Φάτε... φάτε... φάτε... Νηστεία είναι....

Μιας και είναι της μοδός και κίνημα έγινε για την κρεατοφαγία σήμερις... Φάτε, φάτε, φάτε κρέας, φάτε, φάτε, φάτε ψάρι, φάτε τα μουστάκια σας... Τον διπλανό μας μόνο να βοηθήσουμε, ρε παίδες αυτόν τον διπλανό μας που δεν έχει να φάει. Ούτε κρέας, ούτε ψάρι. Ούτε καν τα γεμιστά της Φωτίου... Άντε και άμα ταίσετε ένα πεινασμένο δεν χρειάζεται να νηστέψετε ποτέ ξανά...

Έλα ρε υπάρχει? Που θα την βρω? Ή μήπως την έχω βρει?

Ευτυχία!!!!!!!!!

μμμμμμμμμμ, και απόλυτη κιόλας, μμμμμμμμμμμμμμμ, μεγάλη και ωραία κουβέντα άνοιξες Αννούλα μου. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν νιώθουν ευτυχείς!!! Και αυτό γιατί έχουν μάθει να ζουν μέσα στην ενοχή που δημιουργεί η κοινωνία, η ίδια μας η ιδιοσυγκρασία και να τι θέλω να πω, βρισκόμαστε σε παρέα ανθρώπων και αρχίζουμε να γελάμε, να γελάμε πολύ όμως ξάφνου κάποιος δίπλα μας σταματάει απότομα και κάνει τον σταυρό του και λέει «σε καλό να μας βγει…»

Φάλαινα ή Γοργόνα ???

 Πριν καιρό στην πόρτα ενός γυμναστηρίου πάνω στη φωτογραφία μιας αδύνατης γυναίκας υπήρχε το ερώτημα: "Αυτό το καλοκαίρι θελεις να μοιάζεις με φάλαινα ή με γοργόνα;"
Μια γυναίκα, λοιπόν, απάντησε:
"Αγαπητοί μου, οι φάλαινες είναι περιτρυγιρισμένες από φίλους (δελφίνια, φώκιες, κλπ.), είναι σεξουαλικά ενεργές και μεγαλώνουν τα παιδιά τους με αγάπη και τρυφερότητα. Διασκεδάζουν με δελφίνια και τρώνε γαρίδες. Κολυμπάνε όλη την ημέρα και ταξιδεύουν σε υπέροχα μέρη όπως η Παταγωνία, στον κοραλλιογενή ύφαλο της Πολυνησίας. Τραγουδάνε υπέροχα. Τις αγαπάνε όλοι και ενδιαφέρονται όλοι για την υγεία τους και την προστασία τους…

Οι γοργόνες δεν υπάρχουν. Αλλά ακόμη και εάν υπήρχαν θα έτρεχαν σε ψυχολόγους γιατί θα είχαν διχασμένη προσωπικότητα: γυναίκα ή ψάρι; Δεν θα είχαν σεξουαλική ζωή και επομένως ούτε παιδιά. Ναι θα ήταν όμορφες αλλά μοναχικές και λυπημένες.
Και τέλος πάντων ποιός θέλει ένα κορίτσι δίπλα του που μυρίζει ψαρίλα;;;

Χωρίς καμία αμφιβολία θα προτιμούσα να είμαι φάλαινα…
Το να είσαι αδύνατος δεν σημαίνει ότι είσαι όμορφος. Οπότε προτιμώ να συνεχίσω να τρώω παγωτό με τα παιδιά μου, να πηγαίνω σε δείπνο με τον άντρα μου, να πίνω με τους φίλους μου…. ‪#‎4momsgr‬ ‪#‎σκέψεις‬ ‪#‎λόγια‬
Πηγή: DailyTransformations

Μπαμπά μου και μέντορά μου...

Χρόνια πολλά σε όλους τους πατεράδες, μπαμπάδες, μπαμπούλιδες...
Εύχομαι ολόψυχα να είστε περήφανοι γεννήτορες και τα παιδιά σας να είναι υπερήφανα για εσάς... 
Μπαμπά μου και μεντορά μου σε αγαπώ πολύ και μου λείπεις πολύ...

Σα να χαθήκαμε λίγο ε???

