Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 30, 2013

Όμορφα που τελειώνει ο Σεπτέμβρης...





ΚΑΛΗΜΕΡΟΚΑΛΗΣΠΕΡΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ... ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΑΚΑΩΣ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΚΑΠΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΗΔΟΝΗΣ ΚΑΝΟΥΝ ΕΚΠΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ.

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 29, 2013

Ντελβέδες τεταραγμένοι... άστρων λέξεις...

Γράφει: Διάττων Αστέρας...


ΚΡΙΟΣ

Έρωτας: Δεν σας βλέπω να αποφεύγετε τις εντάσεις αυτή την εβδομάδα με τον Ήλιο να είναι ακόμα στο Ζυγό και να σχηματίζει ένα ισχυρό Τ τετράγωνο με Πλούτωνα και Ουρανό. Οι κακές παγίδες που θα αντιμετωπίσετε είναι πολλές, ιδιαίτερα αν ρίξατε το πρώτο κλάμα της ζωής σας τέλος Μάρτη – αρχές Απρίλη. Μια καθαρά Συμπαντική Συμβουλή ότι τώρα τα γεγονότα, όσο δυσάρεστα κι αν είναι καλό θα είναι να σας αποκαλύψουν μεγάλες αλήθειες και ΟΧΙ να μην τις αποφεύγετε.

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 23, 2013

Το ζώδιο του μήνα... Ζυγός...




Στοιχείο: Αέρας

Ποιότητα: Παρορμητική

Θετικό - Αρσενικό - Εξωστρεφή

Κυβερνήτης: Αφροδίτη

Αντιπροσωπευτική φράση: Εγώ δεσμεύομαι

Σημείο σώματος: Νεφρά - μέση

Ευνοϊκή μέρα: Παρασκευή

Τυχερή πέτρα: Κόκκινος τουρμαλίνης

Χρώμα: Ροζ

Ταιριάζει με: Δίδυμο - Υδροχόο - Τοξότη



Γενικά χαρακτηριστικά:

Ο Ζυγός έχει ψηλό παράστημα, και είναι πολύ πιθανό να πάρει βάρος αργότερα. Το πρόσωπο ενός Ζυγού είναι συνήθως στρογγυλό, με ελληνική μύτη και ευχάριστα κανονικά χαρακτηριστικά, μερικές φορές και με λακκάκια!

Έχει καθαρή επιδερμίδα και το περπάτημά του είναι γεμάτο χάρη. Τα μαλλιά του μπορεί να είναι σκούρα καστανά ή μαύρα, ενώ τα μάτια μπλε ή πράσινα.



Θετικά χαρακτηριστικά:

Ο Ζυγός έχει ανάγκη για αρμονία, συνύπαρξη, συντροφικότητα. Είναι άτομο το οποίο θέλει να γνωρίσει καλά τους άλλους και τον σύντροφο του.

Απαραίτητη προϋπόθεση για να είναι ένας Ζυγός καλά, είναι να έχει μια κοινωνική συνειδητά σχέση. Ψάχνει να βρει την τέλεια σχέση και τον μεγάλο ερωτά της ζωής του.

Οι Ζυγοί είναι κοινωνικοί, διαχυτικοί και ανοιχτόκαρδοι. Ενδιαφέρονται για καινούργιες γνωριμίες, γνώσεις και πληροφορίες. Φιλικοί, πρόθυμοι, είναι τα άτομα που μπαίνουν εύκολα στην θέση των άλλων και κατανοούν το πρόβλημα τους, για αυτό ασχολούνται αρκετά με την ψυχολογία.



Αρνητικά χαρακτηριστικά:

Από την άλλη μεριά επειδή ένας Ζυγός βλέπει και κατανοεί όλες τις απόψεις δυσκολεύεται να πάρει αποφάσεις και συνήθως συμβιβάζεται. Παλεύει συνέχεια να βρει την ισορροπία μέσα του και με τους άλλους. Καμία φορά γίνετε και επιπόλαιος.



Επαγγελματικά χαρακτηριστικά:

Τα επαγγέλματα που συνήθως ασχολείται έχουν να κάνουν με κόσμο ή καλλιτεχνία. Κάθε εργασία που έχει σχέση με την Τέχνη και τη διακόσμηση, του είναι συμπαθής.

Υπάρχει ένα ιδιαίτερο ταλέντο για το δράμα, τη μουσική και τη ζωγραφική. Κυρίως, όμως, στο αίμα του κυλάει η Τέχνη και είναι καλλιτέχνης όχι από αγάπη για τη δόξα ή το κέρδος, αλλά από αγάπη γι' αυτή καθαυτή την τέχνη.

Γι' αυτό συνήθως γίνεται σχεδιαστής μόδας, ηθοποιός, τραγουδιστής, μοντέλο, ζωγράφος, αλλά και ιδιοκτήτης μπουτίκ, διακοσμητής, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων, κ.ά. Εξαιτίας του έντονου συναισθήματος δικαιοσύνης που τον διακρίνει, συχνά γίνεται νομικός ή δικαστικός.



Σχέσεις:

Στις διαπροσωπικές του σχέσεις είναι στοργικός, φιλικός και με πολύ λεπτές και ρομαντικές κινήσεις δείχνει την αγάπη που αισθάνεται για τον άνθρωπο που έχει δίπλα του. Όλα αυτά αφού έχει κατασταλάξει σε μία σχέση, γεγονός κάπως δύσκολο, δεδομένου ότι το ωραίο του παρουσιαστικό και οι καλοί του τρόποι, του προσφέρουν ένα πλήθος κατακτήσεων.

Εξαιτίας του ευαίσθητου χαρακτήρα του, παρατηρείται συχνά ότι αισθάνεται βαθύτατη απογοήτευση και μεγάλης διάρκειας πόνο, όταν τύχει να διαψευσθεί από κάποιο πρόσωπο που αγαπά. Τις περισσότερες φορές ο σύντροφος του προέρχεται από καλή οικογένεια, ανεξάρτητη οικονομικά και, άρα, πρέπει να περιμένουμε ότι, είτε αυτός, είτε κάποιος από τους οικείους του θα προσφέρει στο γάμο μεγάλη υποστήριξη, είτε ηθική, είτε οικονομική.

