Αμαζόνες..

ΛΕΝΕ πως οι Αμαζόνες ήταν ένας γυναικείος λαός, που κατά­γονται από το θεό του πολέμου Άρη και από τη Νύμφη Αρμονία. Τοποθετούν το βασίλειο τους στο Βορρά· είτε στις πλαγιές του Καύκασου είτε στη Θράκη είτε στη Νότια Σκυθία (στις κοιλά­δες της αριστερής όχθης του Δούναβη).

Ο μύθος τις θέλει να κυβερ­νιούνται μόνες, χωρίς βοήθεια κανενός άντρα. Αρχηγός τους είναι μια βασίλισσα, όπως η Ιππολύτη.

Μινώταυρος..

Μινώταυρος



Στην Ελληνική μυθολογία, ο Μινώταυρος ήταν ένα ον με σώμα ανθρώπου και κεφάλι και ουρά ταύρου. Πέρα από την περιγραφική αυτή ονομασία του, το όνομα του Μινώταυρου ήταν Αστέριος. Κάποιες φορές αναπαρίσταται ακόμα ως ταύρος με κορμό ανθρώπου, σε αντιστοιχία με τον Κένταυρο. Κατοικούσε στο Λαβύρινθο, κτίσμα που φτιάχτηκε από το Δαίδαλο κατόπιν εντολής του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Ο Μινώταυρος σκοτώθηκε από τον Θησέα.

Ερμής ο Τρισμέγιστος...

 

«Ό,τι είναι κάτω, μοιάζει με εκείνο που είναι επάνω και ό,τι είναι επάνω, μοιάζει με αυτό που είναι κάτω»
ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ



Ερμητισμός



Ο ερμητισμός είναι ένα μεταφυσικό σύστημα και ένα σώμα συστηματοποιημένων μαγικών, μαντικών, αστρολογικών και αλχημικών πρακτικών, το οποίο ανάγεται στις απόκρυφες διδασκαλίες του μυθολογικού Ερμή του Τρισμέγιστου, μίας θεότητας που αποτελούσε συγχώνευση του ελληνικού Ερμή με τη σεληνιακή αιγυπτιακή θεότητα Θωθ. Ο ερμητισμός αποτέλεσε δημιούργημα των κατώτερων τάξεων της κατεχόμενης Αιγύπτου κατά την ύστερη ελληνιστική και τη ρωμαϊκή εποχή και, ως εκ τούτου, αποτελεί τυπικό δείγμα του σύντονου συγκρητισμού των χρόνων εκείνων.

Τιτάνες, Θεοί, Ημίθεοι και τα Σύμβολά τους...

 

Όλοι ξέρουμε για τις αγάπες, τις ίντριγκες των Θεών, τα επιτεύγματα και τα κομψά ρεζιλίκια τους, αρκετοί ακόμα γνωρίζετε το τι αντιπροσώπευε ο κάθε Θεός της Ελληνικής μας Μυθιστορίας, ας δούμε λοιπόν και τα Ιερά τους Σύμβολα.....


Δίας

Να πως γεννήθηκα και γιατί...

Με γέννησε Αυτός και Αυτή που ήθελα να με γεννήσουν, με άφησαν και έπαιξα σε ολάνθιστα λιβάδια και έπιασα την Ενέργεια της Ζωής στα χέρια μου, με βύζαξε Αυτή με τον Όρμο.


Έπιασα στα χέρια μου τη Γη και την ξεχώρισα Ύλη, Ενέργεια, Κίνηση, Φως, Χρόνος, Χώρος, Αέρας, Γη, Πυρά, Νερό, είμαι τυχερός που ΖΩ, είμαι τυχερός που έχω την Επιλογή.


Μικροσυστάδες,  Ζωή, Φως, Πόνος, Χαρά, Λύπη, Θυμός, Ζήλεια, Φθόνος, Λαιμαργία, Διπροσωπία, Ψεύδος, Τύχη, Πλούτος, Φτώχεια, Γνώση, Άγνοια……



Θέλεις να σε μάθω?

 Το σώμα σου θα πλύνεις στην Κασταλία Πηγή, στα χέρια σου θα κρατήσεις φωτιά από την οπή της Περσεφόνης, Χρησμό θα πάρεις. Στα χέρια σου την Γνώση θα κρατήσεις και σε λίγο θα την λησμονήσεις
Την γλώσσα βρήκες και εμένα ξέχασες, από ποια πύλη πέρασες?

 Ποιος Φύλακας σε άφησε Στην Λήθη να περάσεις?

 Τα χέρια σου κάτω από Νερό θα βάλεις

 «Όπως τρέχει το Νερό έτσι φεύγει το κακό……»

 Φωτιά έβαλες να κάψεις τα…… παλιά
«Όπως καίει η Φωτιά έτσι να κάψει τα παλιά και μέσα από την στάχτη την καυτή μια Νέα Ζωή να γεννηθεί…… »
Στον Αέρα Φώναξε Δυνατά

 «Όπως φυσάς και παίρνεις το κύμα μακριά έτσι πάρε τα παλιά……»

Στην Γη έσκαψες και να βάλεις βαθιά
«Μέσα εδώ σε θάβω ένα να γίνεις με την Γη… και όποτε το θέλω ΕΓΩ τότε να βγεις από κει»

Ένα παραμύθι 240.000 χρόνων!!!

