν με πούπουλα.

Στον Πόντο, η κυρά-Σαρακοστή ήταν μια πατάτα ή ένα κρεμμύδι που το κρεμούσαν απ' το ταβάνι και πάνω του είχαν καρφωμένα επτά φτερά κότας, ώστε να αφαιρούν ένα φτερό κάθε εβδομάδα. Εδώ το έθιμο ονομαζόταν "Κουκουράς", ήταν ο φόβος και ο τρόμος των παιδιών!

Την Κυρά Σαρακοστή

που είναι έθιμο παλιο

οι γιαγιάδες μας τη φτιάχναν

με αλεύρι και νερό

Για στολίδι της φορούσαν στο κεφάλι της σταυρό

και το στόμα της ξεχνούσαν

γιατί νήστευε καιρό

Και μετρούσαν τις ημέρες με τα πόδια της τα εφτά

κόβαν ένα τη βδομάδα, μέχρι να ρθει η Πασχαλιά!!!!!!



Πηγές: http://olympia.gr/ http://hartaetoi.wordpress.com/ http://www.cretalive.gr/

Σάββατο, Φεβρουαρίου 01, 2014

Άνθρωποι με ανθρωπιά και ημερομηνία λήξης.





Είναι ώρες και φορές που ένας τίτλος μιλάει από μόνος του και τα λέει όλα, σε αυτό συμφωνούμε τουλάχιστον το 90% των ανθρώπων.

Επίσης το 90% του εναπομείναντος 10 % αφήνει και ένα παραθυράκι για διάλογο με αποτέλεσμα την κραυγαλέα διάψευση. Το υπόλοιπο 10% διαπιστώνει καθημερινά πως το εργοστάσιο παραγωγής ανθρωπιάς έχει κηρύξει παύση εργασιών.

Κυριακή, Δεκεμβρίου 01, 2013

Δεκέμβρης...

 
 


Ο Δεκέμβριος ή Δεκέμβρης ή Χριστουγεννάρτς (ποντιακά) ή Σινιντρέ (Αρβανίτικα) είναι ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό Hμερολόγιο και είναι ένας από τους 7 μήνες με διάρκεια 31 ημερών. Στα Λατινικά, decem σημαίνει δέκα, αφού ο Δεκέμβρης ήταν ο 10ος μήνας σύμφωνα με το Ρωμαϊκό ημερολόγιο. Με την άφιξη του Δεκεμβρίου το κρύο αρχίζει να είναι αρκετά τσουχτερό ενώ την 22 Δεκεμβρίου μπαίνει επισήμως ο Χειμώνας και ξεκινούν οι χιονοπτώσεις. Γι’ αυτό, άλλωστε ο Δεκέμβριος λέγεται και «Άσπρος μήνας», «Ασπρομηνάς» αλλά και «χιονιάς».

Παρασκευή, Νοεμβρίου 01, 2013

Γλυκός Νοέμβρης...







Ο Νοέμβριος, ή Νοέμβρης, ή Αεργίτες (ποντιακά), ή Βιέστ (Αρβανίτικα) είναι ο ενδέκατος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και έχει 30 ημέρες. Ο Νοέμβριος ξεκινά κάθε χρόνο την ίδια ημέρα που αρχίζουν ο Φεβρουάριος και ο Μάρτιος, με εξαίρεση τα δίσεκτα έτη. Το λουλούδι του μήνα είναι το χρυσάνθεμο και η τυχερή πέτρα του μήνα το τοπάζι.