Πέρασε καιρός από τότε που τα είπαμε την τελευταία φορά, λίγο γιατί ήταν απαραίτητο να μπω σε διαδικασία κάθαρσης, λίγο γιατί ξαφνικά ανακάλυψα πως δεν είχα και τίποτε να πω, δεν ήθελα και πολύ, έπεσα με τα μούτρα στο καβούκι μου. 

Η ανάγκη όμως να επικοιννήσω τις σκέψεις και τα συνασθήματά μου με τον κόσμο, με έκαναν να βγάλω δειλά το πόδι από το στρείδι που με φιλοξενούσε τόσο καιρό και να ξαναγυρίσω στις αυλές της ψυχής σας...Έχω ανοίξει ήδη πανιά και ξεκινώ νέα ταξίδια Νου και Ψυχής...

Εύχομαι μια εξαιρετική εβδομάδα με χρώματα και αρώματα... 

Mάνα είναι μόνο μία... και είναι όλη δική σου... με σουρεάλ τρόπο και αγάπη...

Μανάδες, αχ τι να πούμε για τις μανάδες μας … Απλά σήμερα θα το χιουμορίσω όσο πάει… Η οικονομική κρίση ως γνωστό μας έχει επηρεάσει και όσοι μπορούν έχουν μετακομίσει στην πατρική εστία… Πατρική εστία… ??? μμμμ καλά μη φάτε έχουμε γλάρο και μάλιστα σούπα, μητρική είναι η εστία αλήτες μου, ήταν, είναι και θα είναι… είτε είναι μέσα η φιγούρα – παρουσία της μητρός μας είτε όχι… Έχετε παρατηρήσει το ύφος που παίρνουν όταν θέλουν να ζητήσουν κάτι? Πως σέρνουν το πόδι (κατά προτίμηση το δεξί, διότι βολεύει στο να κουτσαίνει) όταν σου έχει πει από χτες πως θέλει να την πας να δει την κολλητή της και εσύ το έχεις ξεχάσει?? Έχετε παρατηρήσει ποτέ την γλυκιά – επαναλαμβανόμενη μουρμούρα όταν θέλει να της καθαρίσετε το φωτιστικό της κουζίνας, διότι αν δεν γίνει «χτες» θα πέσει χολέρα στην τοπική κοινωνία της πολυκατοικίας? Εκείνα τα γλυκά ψέματα για την πίεση, το ζάχαρο… Είναι τόσα πολλά που λέγονται και άλλα που απλά αποκρύβονται, που κάνουν αυτούς τους γλυκούς τύραννους αξιολάτρευτους!!   

Ακολουθεί σουρεάλ μονόλογος που κάποια στιγμή γίνεται διάλογος…  

Σκηνικό…  κουζίνα, πρωί… εκεί που πίνεις τον καφέ σου και λογίζεσαι τι θα γίνει και σήμερα μπαίνει σαν τον Νικηταρά τον Τουρκοφάγο, μέχρι εκείνη τη στιγμή δε σε έχει δει διότι υπάρχει και μια μικρή κοποιωπία λόγω του Νιαγάρα που αχνοφέγγει στο μάτι, μόλις σε αντιλήφθη κουτσαίνει απλά λες και γεννήθηκε με αυτό το χάρισμα,  χωρίς καλημέρα συνεχίζει την πορεία μέχρι το κουτί με τα φάρμακα και το πιεσόμετρο …