Αγαπάει πολύ τα παιδιά και θέλει να έχει πολλά, γι' αυτό σε περίπτωση που υπάρξει κάποιο πρόβλημα για να αποκτήσει, δεν διστάζει ακόμα και να υιοθετήσει.





Υγεία:


Το ουσιαστικό του πρόβλημα είναι η τάση του να τεμπελιάζει, να είναι ήσυχος και άνετος, κάτι που σημαίνει απουσία κίνησης και, συνεπώς, ίσως υπάρξουν προβλήματα στο κυκλοφορικό ή και προβλήματα αύξησης του βάρους.


Τα πλέον ευαίσθητα όργανα είναι οι νεφροί και γι' αυτό θα ήταν καλό ν' αρχίσει να πίνει μεγάλες ποσότητες αγνού μεταλλικού νερού ενώ, συγχρόνως, να αποφεύγει το αλάτι.






Διάσημοι Ζυγοί:


Μαικλ Ντάγκλας, Τζον Λέννον, Λουτσιάνο Παβαρότι, Μάργκαρετ Θάτσερ, Γκάντι, Μπριτζίτ Μπαρντό, Τζίμμυ Κάρτερ, Μελίνα Μερκούρη, Μάνος Χατζηδάκης, Κάρολος Κουν, Πύρρος Δήμας, Αντώνης Καφετζόπουλος, Νίκος Σεργιανόπουλος, Ρίτα Σακελλαρίου, Aλκηστις Πρωτοψάλτη.

Αστέρια στον Ουρανό και στη Γη...







Γράφει ο Διάττων Αστέρας.







ΚΡΙΟΣ


Έρωτας: Κυριακή βραδάκι και ο Ήλιος μπαίνει στο Ζυγό για να δώσει μια μικρή σπρωξιά στον τομέα των σχέσεων και των συνεργασιών σας. Δεν θα υπάρξουν εντάσεις αυτή τη βδομάδα, αλλά σιγά που θα μένατε έτσι θα πρέπει να προσέξετε τις σχέσεις σας, ιδιαίτερα τις πολύ σοβαρές, γάμους, αρραβώνες κλπ, γιατί την επόμενη εβδομάδα ο Ήλιος θα βάλει φωτιά σ το τετράγωνο Ουρανού – Πλούτωνα και μπορεί να έχετε στραβές εξελίξεις. Ευτυχώς που υπάρχει και αυτός ο Άρης από τον Λέοντα και σας χαμογελά με το φλερτ και στρέφετε τον ενδιαφέρον και τη δράση σας στη διασκέδαση, άσε που μπορεί να ενδώσετε και σε απολαύσεις.


Καριέρα – Οικονομικά: Τρίγωνα κάλαντα (αν και νωρίς) η Αφροδίτη από τον Σκορπιό με το Δία από τον Καρκίνο ελπίδες αρκετές για τις επαγγελματικές και οικονομικές σας δραστηριότητες ενώ δεν αποκλείει την ανάκτηση ή απόκτηση κερδών από ακίνητη περιουσία σας.


Δώστε προσοχή σε αποφάσεις για τις συνεργασίες σας, ίσως κάπου να αναγκαστείτε να βάλετε προτεραιότητες. Αν όμως δεν δράσετε άμεσα οι καθυστερήσεις θα είναι σε βάρος σας.

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 19, 2013

Τα 12 ζώδια και οι ιδιότητές τους


Γράφει : Διάττων Αστέρας.

Μιας και από την ερχόμενη εβδομάδα θα έχουμε τις αστρολογικές μας προβλέψεις, καλό θα ήταν Αλήτες των άστρων να δούμε κάποια γενικά χαρακτηριστικά από τα 12 ζώδια...

Είναι αλήθεια πως τα ζώδια χωρίζονται σε 3 σταυρούς? Ναι αλήθεια είναι. Ας δούμε ποιοί είναι αυτοί και πως χωρίζονται...

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 16, 2013

Αλήτες των Άστρων...








Φίλες και Φίλοι του Blog, από την ερχόμενη εβδομάδα 23 Σεπτεμβρίου η αστρολογική σας στήλη θα είναι πάλι κοντά μας με Αλήτικες Εβδομαδιαίες προσεγγίσεις και πικάντικα Νέα από τους Κριούς μέχρι και τους Ιχθύες....

Με Αλήτικα Φιλιά Διάττων Αστέρας...

 

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 14, 2013

Από την Αρχή αν το θελήσεις...

... συνέχεια...



Από μικρός ο Μάρκος αρέσκονταν να πηγαίνει στο ποτάμι της περιοχής και να κολυμπάει, έτσι και εκείνη την ημέρα μόνο που είχαν πάει οικογενειακώς το ίδιο και οι γονείς του Δημήτρη, δεν ήταν και δύσκολα να πιάσουν αμέσως οι γονείς κουβέντα και τα αγόρια να παίζουν στην όχθη, κάποια στιγμή πάνω στο παιχνίδι ο Δημήτρης έκανε κάτι πολύ παράτολμο, ανέβηκε σε μια ιτιά και βούτηξε μέσα στο νερό. Οι γονείς περίμεναν να τον δουν να ξανανεβαίνει, τα δευτερόλεπτα ήταν αιώνες. Ο Μάρκος απλά κοίταγε και ζύγιαζε την κατάσταση, γύρισε και είδε τους γονείς να είναι έτοιμοι να βουτήξουν, δεν το σκέφτηκε καθόλου, με ένα αποφασιστικό νεύμα τους είπε να κάνουν πίσω, κατά ένα παράξενο τρόπο και οι τέσσερις γονείς έμειναν πίσω, βούτηξε στο νερό από την ίδια μεριά που είχε βουτήξει και ο Δημήτρης ποταμίσιο το νερό δεν θα μπορούσε να κολυμπήσει και ήρεμο δεν θα μπορούσε να τον παρασύρει, τον βρήκε, τον έπιασε, τον άρπαξε λες και έπιανε κάτι πολύτιμο και τον τράβηξε πάνω, στην προσπάθεια του αυτή και ταλαντεύοντας το σώμα του έγδαρε το στήθος του το κόψιμο ήταν τόσο βαθύ που κόντευε να λιποθυμήσει από τον πόνο, αλλά τον Δημήτρη τον έβγαλε έξω.