Το παραμύθι του παππού Πρωταγόρα



Μια φορά κι έναν καιρό, στα πολύ – πολύ παλιά χρόνια, τίποτα ζωντανό δεν υπήρχε πάνω στη γη. Στις στεριές και στις θάλασσες, στις λίμνες, στα ποτάμια και στον αέρα, ούτε ένα τόσο δα ζωάκι ή ψαράκι ή πουλάκι δεν υπήρχε και στα απέραντα λιβάδια ούτε μια πεταλούδα δεν πετούσε και ούτε ένα ζουζουνάκι δεν ζουζούνιζε.

ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ

 

Εκεί στην Βορειοανατολική Πύλη, την μοναδική  ανοιχτή Πύλη, λίγο πριν φύγουν οι Θεοί και μείνουν μόνοι τους οι άνθρωποι, ειπώθηκε μια Σκληρή Αλήθεια,  πως η Μοίρα των Ανθρώπων είναι ο Θάνατος και η Μοίρα των Θεών είναι η Λήθη…

Το Λουλούδι μου...

Μικρή πίστευα πως τα λουλούδια πονάνε αν τα κόψεις και έτσι δεν ήθελα, αρνιόμουνα πεισματικά... μέχρι που έπιασα στα χέρια μου εκείνο το τριαντάφυλλο, έμοιαζε τόσο πολύ σε σένα... τι ήθελα να ξορκίσω άραγε?? γιατί με μάτωσε?? Δεν το έκοψα εγώ, εγώ απλώς το κράτησα...










- Βάλτο αμέσως σε ένα βάζο θα σου μαραθεί, - βάζο?? αξίζει αυτό το τριαντάφυλλο βάζο??
- Μα ναι τα λουλούδια για να διατηρηθούν πρέπει να μπουν σε βάζο, τι δεν καταλαβαίνεις???
- Όχι αυτό το λουλούδι που κατάφερε και με μάτωσε δεν του αξίζει βάζο, μια θέση στην καρδιά μου του αξίζει...




Μου είχε γίνει έμμονη ιδέα, το παρακολουθούσα κάθε μέρα, κάθε βράδυ, ζάρωσε? μαράθηκε? αυτό εκεί ακλόνητο, θέριευε μέρα με την μέρα, τρελό?? αντί να μαραίνεται γέμιζε με χρώμα, το ξανάγγιξα και πάλι με μάτωσε... και πάλι το άφησα στην ίδια μεριά που το είχα βάλει...




Τελικά μια μέρα κατάλαβα γιατί δεν αλλάζει και μόνο ομορφαίνει, ήμουν χαρούμενη, γέλαγα και έκλαιγα μαζί μια άγρια λαχτάρα να το πω παντού... Αυτό το λουλούδι δεν μαραίνεται ακούς Σύμπαν?? Το δικό μου λουλούδι αντιστέκεται... με ακούτε??? Δείτε το... να δείτε το... Είναι το θαύμα της ζωής, της ψυχής και της φύσης... Πάντα όποτε με ματώνει αυτό ανθίζει... ακόμα και τώρα...




Την επόμενη φορά που θα με ρωτήσεις πως είναι το λουλούδι μου, δυο κινήσεις μέσα στο χωροχρονικό μας κάνε, κοίτα τα χέρια μου και κοίτα και τον καθρέφτη ...

Ακόμα...

 

Ακόμα…….

και πόσο ακόμα………

Ακόμα την έχω εκείνη την ψυχή που πέρασε  ρώτησε, αγάπησε και στάθηκε,

ακόμα έχω το ίδιο βλέμμα που κοίταξε, δάκρυσε και χάθηκε,

Ακόμα……

Το Γυαλί...

Είναι αυτή η ώρα η μικρή , η μεγάλη , όπως θέλει την χαρακτηρίζει κανείς , η ώρα που το μύχιο κορμί βγαίνει από το καβούκι του και σωριάζεται απέναντι .

Είναι ώρα που ζητούνται – απαιτούνται απαντήσεις , αλλά και φόβος για το τι θα απαντηθεί , το τι θα ειπωθεί .

Ανάκτορο

Εκεί που οι άλλοι βλέπουν μια μόνο μαύρη τρύπα εσύ δες το Ανάκτορο και πίστεψέ το,  σκέψου… είναι Ψέμα? 

Εκεί που κανείς δεν βλέπει Ελπίδα εσύ πες και ξαναπές πως ο Πατέρας σου ο Ήλιος βγαίνει κάθε πρωί, το βλέπεις… είναι Ψέμα?