Από την αρχαιότητα ακόμη διάφορα ιδιαίτερα εμφανή ουράνια αντικείμενα προειδοποιούσαν τους ανθρώπους σαν σημάδια των αλλαγών του καιρού. Πάρτε, για παράδειγμα, το πανέμορφο ανοιχτό αστρικό σμήνος των Πλειάδων, γνωστότερο στο λαό μας με την ονομασία Πούλια. Ακόμη και από την εποχή του Ησίοδου η δύση των Πλειάδων αμέσως μετά την δύση του Ήλιου, που συμβαίνει στα μέσα Νοεμβρίου, σημάδευε και σημαδεύει την περίοδο της έλευσης του κρύου και «προειδοποιούσε τους γεωργούς να σπεύσουν να ολοκληρώσουν την σπορά, αλλά και τους κτηνοτρόφους να κατηφορίσουν στα χημαδιά». Όπως μας λέει η παροιμία: «Στις δεκαφτά ή στις δεκοχτώ πέφτει η Πούλια στο γιαλό, και πίσω παραγγέλνει: μηδέ στανίτσα στα βουνά, μήτε γιωργός στους κάμπους», ή σε μιαν άλλη παραλλαγή: «μήτε τσομπάνος στα βουνά, μήτε γεωργός στους κάμπους».



Εκτός από την δύση της Πούλιας, όμως, την μεταβολή του καιρού προς το χειρότερο «μηνάει» στο λαό η γιορτή του αγίου Μηνά, στις 11 Νοεμβρίου, ενώ στη γιορτή του αγίου Αντρέα, στις 30 Νοεμβρίου, το κρύο «αντριεύει». Οι ακατάστατες αυτές καιρικές συνθήκες που επικρατούν έδωσαν στον Νοέμβριο το όνομα «Ανακατωμένος», αν και είναι γνωστός στον λαό μας και ως Σποριάς ή Μεσοσπορίτης γιατί τότε γίνεται η σπορά των δημητριακών.

Στις άλλες γεωργικές ασχολίες περιλαμβάνεται επίσης και το λιομάζωμα. Σύμφωνα με τον Νίκο Ψιλάκη: «Στα ελληνικά λιόφυτα αρχίζει κάθε Νοέμβρη το πανηγύρι της ελιάς. Παλιότερα οι γυναίκες με τα καλάθια μάζευαν μία-μία τις πεσμένες ελιές. Αλλού οι μαζωχτάδες χτυπούσαν τα κλαδιά με ράβδους και μάζευαν τον καρπό από τα στρωμένα ελαιόπανα. Τελευταία η τεχνολογία αντικατέστησε την αρχαία ξύλινη ράβδο με μεταλλική περιστρεφόμενη». Αλλά το λιομάζωμα μπορεί να διαρκέσει μέχρι και τον Γενάρη ή ακόμη και τον Μάρτη.

Ανάμεσα στις γιορτές του μήνα περιλαμβάνεται και η εορτή των Ταξιαρχών Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ στις 8 Νοεμβρίου, γι’ αυτό ο Νοέμβριος ονομάζεται σε ορισμένες περιοχές της χώρας μας και Αϊ-Ταξιάρχης και Αρχαγγελίτης. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ θεωρείται και ως «ο κατ’ εξοχήν ψυχοπομπός άγγελος» γι αυτό και σε ορισμένες περιοχές την παραμονή της εορτής του έφερναν τα παπούτσια τους μέσα στο σπίτι για να μην τα δει ο Μιχαήλ και έλθει να τους πάρει πριν την ώρα τους.

Στις 14 Νοεμβρίου εορτάζεται η μνήμη του αγίου Φιλίππου που σύμφωνα με τον Γεώργιο Ν. Αικατερινίδη  «…ήταν φτωχός γεωργός, ο οποίος όλη τη μέρα δούλευε στο χωράφι του. Όταν το βράδυ γύρισε στο σπίτι του, έσφαξε το μοναδικό του βόδι και μοίρασε το κρέας στους συγχωριανούς του για να αποκρέψουν, όπως επιβάλλεται πριν από τα Χριστούγεννα. Το πρωί όμως που σηκώθηκε, βρήκε το ζώο του ζωντανό από θεϊκό θαύμα. Γι’ αυτό, επειδή ήταν πολύ αγαθός, άγιασε όταν πέθανε. Η μέρα του Αϊ-Φίλιππα ημερολογιακά έχει

Γι αυτό η περίοδος αυτή μέχρι τα Χριστούγεννα ονομάζεται Σαρανταήμερο ή Σαραντάμερο. Την ίδια ημέρα τιμάται επίσης και η μνήμη του Γρηγόριου Παλαμά τον οποίο είχαν επιλέξει οι πατέρες του Αγίου Όρους ως υπερασπιστή του ησυχασμού στο Βυζάντιο του 14ου αιώνα.