Μόλις τα δυο παιδιά ξάπλωσαν στην όχθη τότε μόνο ο Μάρκος έχασε τις αισθήσεις του, συνήλθε στο Νοσοκομείο, από τότε τα δυο παιδιά είναι αχώριστοι.

Το τηλέφωνο διέκοψε τις σκέψεις του

-         Λέγε

-         Πρέπει να ενημερωθείτε για κάτι

-         Σε ακούω

-         Πρόκειται για τον κο. Ευαγγελινό

-         Πες το

-         Βρέθηκε νεκρός το πρωί στο αυτοκίνητό του

-         Τι λες?

-         Μας ενημέρωσε πριν πέντε λεπτά η οικονόμος του

Έπεσε πίσω και χαλάρωσε τον κόμπο από την γραβάτα του ο Χρήστος νεκρός! Απίστευτο … σήκωσε το ακουστικό

-         Δημήτρη έλα λίγο σε παρακαλώ

-         Τώρα?

-         Ναι τώρα.

Τώρα τι γίνεται? Ο Χρήστος νεκρός.

-         Τι είναι ρε πάλι

Του κλώτσησε την καρέκλα

-         Κάτσε

-         Θα μου πεις?

-         Ο Ευαγγελινός είναι νεκρός

-         Τι? Δεν μιλάς σοβαρά?  δεν υπάρχει αυτό που λες έτσι?

-         Με ξέρεις να κάνω τέτοιες πλάκες? Πήρε η οικονόμος του τηλέφωνο, μου το είπε η Ντόρα μόλις

-         Καλά πως……

-         Τον βρήκαν νεκρό στο αυτοκίνητο του το πρωί

-         Και τώρα τι θα γίνει? Έχουμε του κόσμου τις δουλειές και εκκρεμότητες που θα βρω άλλο να προλάβει να ενημερωθεί …….

-         Τι λες ρε Δημήτρη εδώ πέθανε ο άνθρωπος και εσύ μου λες μαλακίες για οικονομικά και εκκρεμότητες? Σύνελθε τόσο πολύ έχεις διαβρωθεί? Τι άνθρωπος είσαι τελικά?

-         Φίλε μου αν σκεφτόμουν συναισθηματικά τίποτα από όλα αυτά που έχουμε καταφέρει δεν θα τα είχαμε, τίποτα από αυτά που έχεις σήμερα δεν θα τα είχες, λεφτά, αυτοκίνητα, επιχείρηση, όνομα, κατάλαβες? Όσο για το τι άνθρωπος είμαι άσε ρώτα με άλλη φορά όχι τώρα, τώρα έχουμε μια επιχείρηση να κοιτάξουμε που δυστυχώς πάει κατά διαόλου.

-         Τι εννοείς?

-         Εννοώ ότι το πλάνο που κάνατε με το μακαρίτη μας έχει βάλει μέσα γύρω στο ένα δις το οποίο αν δεν πραγματωθεί με τις ρήτρες και τους όρους που βάλατε, θα πρέπει να πληρώνουμε μέχρι τέταρτη γενεά για να το ξεχρεώσουμε, άσε που θα πάμε και μέσα, εσύ δηλαδή γιατί εγώ είμαι απλός οικονομικός, χαμογέλασε φαρδιά και τα μάτια του γυάλιζαν από κακία πίσω από τον χρυσό σκελετό των γυαλιών του

-         Αυτό θες Μήτσο? Να με δεις στον πάτο? Να με δεις στην φυλακή? Σε παρακαλώ πήγαινε έξω και κανόνισε τα της κηδείας του Ευαγγελινού, όλα τα έξοδα δικά μας, α και που είσαι μην τσιγκουνευτείς αυτός ο άνθρωπος ήταν μαζί μας τόσα χρόνια, όταν λέω τα πάντα το εννοώ.

Έκλεισε την πόρτα πίσω του και πλησίασε την Ντόρα,

-         Πρέπει να βγω για λίγο κανόνισε με το γραφείο τελετών την κηδεία του άχρηστου του Ευαγγελινού και κανόνισε και σικάτα αλλά και οικονομικά.

Ο Δημήτρης κατέβηκε στο υπόγειο γκαράζ και πριν μπει στο αυτοκίνητο μίλησε στο κινητό του

-         Σε δέκα λεπτά στο σημείο που ξέρεις.

Η Λεωφόρος ήταν γεμάτη από αυτοκίνητα, κόσμο, κόρναρε ξανά και ξανά σε λίγο θα ήταν στον προορισμό του,  ψιχάλες άρχισαν να πέφτουν και κάπου από το βάθος ακούγονταν βροντές. Το πανάκριβο σπορ αυτοκίνητο έστριψε απότομα, οδηγούσε λες και ήθελε να τιμωρήσει κάποιον, το ένα χέρι στο τιμόνι το άλλο στο λεβιέ των ταχυτήτων, οδηγούσε σαν τρελός, έφτασε, έπαιξε λίγο τα φώτα και περίμενε, είδε την απάντηση και σταμάτησε, η βροχή δυνάμωνε δεν βγήκε από το αμάξι, ο τύπος τον πλησίασε κατέβασε το τζάμι και του έδωσε ένα φάκελο

-         Έκανες καλή δουλειά πότε φεύγεις?

