-«Αν δεν καώ εγώ –αν δεν καείς εσύ- πως θα γενούνε τα σκοτάδια φως;»

Έρωτας, έτσι απλά από το τότε στο τώρα...

Δεν διαλέγει ποιον, δεν επιλέγει το πότε, δεν νιάζεται για το γιατί....
Με ρωτάς πώς τρελάθηκα. Έγινε έτσι.
Μια μέρα, πολύ πριν γεννηθούν οι Θεοί, ξύπνησα από ένα βαθύ όνειρο
και ανακάλυψα πως είχαν κλέψει όλες μου τις μάσκες.
Τις επτά μάσκες που είχα χρησιμοποιήσει σε επτά ζωές.

Χαλίλ Γκιμπράν.

Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

"Ἄφησέ με ναρθῶ μαζί σου. Τί φεγγάρι ἀπόψε! Εἶναι καλὸ τὸ φεγγάρι, - δὲ θὰ φαίνεται ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου. Τὸ φεγγάρι θὰ κάνει πάλι χρυσὰ τὰ μαλλιά μου. Δὲ θὰ καταλάβεις. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

Αλλού να μ' αγαπάς...

Δεν θέλω να με αγαπάς ως μ΄αγαπούν οι άλλοι,
μ΄αγάπην ομοιάζουσαν της αύρας τας ριπάς.
Το αίσθημα του έρωτος στιγμήν, ως άνθος, θάλλει.
Εδώ υπάρχει θάνατος. αλλού να μ΄αγαπάς!

Μονόγραμμα

Σ’ αγαπάω μ’ ακούς;

Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι

κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς

και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.

Τόσο πολλοί αστερισμοί

Τόσο πολλοί αστερισμοί, που
κάποιος μάς προτείνει. Ήμουν, όταν σε κοίταξα - πότε; -,
έξω
στους άλλους κόσμους.
Ω εκείνοι οι δρόμοι, γαλαξιακοί,
ω εκείνη η ώρα, που
πρόσθεσε τις νύχτες στο βάρος των ονομάτων μας
και τις ζύγισε μαζί.

Μαλαισιανό τραγούδι

Είμαι το ρυάκι σου
που μέθυσε με δυόσμο

Σκύψε πάνω μου
για να σου μοιάσω

Κολύμπησε μέσα μου
να νιώσεις πως τρέμω

Θεός μου φαίνεται..

Θεός μου φαίνεται στ΄ αλήθεια εμένα κείνος
ο άντρας που κάθεται αντίκρυ σου κι από
κοντά τη γλύκα της φωνής σου απολαμβάνει
και το γέλιο σου αχ που ξελογιάζει