Στις 25 Νοεμβρίου τιμάται η μνήμη της αγίας Αικατερίνης η οποία, σύμφωνα με την Μάρω Κ. Παπαθανασίου  «…γεννήθηκε και έζησε στην Αλεξάνδρεια επί Μαξιμιλιανού. Ήταν κόρη του έπαρχου Αλεξανδρείας Κώνστα (ή Κέστου), γυναίκα σπάνιας σοφίας και ωραιότητας. Όπως μαρτυρεί η εκκλησιαστική παράδοση, σε συζήτηση περί πίστεως που είχε με πενήντα φιλοσόφους, η Αικατερίνη μετέστρεψε στον χριστιανισμό όχι μόνο αυτούς αλλά και πολλούς κρατικούς αξιωματούχους και άλλους επιφανείς. Η εμμονή στην πίστη της εξόργισε τον αυτοκράτορα, που διέταξε τον βασανισμό της και, τελικά, τον αποκεφαλισμό της το 305».

— Μάρω Κ. Παπαθανασίου



Η μεγαλύτερη, όμως, γιορτή του μήνα είναι τα Εισόδια της Θεοτόκου στις 21 Νοεμβρίου. Σύμφωνα με τον Σάββα Αγουρίδη η καθιέρωση της εορτής έγινε τον 8ο αι. μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, ενώ την αναφορά των «…Εισοδίων της Θεοτόκου στα Άγια των Αγίων [του Ιερού των Ιεροσολύμων] και παραμονής της εκεί βρίσκουμε στο απόκρυφο λαϊκό κείμενο που [ονομάστηκε] ‘Πρωτοευαγγέλιον Ιακώβου’...». Η παράδοση της Θεοτόκου στο Ιερό έγινε από τους γονείς της, τον Ιωακείμ και την Άννα, «…όταν ήταν τριών ετών, και έτσι την αφιέρωσαν στον Θεό, αφού η Μαρία παρέμεινε εντός του Ιερού, όπου την υποδέχτηκε ο Ζαχαρίας (προφανώς ο ιερέας πατέρας του Ιωάννη του Προδρόμου) και την εισήγαγε στο Ιερό, όπου έμεινε μέχρι της ηλικίας των 14 ή 15 ετών».

ιδιαίτερη σημασία, αφού τότε ξεκινά η 40ήμερη νηστεία για τα Χριστούγεννα».

Βροχή "Λεοντιδών"

Ένα ιδιαίτερα θεαματικό, πολλές φορές, ουράνιο φαινόμενο συμβαίνει γύρω στις 17 Νοεμβρίου κάθε χρόνου οπότε μια ετήσια «βροχή διαττόντων» στολίζει με δεκάδες φωτεινά πεφταστέρια τον ουρανό μας όταν μια ροή σωματιδίων μερικών δεκάδων διαττόντων την ώρα σχηματίζουν την «βροχή των Λεοντιδών». Η βροχή αυτή ονομάζεται έτσι επειδή τα μετέωρα αυτά φαίνονται ότι προέρχονται από την κατεύθυνση του αστερισμού του Λέοντα, και οφείλονται στα σωματίδια που αφήνει πίσω του ο κομήτης Τεμπλ-Τατλ. Αυτό που συμβαίνει είναι το εξής: καθώς η Γη μας περιφέρεται στην τροχιά της γύρω από τον Ήλιο, συναντάει κάθε Νοέμβριο το σύννεφο των σωματιδίων του κομήτη Τεμπλ-Τατλ που είναι σχετικά μαζεμένα μαζί σε ομάδες και τέμνουν την τροχιά της Γης. Έτσι καθώς η Γη μας τρέχει με 108.000 χιλιόμετρα την ώρα, πέφτει ακάθεκτη πάνω στο σύννεφο των σωματιδίων. Τα μικροσκοπικά αυτά σωματίδια, με βάρος ενός γραμμαρίου, χτυπάνε τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιράς μας σε ύψος 100 περίπου χιλιομέτρων και αναφλέγονται. Η ανάφλεξη αυτή ιονίζει τα γύρω στρώματα της ατμόσφαιρας, σχηματίζοντας έτσι μια φωτεινή σφαίρα 2 έως 3 μέτρων που κινείται με ταχύτητα 30 έως 60 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Αυτή τη φωτεινή σφαίρα, λοιπόν, βλέπουμε από τη Γη, και ονομάζουμε διάττοντα, μετέωρο, ή «πεφταστέρι».