-         Σύντομα, είναι όλα?

-         Όλα όσα είπαμε

Τα άρπαξε και άρχισε να τα μετράει

-         Οκ, πάντα στην διάθεσή σου

-         Δεν θα σε ξαναχρειαστώ καμπούρη

-         Ε! μην το λες αυτό όλο και κάπου μπορεί να σου φανώ χρήσιμος μην ξεχνάς ότι έχεις και μια γυναίκα που μου έλεγες,

-         Αυτό καμπούρη θα το κάνω μόνος μου δεν θα χρειαστώ βοήθεια πάρε δρόμο τώρα

Ο καμπούρης ανέβηκε στην μηχανή του και χάθηκε – με σένα θα λογαριαστώ άλλη ώρα, τώρα προς το παρών προέχει ο άλλος… μονολόγησε μέσα από τα δόντια του.
 
.... συνεχίζεται ....         
 

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 12, 2013

Από την αρχή αν το θελήσεις


 


Θεσσαλονίκη…



Ο Μάρκος βημάτιζε σαν το αγρίμι στο κλουβί μέσα στο γραφείο του, πέρναγε και ξαναπέρναγε τα χέρια μέσα από τα πυκνά μαλλιά του, κράταγε τα αποτελέσματα στα χέρια του και δεν πίστευε στα μάτια του, έκανε τον κύκλο από το μεγάλο γυάλινο έπιπλο και πήγε μπροστά στην μπαλκονόπορτα τράβηξε το στορ και κοίταξε έξω. Κάπου είχε γίνει λάθος το ένιωθε, τα μάτια του ρουφούσαν την ηρεμία του Θερμαϊκού λες και μέσα από το χρώμα της θάλασσας θα έβρισκε την λύση στο λάθος. Τίποτα όσο και να κοίταζε τίποτα, έχωσε τα χέρια στις τσέπες του λινού μπλε παντελονιού του και τέντωσε τον κορμί του, ο αέρας μέσα στο χώρο μύριζε από το τσιγάρο του και την κολόνια του.

Ήταν ωραίος άνδρας γύρω στα σαράντα πέντε με πυκνά κάπως μακριά μαλλιά που είχαν γκριζάρει αλλά δεν φαινόταν ακόμα γιατί είχαν ένα γλυκό ξανθό χρώμα, πράσινα μάτια, το ύψος του έφτανε το ένα και ενενήντα ήταν δεμένος και γυμνασμένος, παντρεμένος χρόνια με την Μαίρη από παιδιά μαζί και τελικά βρέθηκε στα εικοσιπέντε του παντρεμένος μαζί της, δεν είχαν παιδιά ήταν κάτι που δεν του συγχώρεσε ποτέ η γυναίκα του με αποτέλεσμα ούτε να χωρίζουν αλλά ούτε και να είναι μαζί, ο καθένας έκανε την ζωή του απλά συγκατοικούσαν, ο ένας εκδικούταν τον άλλο με έναν δικό του τρόπο.

Με μια δρασκελιά βρέθηκε στο μπαράκι στην δεξιά εσοχή του γραφείου του έπιασε στα χέρια του ένα μπουκάλι ουίσκι γέμισε το ποτήρι και το κατέβασε μονορούφι. Όπως το λιοντάρι ορμάει στην τροφή του όρμησε στο τηλέφωνο

- Πες στον Αργυρίου να έρθει μέσα

 Ακούμπησε στο κάθισμα και περίμενε, δεν μπορεί ο Δημήτρης θα είχε κάποια απάντηση το βλέμμα του έπεσε στον γελωτοποιό που είχε πάνω στο γραφείο του και δίπλα από τον υπολογιστή του ήταν σουβενίρ από το ταξίδι που είχε κάνει στην Βενετία πριν λίγο καιρό δεν συνήθιζε να κρατά αναμνηστικά αλλά αυτό του έκανε κλικ με την πρώτη, μάλιστα για να το πάρει σχεδόν το άρπαξε από τα χέρια μιας γυναίκας που έκαναν την ίδια κίνηση την ίδια στιγμή να το πάρουν, ακόμα θυμάται τα μάτια της πως τον κοίταξαν πριν χαλαρώσει το χέρι της εκείνη γιατί για κλάσματα δευτερολέπτου είχε απλώσει εκείνος το χέρι του. Οι σκέψεις του διακόπηκαν από το τηλέφωνο το έπιασε

- Σου είπα να έρθεις εδώ και όχι να μου τηλεφωνήσεις

- Πες μου τι με θες έχω δουλειά

- Αν η δουλειά σου είναι ξανθιά και με καμπύλες ξέχνα το δεν είναι η μέρα της σήμερα έλα αμέσως

Τα πέντε λεπτά που έκανε ο Δημήτρης να τελειώσει την δουλειά του έβαλαν τον Μάρκο σε πιο βαθιά σκέψη, δεν γινόταν το λάθος ήταν χοντρό ποιος θα έκανε ένα τόσο μεγάλο άνοιγμα χωρίς να ενημερώσει? Ο Δημήτρης μπήκε εκνευρισμένος στο γραφείο του

- Τι με θες ρε Μάρκο? Εσύ άμα έχεις καμιά πιτσιρίκα στο γραφείο εγώ σε ενοχλώ?

Του πέταξε τα χαρτιά μπροστά του,

- Τι είναι αυτά?

- Εμένα ρωτάς μαζί με τον Ευαγγελινό δεν τα φτιάξατε? Για να δω καλύτερα, μα ναι βέβαια είναι το εξαγωγικό πλάνο πριν πας Βενετία, τι θες τώρα ρώτα τον Ευαγγελινό να σου πει

- Τι μου λες τώρα? Ότι αυτή την μαλακεία την έκανα εγώ?

- Ρε Μάρκο τι με ρωτάς!!! Μαζί με τον άλλο δεν τα κανονίσατε πριν πας στο συνέδριο

- Πόσο γελοίος μπορείς να είσαι μερικές φορές, φώναξε τον Ευαγγελινό να έρθει εδώ!