-         Αχ Παναγία μου πονάω δεν αντέχω άλλο, πάρε με Χριστούλι  μου να ησυχάσω.. (έχετε προσέξει πως όσο μεγαλώνουν τόσο πιο συχνά γίνονται οι αναφορές στα θεία??? Κάτσε έχουμε και συνέχεια)  ξεφυσάει σαν τρένο χωρίς συντήρηση και συνεχίζει το μονόλογο. Δεκατέσσερα η πίεση, πόσο θα φτάσει Χριστούλι μου μέχρι το μεσημέρι? Παίρνει όλα τα χάπια αλλά όχι της πίεσης διότι είναι σίγουρα δεκατρία μη σου πω και δώδεκα, ετοιμάζει το πρωινό πάντα κουτσαίνοντας και μόλις καθίσει στο τραπέζι και σε δει καλά – καλά λέει πάλι χωρίς καλημέρα, πάλι τον πατέρα σου έβλεπα στον ύπνο μου ( ο οποίος έχει πεθάνει εδώ και χρόνια) να ξέρεις ετοιμάζεται να έρθει να με πάρει, λίγα τα ψωμιά μου και δεν έχω προλάβει να κάνω το σπίτι … και εκεί που αναρωτιέσαι τι άκουσες πριν, κατά την διάρκεια και τώρα γίνεται η τρομακτική ερώτηση παγίδα, τι θα μαγειρέψουμε σήμερα!!!!  SOS κίνδυνος θάνατος μην απαντήσεις, έχει αποφασίσει – συζητήσει από χτες τι θα μαγειρέψετε ή θα το μαγειρέψει εκείνη, πρόσεξε τώρα αν είστε από τους τυχερούς θα υπάρχει εβδομαδιαίο μενού, αν όχι την κάτσαμε τη βάρκα πατριώτη, διότι υποτεθείσθω απαντάς δεν ξέρω… Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα θα αντικρίσεις μπροστά σου την συγχωρεμένη την Κατσέλη στην Επίδαυρο να παίζει την Κλυταιμνήστρα και πάνω στο αλήστου μνήμης λόγο «είσαι ευτυχισμένος τώρα νεκρέ Αγαμέμνων» ? θα μεταμορφωθεί σε ότι φοβόμασταν από μικρά παιδιά και δεν είχαμε διαβάσει – και τι ξέρεις εσύ???   Τι είπα??? Είπα μην απαντήσεις είναι ερώτηση παγίδα??? 

Συνεχίζεται... πάω να απλώσω φωνάζει η μάνα μου... 

Το μήνυμα των εκλογών?

Αλήτες μου καλησπέρα!!!

Όταν λες Καλή Ανάσταση πες μου τι εννοείς...

Είτε πιστεύουμε, είτε όχι σε ότι συντελείται αυτές τις Άγιες Μέρες όλοι μας λίγο πολύ ευελπιστούμε σε μια Ανάσταση. Είτε το ονομάσουμε Άγιο Πάσχα, είτε το δούμε ως Ελευσίνιο Μυστήριο το ζητούμενο και το δεδόμενο ταυτόχρονα είναι ένα, η Ανάσταση από τα δεσμά μας και η πορεία μας στο Φως. Αυτόν τον καιρό όλα είναι πιο επίκαιρα από Ποτέ.
Έχουμε μια ευκαιρία ως Άνθρωποι να δώσουμε πραγματικό Νόημα στις Ευχές που ανταλλάσσουμε, θα την αφήσουμε να πάει χαμένη? Κάνε ένα κόπο και δες γύρω σου πριν ευχηθείς  Καλή Ανάσταση, τη θες πραγματικά? ή το εύχεσαι γιατί έτσι το βρήκες και δεν είναι κακό απαραίτητα να το εύχεσαι γιατί έτσι το βρήκες, οι ρίζες μας είναι πάντα η παρακαταθήκη μας για την πορεία μας, αλλά σκέψου η Ανάσταση που εύχεσαι είναι έτοιμη μέσα σου? Αν πιστέψεις στον εαυτό σου, όχι εγωιστικά αλλά ουσιαστικά, αν πραγματικά θέλεις να Αναστηθείς και να Αναστήσεις το μικρό κομμάτι της ύπαρξής σου που λέγεται Ψυχή ξεκίνατο από τώρα και σίγουρα η Ανάσταση φέτος θα είναι αυτή που πραγματικά θες...
Αλήτες μου ολόψυχα σας λέω να έχετε μια Καλή Ανάσταση και να ζήσετε τις πιο όμορφες στιγμές σας με Ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν...
Χρόνια Καλά...