Σε εξαιρετικές περιπτώσεις και ιδιαίτερα μετά από κάποια πρόσφατη διέλευση ενός κομήτη ο ρυθμός αυτός μπορεί και να ξεπεράσει ακόμη και τα χίλια μετέωρα την ώρα. Σ’ αυτή την περίπτωση η «Βροχή» μετατρέπεται σε «Καταιγίδα». Η μεγαλύτερη «Καταιγίδα Διαττόντων» που παρατηρήθηκε ποτέ ήταν η «Καταιγίδα των Λεοντιδών» στις 12 προς 13 Νοεμβρίου του 1833 όταν τα μετέωρα έμοιαζαν με πυροτεχνήματα από μια ροή δεκάδων μετεώρων κάθε δευτερόλεπτο που διήρκεσε επί ώρες. Ένας ιστορικός μάλιστα το 1878 την θεώρησε ως ένα από τα 100 πιο σημαντικά γεγονότα του αιώνα. Πολλές ξυλογραφίες έχουν απεικονίσει το γεγονός με μεγάλη επιτυχία. Αρκετοί μάλιστα κοινωνιολόγοι αποδίδουν στο ουράνιο αυτό φαινόμενο την εξάπλωση της θρησκομανίας που επηρέασε τα επόμενα χρόνια την όλη κοινωνική εξέλιξη και τον σύγχρονο χαρακτήρα των ΗΠΑ.



Πηγές:
Σιμόπουλος, Διονύσης Π. Οι Μήνες Νοέμβριος και Δεκέμβριος, Γεωτρόπιο Ελευθεροτυπίας, Τεύχος 498 (31 Οκτωβρίου 2009)
Συλλογικό (Επιμέλεια: Κωστής Γιούργος), Αφιέρωμα: Νοέμβριος, ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ
Παναγιώτη Βαχτσαβάνη, Για να μην τα πάρει ο ποταμός: Λαογραφία Νοεμβρίου

Νοέμβριος

Παροιμίες Νοεμβρίου


Καθημερινής, 4 Νοεμβρίου 2001



 

Τρίτη, Οκτωβρίου 22, 2013

Κοίτα πως πέρασαν τα χρόνια...





Εκεί γύρω στα δέκα χρόνια μου με θυμάμαι να πιάνω ένα τετράδιο και ένα μολύβι και να αρχίζω να δίνω ζωή στις σκέψεις μου. Ήταν οι δικές μου οι σκέψεις, οι δικές μου σκιές που τους έδινα χρώμα και φως. Άλλωτε βούλιαζα μαζί τους και άλλωτε γινόμουν απλά ένα με αυτές. Μη φανταστείς ημερολογία και τέτοια, όχι κάθε άλλο, δεν θα μπορούσα να κρατήσω ημερολόγιο, ήταν πολύ για μένα. Δεν ζωγράφισα ποτέ σαν παιδί, δεν το είχα, μόνο δύο συγκεκριμένες ζωγραφιές έκανα  και τίποτε άλλο, στα μαθήματα έπεφτε ξεπατικοτούρα ή βοηθούσε η μάνα μου. Το παιχνίδι ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μαζί με το σχολείο, αλλά το γράψιμο ήταν το λιμάνι μου, το γράψιμο και η αγκαλιά του πατέρα μου.

Τετάρτη, Οκτωβρίου 16, 2013

Εγώ καλά σου τα έλεγα... εσύ δεν άκουγες κουβέντα...