- Δεν ήρθε σήμερα άστο ή το βραδάκι ή αύριο, με θες τίποτε άλλο?

- Πήρε τηλέφωνο ο Χρήστος να πει πως δεν θα έρθει?

- Εννοείς πως πρέπει να κάνω και την δουλειά της Τέτας? Πες το μου και αυτό να πρέπει να ξέρω πότε έρχεται ποιος και πότε, θες τίποτε άλλο?

- Όχι ευχαριστώ θα τα πούμε μετά

- Δεν μου λες? Πάμε το βραδάκι για ποτό στου Κυριάκου και μετά για φαγητό στου Μπένυ?

- Ωραία ιδέα θα πάρεις την Αντωνία να πάρω και την Μαίρη?

Τα μάτια του Δημήτρη σκοτείνιασαν για μια στιγμή αλλά φόρεσε το προσωπείο του και απάντησε ανέμελα

- Τι τις θες ρε μαλάκα τις γυναίκες πάμε οι δύο μας και αν θες σώνει και ντε γυναίκες έχω κάτι πιπίνια να σου φέρω να σου πεταχτούν τα μάτια

- Άσε !! προτιμώ οι δυό μας κατά τις δέκα είναι καλά?

- Τέλεια να περάσω να σε πάρω?

- Όχι θα μείνω εδώ θα τα πούμε στον Κυριάκο

Ο Δημήτρης γύρισε την πλάτη του και έφυγε, ήταν το ακριβώς αντίθετο από τον Μάρκο, ψιλός και αυτός αλλά μελαχρινός μεγαλύτερος από εκείνον γύρω στα πέντε χρόνια, γλοιώδης για τους άλλους αλλά πολύτιμος για όλους, ψημένος στα οικονομικά, γνώστης, σχεδόν Μύστης, σε ότι οικονομική λοβιτούρα μπορεί να βάλει ανθρώπου νους ο Δημήτρης ήταν μέσα το γνώριζε πριν καν γίνει. Όταν γνωρίστηκαν ήταν ακόμα παιδιά ο Μάρκος πήγαινε ακόμα σχολείο και εκείνος ότι είχε τελειώσει, μια οικογενειακή εκδρομή και από τις δυο μεριές ήταν η αρχή της γνωριμίας τους, οι γονείς του Δημήτρη ότι είχαν γυρίσει από την Γερμανία όπου έμεναν τα τελευταία 30 χρόνια μαζί με τα δύο τους παιδιά και είχαν έρθει να φιλοξενηθούν σε ένα σπίτι πολύ κοντά στο σπίτι του Μάρκου.


Συνεχίζεται...

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 11, 2013

Όλα αυτά...

Λένε πως η αληθινή αγάπη γιορτάζει κάθε μέρα...

 


Ζητιάνοι στους δρόμους
ζητιάνα ζωή
που φεύγεις και μένει
μονάχα η στιγμή

Σπασμένο το βλέμμα
του πόνου φιλί
και η μόνη ελπίδα
που έχω είσαι εσύ

Και όλα αυτά που αγάπησα
στην αγκαλιά σου τα’κρυψα
εγώ κι εσύ σαν δυο σταγόνες
μαζί μεσ’τους χειμώνες
εγώ κι εσύ ένα κορμί
μια αναπνοή

Ζητάω να νιώσω
να γίνω παιδί
μα οι νύχτες βελόνες
τρυπούν το κορμί

Χαμένες οι σκέψεις μου
σε αναζητούν
στα χρόνια που’φύγαν
σε αυτά που θα’ρθούν...


Στίχοι: Βασίλης Μπαμπανιάρης

Μουσική: Βασίλης Μπαμπανιάρης

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 08, 2013

Να πως γεννήθηκα και γιατί...






Με γέννησε Αυτός και Αυτή που ήθελα να με γεννήσουν, με άφησαν και έπαιξα σε ολάνθιστα λιβάδια και έπιασα την Ενέργεια της Ζωής στα χέρια μου, με βύζαξε Αυτή με τον Όρμο.


Έπιασα στα χέρια μου τη Γη και την ξεχώρισα Ύλη, Ενέργεια, Κίνηση, Φως, Χρόνος, Χώρος, Αέρας, Γη, Πυρά, Νερό, είμαι τυχερός που ΖΩ, είμαι τυχερός που έχω την Επιλογή.


Μικροσυστάδες,  Ζωή, Φως, Πόνος, Χαρά, Λύπη, Θυμός, Ζήλεια, Φθόνος, Λαιμαργία, Διπροσωπία, Ψεύδος, Τύχη, Πλούτος, Φτώχεια, Γνώση, Άγνοια……



Θέλεις να σε μάθω?

 Το σώμα σου θα πλύνεις στην Κασταλία Πηγή, στα χέρια σου θα κρατήσεις φωτιά από την οπή της Περσεφόνης, Χρησμό θα πάρεις. Στα χέρια σου την Γνώση θα κρατήσεις και σε λίγο θα την λησμονήσεις
Την γλώσσα βρήκες και εμένα ξέχασες, από ποια πύλη πέρασες?

 Ποιος Φύλακας σε άφησε Στην Λήθη να περάσεις?

 Τα χέρια σου κάτω από Νερό θα βάλεις

 «Όπως τρέχει το Νερό έτσι φεύγει το κακό……»

 Φωτιά έβαλες να κάψεις τα…… παλιά
«Όπως καίει η Φωτιά έτσι να κάψει τα παλιά και μέσα από την στάχτη την καυτή μια Νέα Ζωή να γεννηθεί…… »
Στον Αέρα Φώναξε Δυνατά

 «Όπως φυσάς και παίρνεις το κύμα μακριά έτσι πάρε τα παλιά……»

Στην Γη έσκαψες και να βάλεις βαθιά
«Μέσα εδώ σε θάβω ένα να γίνεις με την Γη… και όποτε το θέλω ΕΓΩ τότε να βγεις από κει»

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 07, 2013

Εγώ μιλάω για δύναμη...

Καμμιά φορά απλά τα λόγια είναι περιττά...





Όλα ξέρω γιατί γίνονται
και πως λειτουργούν,
το μυαλό με βοήθησε
να καταλαβαίνω,
οι ευαίσθητοι αμύνονται
στη ζωή και αργούν,
κι η λαχτάρα τους συνήθισε
να πατάει το φρένο.

Όλα ξέρω τι σημαίνουν
και τι εννοούν,
το μυαλό μου με συντόνισε
στο καινούργιο μήκος,
οι ευαίσθητοι παθαίνουν
και παρανοούν,
λες κι ο κόσμος το κανόνισε
να γλιτώνει ο λύκος.


Μα εγώ μιλάω για δύναμη,
της αγάπης ισοδύναμη,
και ζητάω προτεραιότητα,
φύση, θέση, κι ιδιότητα.

Μα εγώ μιλάω για δύναμη,
της ελπίδας ισοδύναμη,
και γυρνάω στην αθωότητα,
την παλιά μου την ταυτότητα.

Τον Εαυτό του Παιδί...





Όλοι θέλουμε κάπου να κουρνιάσουμε όταν όλα φαίνονται πως χάνονται... Μια αγκαλιά έστω και φανταστική... έστω για μια στιγμή.... εκεί που όλοι για μια μικρή χαραμάδα στο χρόνο γυρνάμε πάλι στο παιδί που έχουμε μέσα μας...

Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι κρατάει
στα ίδια μέρη κι απόψε η ζωή θα τους πάει.
θα περάσουν ξανά απ' της μνήμης τα σπίτια
από θάλασσες άδειες, απ' του φόβου τα δίχτυα.

Θα σταθούνε μαζί και θα δουν να περνάνε
σαν ποτάμια οι στιγμές που ποτέ δε γυρνάνε
και τα πρόσωπα που έγιναν δρόμοι κι αιώνες
και τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες.

Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο
για να κρύβομαι εκεί απ' τη ζωή όταν λείπω
όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο
να 'χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο.

Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι θα πιάσει
σαν γυαλί μια στιγμή θα ραγίσει, θα σπάσει
θα χωρίσουν μετά κι ο καθένας θα πάει
σ' έναν κόσμο μισό που τους δυο δεν χωράει.


Στίχοι : Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική : Μάριος Φραγκούλης
 

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 06, 2013

Η Κυρά του Φάρου και ο Πρίγκιπας...



 


Κάποτε είχα γνωρίσει ένα Πρίγκιπα Πολεμιστή,  που Βασιλιάς ήθελε να γίνει και την ιστορία του θα σου πω. Ήταν όμορφος άνδρας ψηλός, στιβαρός, δυνατός. Τα καστανά μαλλιά του έπεφταν αγέρωχα στους ώμους του και στα μάτια του έκλεινε όλες τις Ελπίδες των γυναικών. Εκείνος όμως έλεγε πως την καρδιά και την ζωή του θα την δώσει σε μια Κυρά μονάχα, την Κυρά του Φάρου που το κάστρο της είχε στην άκρη της θάλασσας. Ήταν η Κυρά της καρδιάς του και της ζωής του, την αγαπούσα πέρα και πάνω απ’ όλα, όμως το μαράζι της σκλαβιάς του Βασιλείου του τον έτρωγε, υποσχέθηκε λοιπόν πως θα γυρίσει κοντά της όταν καταφέρει να Λευτερώσει το Βασίλειο του, εκείνη το κατάλαβε και του έδωσε το μαντήλι της μαζί με ένα γλυκό φιλί για καλή τύχη.

Και έτσι ξεκίνησε ο Πρίγκιπας.   

‘Έπεφτε με όλο του το Είναι στη Μάχη και το Κακό ξερίζωνε, με τους στρατιώτες του ήταν φίλος καλός και κάθε βράδυ που γύριζαν από την κάθε αναμέτρηση υποκλινόταν μπροστά τους και τους έλεγε «σας ευχαριστώ και για σήμερα».

Οι συμπολεμιστές του τον αγαπούσαν πολύ και οι Εχθροί του τον υπολόγιζαν όσο τίποτε άλλο. Τον είχαν Μυθοποιήσει, τον έβλεπαν πάνω στο άλογο του ατρόμητο με το σπαθί στο χέρι και οι περισσότεροι Στρατοί έκαναν πίσω πριν καν αρχίσει η Μάχη.

Οι Βάρδοι της εποχής τον περιέγραφαν με φτερά στους ώμους, με λευκά φτερά, να καλπάζει σε χώρες και Ηπείρους και Νικητής να βγαίνει.
Γυναίκες νειες και κόρες όμορφες κεντούσαν την μορφή του σε μεταξωτά κεντίδια, τραγουδώντας αγάπης σκοπούς και για τον γυρισμό του λόγια.

Εκείνος όμως πιστός στο σκοπό του έπεφτε από τη μία Μάχη στην άλλη.
Οι πληγές του πολλές και τα σημάδια ακόμα περισσότερα. Όμως αυτός να επιμένει και να ξέρει πως θα τα καταφέρει.
Ένα Χειμώνα σε μια επέλαση σε ένα μαύρο Βασίλειο λαβώθηκε σοβαρά, έμεινε ακίνητος αρκετό καιρό. Ένα πρωί καθώς προσπαθούσε να σηκωθεί πρόβαλλε μπροστά του μια γυναίκα πανέμορφη, μια γυναίκα που η θωριά της υμνούνταν καιρό και την είχε ακούσει και εκείνος.