Το ξέρατε πως υπάρχουν Βυζαντινές παροιμίες τις οποίες μερικές φορές τις χρησιμοποιούμε ακόμα και σήμερα;
Βρήκα μερικές και τις παραθέτω! Διαβάστε τες προσεκτικά και θα καταλάβετε πολλά.

Ανόητος νεοσσός εκών, δείκνυσι την εαυτού νεοσσιάν (Το ανόητο κλωσσόπουλο με τη θέλησή του δείχνει τη φωλιά του)

Σάββατο, Οκτωβρίου 12, 2013

Χαραμάδα στο χρόνο...



Είναι από τις ωραιότερες ώρες της ημέρας ετούτη εδώ, την στιγμή που η μέρα και η νύχτα συναντιώνται για ένα και μόνο χορό, πριν η μία δώσει τη θέση της στην άλλη.... πριν φιληθούν για μια και μόνο φορά σαν εραστές από αλλοτινούς καιρούς και ξαναδώσουν ραντεβού πάλι και πάλι και πάλι για μια μόνο φορά, για μια στιγμούλα στη χαραμάδα του χρόνου...

Η Αθήνα ανάβει όλα τα φώτα της σιγά - σιγά και υποδέχεται την απόλυτη αφέντρα για τώρα την νύχτα... Αλήθεια έχεις σκεφτεί πόσες σκέψεις κάνεις την Νύχτα;; Πράγματα τα οποία το πρωί σεν περνάνε καν από το μυαλό ανασύρωνται τέτοιες ώρες και σαν κακομαθημένα παιδιά ζητάνε χώρο, τόπο, χρόνο, ύπαρξη....

Τρίτη, Οκτωβρίου 01, 2013

Ο Μήνας Οκτώβρης



Ο δέκατος μήνας του Γρηγοριανού Ημερολογίου, με διάρκεια 31 ημερών. Πήρε την ονομασία του από τη λατινική λέξη Octo (=οκτώ), επειδή στο αρχαίο δεκάμηνο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο όγδοος στη σειρά μήνας. Στη συνέχεια, με την προσθήκη του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου, το ρωμαϊκό ημερολόγιο έγινε δωδεκάμηνο. Ο Οκτώβριος μετακινήθηκε στη δέκατη θέση, αλλά διατήρησε την παλιά του ονομασία. Στην αρχαία Ελλάδα ο Οκτώβριος ισοδυναμούσε με το δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Βοηδρομιώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Πυανοψιώνα, καθώς και με το μισό του Μαιμακτρίωνα.

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 30, 2013

Όμορφα που τελειώνει ο Σεπτέμβρης...





ΚΑΛΗΜΕΡΟΚΑΛΗΣΠΕΡΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ... ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΑΚΑΩΣ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΚΑΠΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΗΔΟΝΗΣ ΚΑΝΟΥΝ ΕΚΠΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ.

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 01, 2013

Σεπτέμβρης...



Όμορφος μήνας ξημέρωσε στην αγκαλιά του έτους... Κάτι σαν πρωτοχρονιά κουδουνίζει από το πρωί, Καλό Μήνα εύχονται όλοι, Καλό Φθινόπωρο.
Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα έξω από το παράθυρο, ο ήλιος κρυφτό έπαιζε με τα σύννεφα και απ' έξω έρχεται η μυρωδιά του βρεμένου χώματος... Η κουρτίνα χορεύει σαν αερικό και με κάνει να χαμογελάω.
Το κορμί μου είναι μουδιασμένο ακόμα δεν θέλω να κουνηθώ, θέλω να μείνω έτσι και να κοιτάω. Ένας αλήτης σπυργίτης παίζει με τα λουλούδια στη γλάστρα.

Δευτέρα, Αυγούστου 26, 2013

Τι ζητάει...


Τίποτε μη μου ζητάς, αν θες έστω και κάτι από μένα θέλω να το κλέψεις. Ανέβα τα σκαλιά του φάρου μου και αν τολμάς έλα να φωτίσουμε μαζί τη θάλασσα της μοναξιάς των ανθρώπων.

Δώσε μου το κρασί του κορμιού σου και πιες μαζί μου στην υγειά των παλιών πληγών που ανοίξαμε εμείς.