Ήταν η Βασίλισσα του Μαύρου Βασιλείου, ο στρατός της τον είχε πληγώσει βαριά. Του έριξε στα πόδια τα κλειδιά της πόλης και του Πύργου της, τον παρακάλεσε να μείνει κοντά της και να βασιλέψουν μαζί, κυβερνήτες σε ένα κόσμο καινούργιο που μαζί θα έφτιαχναν από την αρχή. Ω ναι ήταν τόσο όμορφη και το Βασίλειο τόσο μεγάλο που δεν μπορούσε να αρνηθεί ο Πρίγκιπας. Έκρυψε το μαντήλι της Κυράς του Φάρου, έκλεισε αυτιά και μάτια και μαζί της πήγε.

Ένα βράδυ σε ένα συμβούλιο με τους Στρατηγούς του άκουσε πως εκείνοι θα έφευγαν και θα γύριζαν πίσω στην πατρίδα τους. Στεναχωρήθηκε για λίγο ο Πρίγκιπας αλλά τον καθησύχασε η Βασίλισσα πως ο δικός της ο στρατός έφτανε και περίσσευε για την όποια εκστρατεία και αν ήθελε να κάνει. Τον έπεισε πως οι στρατιωτικοί του θα του έπαιρναν το Βασίλειο και πως μετά εκείνος θα το έπαιρνε πίσω φωτεινό πια, καθαρό και πλούσιο. Έτσι ο Πρίγκιπάς μας έμεινε κοντά της.

Πίσω στη χώρα του την στιγμή του γυρισμού η Κυρά του Φάρου έτρεχε να τον προϋπαντήσει, μάταια όμως, εκείνος δεν ήταν πουθενά. Μόνο οι στρατιώτες του γύρισαν, ρώτησε αν είχε χαθεί στη Μάχη, φώναξε πως έπρεπε να τον έφερναν στο τόπο του έστω και νεκρό. Ο Στρατηγός του της είπε την αλήθεια, να μην τον περιμένει όχι γιατί πέθανε, αλλά γιατί τον κράτησε κοντά της η Μαύρη Βασίλισσα. Η Κυρά του Φάρου με μια κίνηση έπιασε τον ασημένιο λύκο που είχε στο λαιμό της φυλαχτό που της είχε δώσει εκείνος, να την προσέχει για όσο καιρό θα έμενε εκείνος μακριά της. Δυο δάκρυα κύλησαν από τα μάτια της και στο κάστρο της κλείστηκε πάλι.
Στο Μαύρο Βασίλειο όλα πήγαιναν όπως τα είχε κανονίσει η Βασίλισσα. Ο Πρίγκιπας σκλάβος της ομορφιάς της και του πλούτου κόντευε να ξεχάσει την ζωή του. Μάχες κέρδιζε που ήταν πληρωμένες από εκείνη και δεν το ήξερε, εδάφη ήδη αγορασμένα κατακτούσε και δεν το ήξερε. Τις νύχτες στη σκηνή του μεθυσμένος από το ποτό και τις Νίκες, ύπνος βαρύς με εφιάλτες τον στοίχειωνε. Αλλά τα πρωινά πάλι σαν αγρίμι έπεφτε στη Μάχη.

Ώσπου κάποια στιγμή οι Πόλεμοι τέλειωσαν, τα θησαυροφυλάκια της Μαύρης Βασίλισσας γέμισαν με όλο το χρυσάφι του γνωστού κόσμου και ενώ θα περίμενε κανείς να χαρούν τον έρωτά τους και ευτυχισμένοι να ζήσουν και παιδιά να κάνουν, εκείνη του ζήτησε να φύγει. Του είπε πως τώρα πια δεν τον χρειαζόταν και πως έπρεπε να της αδειάσει την μεριά του θρόνου γιατί κάποιος άλλος θα έπαιρνε τη θέση του δίπλα της.  
Ο Πρίγκιπας κλονίστηκε, που να πήγαινε, στον τόπο του δεν μπορούσε να γυρίσει, ήταν μεγάλη η προδοσία του. Μπήκε στο καράβι του την αυγή και ανοίχτηκε στο πέλαγο, αυτός, ένας ναύτης και ένας καπετάνιος, οι μόνοι πιστοί ακόλουθοι που του είχαν απομείνει. Όπου έβρισκε λιμάνι σταματούσε και στα καπηλειά άκουγε να τραγουδούν για εκείνον, για την πίστη του, την ανδρεία του, τις μάχες του και την προδοσία του για τον τόπο του, τραγούδια άλλες φορές κοροϊδευτικά για εκείνον και την Βασίλισσα που τον ξελόγιασε, αλλά και τραγούδια για την Κυρά που είχε αφήσει πίσω αθετώντας τον λόγο του.
Η απελπισία τον έκλεβε από την ζωή και τον σκοτείνιαζε. Ένα βράδυ έπεσε σε μεγάλη φουρτούνα, ορίζοντας δεν φαινόταν πουθενά ούτε και σημάδι γης, η θαλασσοταραχή γινόταν όλο και πιο άγρια και το καράβι του σαν καρυδότσουφλο χτύπαγε στα κύματα. Τα πανιά σκίζονταν και τα σχοινιά από τα ξάρτια έσπαγαν το ένα μετά το άλλο. Εκεί στην πλώρη όπως καθόταν και τον μαύρο ουρανό κοιτούσε, εκεί ανέβηκαν δάκρυα στα μάτια του. « Πατρίδα μου τι έκανα; Γιατί σε άφησα και έφυγα; Στρατιώτες μου δώστε μου συγχώρεση για να περάσω στην άλλη άκρη πιο ανάλαφρος και εσύ Κυρά του Φάρου δώσε άφεση στο αχάριστο κουφάρι που τώρα θα πέσει στην άγρια αγκαλιά της θάλασσας και μαζί της θα με πάρει για πάντα. Σ’ αγάπησα Κυρά πολύ, αλλά δεν άξιζα κοντά σου να μείνω για αυτό οι Χίμαιρες με πήραν μακριά σου για να με δοκιμάσουν. Αν ήταν τώρα να γλυτώσω από αυτό τον ατιμωτικό θάνατο και κοντά σου να γυρίσω και στην πατρίδα μου, όλα θα τα άλλαζα και από την αρχή Νέος άνθρωπος με την ίδια καθαρή ψυχή που έφυγα, ναι όλα θα τα άλλαζα.




Άφηνε σιγά – σιγά τα χέρια του λες και ήθελε να παρασυρθεί πάλι, αλλά αυτή τη φορά σε βέβαιο θάνατο μόνη του παρέα το μαντήλι της Κυράς. Ο Ναύτης του τον πλησίασε «Πρίγκιπα κάνε κουράγιο, στεριά μπροστά και είναι η πατρίδα».




Σήκωσε το κεφάλι του ψηλά και η βροχή του μαστίγωνε το πρόσωπο και όλο του το σώμα, ένα «Ευχαριστώ» φώναξε με όση δύναμη του είχε απομείνει και εκεί όπως έπεσε στα γόνατα είδε με την άκρη του ματιού του το φως του Φάρου να αναβοσβήνει.

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 05, 2013

Από το απόλυτο τίποτα...


Να θέλεις, να μπορείς, να δοκιμάζεις, να δαμάζεις, να δαμάζεσαι. Και στο τέλος να τα καταφέρνεις, να κάνεις αγάπη από το απόλυτο τίποτα...

I know just how to whisper
And I know just how to cry
I know just where to find the answers
And I know just how to lie
I know just how to fake it
And I know just how to scheme
I know just when to face the truth
And then I know just when to dream

And I know just where to touch you
And I know just what to prove
I know when to pull you closer
And I know when to let you loose
And I know the night is fading
And I know the time's gonna fly
And I'm never gonna tell you
Everything I gotta tell you
But I know I gotta give it a try

And I know the roads to riches
And I know the ways to fame
I know all the rules
And I know how to break 'em
And I always know the name of the game

But I don't know how to leave you
And I'll never let you fall
And I don't know how you do it
Making love out of nothing at all

Making love, Out of nothing at all
Making love, Out of nothing at all
Making love, Out of nothing at all
Making love, Out of nothing at all
Making love, Out of nothing at all
Making love, Out of nothing at all

Everytime I see you all the rays of the sun
Are streaming through the waves in your hair
And every star in the sky is taking aim at your eyes
Like a spotlight

The beating of my heart is a drum and it's lost
And it's looking for a rhythm like you
You can take the darkness from the pit of the night
And turn into a beacon burning endlessly bright

I've gotta follow it 'cause everything I know
Well it's nothing till I give it to you

I can make the runner stumble
I can make the final block
And I can make every tackle at the sound of the whistle
I can make all the stadiums rock
I can make tonight forever
Or I can make it disappear by the dawn
I can make you every promise that has ever been made
I can make all your demons be gone

But I'm never gonna make it without you
Do you really want to see me crawl
And I'm never gonna make it like you do
Making love out of nothing at all

Making love, Out of nothing at all

 

Ο Βυθός σου...


Δύο άκρα αντίθετα δεμένα σε άρρηκτα χρυσά δεσμά. Και κάπου εκεί όλοι εμείς αλήτες σε ένα Σύμπαν που μοιάζει τόσο πολύ στο Κάτι ενώ ταυτόχρονα μας αφαιρεί κάθε δικαίωμα Αντίστασης... Κάθε δικαίωμα να πάρουμε ότι μας ανήκει, ή ότι τέλος πάντων, πιστεύουμε πως μας ανήκει... Ένας βυθός που ανοίγει διάπλατα μια αγκαλιά να κρυφτούμε, να χαθούμε, να αγαπήσουμε, να μισήσουμε... Δύο άκρα αντίθετα...

Εγώ άμα σε φιλώ
Θα είμαι πια παιδί δικό σου
Και όταν καίει το μέτωπό σου
Εγώ θα σε φιλώ
Και θα σου παίρνω τον καημό σου

Εγώ που σε μισώ
Θα μάθω το συνδυασμό σου
Ν' ανοίξω ένα γυρισμό σου
Εγώ που σε μισώ
Χαϊδεύω κάθε φέρσιμό σου

Εγώ σ' ευχαριστώ
Που κολυμπάω στο βυθό σου
Σαν κύμα φτάνω ως το λαιμό σου
Εγώ σ' ευχαριστώ
Και ας πνιγώ για το καλό σου...

Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Μιχάλης Χατζηγιάννης

Μη τον Ρωτάς τον Ουρανό...





Όμορφες στιγμές που σημάδεψαν μια αλητεία στο Σύμπαν....
Για το Τότε, το Τώρα, το Εκεί, το Εδώ, το Παντού....
Στίχοι που μας σημάδεψαν όλους, άλλους πολύ, άλλους λίγο...

Λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε
μας πήρε ο πόνος και νυχτωθήκαμε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου

Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει

Ό,τι μας βρήκε κι ό,τι μας λύπησε
σαν το μαχαίρι κρυφά μας χτύπησε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου

Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει


 Στίχοι: Γιάννης Ιωαννίδης & Παναγιώτης Κοκοντίνης


Μουσική: 
Μάνος Χατζιδάκις

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 01, 2013

Σεπτέμβρης...



Όμορφος μήνας ξημέρωσε στην αγκαλιά του έτους... Κάτι σαν πρωτοχρονιά κουδουνίζει από το πρωί, Καλό Μήνα εύχονται όλοι, Καλό Φθινόπωρο.
Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα έξω από το παράθυρο, ο ήλιος κρυφτό έπαιζε με τα σύννεφα και απ' έξω έρχεται η μυρωδιά του βρεμένου χώματος... Η κουρτίνα χορεύει σαν αερικό και με κάνει να χαμογελάω.
Το κορμί μου είναι μουδιασμένο ακόμα δεν θέλω να κουνηθώ, θέλω να μείνω έτσι και να κοιτάω. Ένας αλήτης σπυργίτης παίζει με τα λουλούδια στη γλάστρα.