Ρόμπερτ Πάουελ, ο Αιώνιος Ιησούς

Μεγάλη Εβδομάδα ξεκίνησε, το πάθος αρχίζει να κορυφώνεται αργά, σταθερά, βασανιστικά, μέχρι την υπέρτατη στιγμή της Ανάστασης και το μήνυμα που δίνει συμβολικά σε κάθε ψυχή, νου και κορμί. Μιας και κάθε χρόνο ο ίδιος Ιησούς μπαίνει στα σπίτια μας και σίγουρα ακούμε όλοι λίγο πολύ την ίδια ατάκα από μανάδες, θείες και γιαγιάδες στη σκηνή της Σταύρωσης " Χριστέμου τα Πάθη σου, βρήκα μερικές γνωστές - άγνωστες πληροφορίες για τον " Ιησού - Εμμανουήλ" Ο Ρόμπερτ Πάουελ γεννήθηκε στο Σάλφορντ της Βόρειας Αγγλίας κοντά στο Μάντσεστερ την 1η Ιουνίου 1944. Το 1964 μετακόμισε στο Λονδίνο όπου και αφοσιώθηκε στην υποκριτική τέχνη. Η καριέρα του στον κινηματογράφο, ξεκινάει με αρκετούς δευτερεύοντες ρόλους σε ταινίες εποχής, σε περιπέτειες και ταινίες τρόμου, για να συνεχίσει με πρωταγωνιστικούς σε περισσότερο cult και κλασικά φιλμ, όπως το «Μάλερ», «Τα τέσσερα φτερά», «Φρανκεστάιν», «Τα 39 βήματα», «Σάκα Ζουλού», «Το άσυλο», κ.ά.

Κορυφαία στιγμή στην καριέρα του είναι το έτος 1974, όπου τον καλούν στο κάστινγκ για την υπερπαραγωγή «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» του Φράνκο Τζεφιρέλι. Ο Πάουελ παρουσιάζεται στην επιτροπή διανομής ρόλων, χωρίς πολλές ελπίδες, μιας και ο σκηνοθέτης είχε, όπως λέγεται, στο μυαλό του σαν πιθανούς «Μεσσίες», επώνυμους ηθοποιούς της εποχής όπως τον Αλ Πατσίνο και τον Ντάστιν Χόφμαν.
Τελικά, γίνεται ο πασίγνωστος και αγαπημένος «Ιησούς από τη Ναζαρέτ» και από εκεί και έπειτα, κάνει μια προσπάθεια να χρησιμοποιήσει την επωνυμία του στο Χόλιγουντ. Εκεί όμως οι περισσότεροι σκηνοθέτες διστάζουν να δώσουν στον «άνθρωπο που υποδύθηκε τον Ιησού», ρόλους «γήινους», ρόλους «ανθρώπινης αδυναμίας». Είναι παντρεμένος και έχει ένα γιο και μία κόρη. Μεγάλη του αγάπη είναι τα ταξίδια με σκάφος ανά τον κόσμο.
Ο Πάουελ για τον «Ιησού από τη Ναζαρέτ»
Όταν κλήθηκα να υποδυθώ τον Ιησού, ήμουν 31 ετών και ομολογώ ότι μέχρι τότε δεν είχα κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη θρησκεία και καμία απολύτως γνώμη για τον Χριστό. Τώρα, ύστερα από 9 μήνες γυρισμάτων σε επιβλητικά τοπία του Μαρόκου και της Τυνησίας, μπορώ να πω ότι πραγματικά πιστεύω στον Ιησού, ακόμη και αν δεν πηγαίνω τακτικά στην εκκλησία.
Στη σκηνή της Σταύρωσης, ήμουν λίγο νευρικός, ίσως και από την εξάντληση που ένιωθα, ύστερα από τη δίαιτα 12 ημερών που είχα επιβάλλει στον εαυτό μου, πριν από το γύρισμα, για να φαίνομαι όσο πιο «ρεαλιστικός» μπορούσα.
Κάποια στιγμή κοιτάζοντας στον καθρέφτη, αναγνώρισα στο είδωλό μου τον Ιησού. Μου φάνηκε ότι είδα την εικόνα που έχει ο καθένας από εμάς γι΄ Αυτόν, όταν προσπαθούμε να τον φανταστούμε. Την εικόνα που έχω συγκρατήσει από παιδί.
Πραγματικά ελπίζω στο μνημόσυνό μου, να με θυμούνται και να με αποκαλούν όλοι ως «τον άνθρωπο που υποδύθηκε τον Ιησού».


Η «κατάρα» ενός ρόλου


Ο ρόλος του Ιησού Χριστού είναι ίσως ο πιο... στοιχειωμένος ρόλος στην ιστορία του κινηματογράφου! Για ανεξήγητους, φαινομενικά τουλάχιστον, λόγους, οι ηθοποιοί που ενσάρκωσαν το Σωτήρα της ανθρωπότητας, υπήρξαν κάθε άλλο παρά «ευλογημένοι».
Καριέρες που καταστράφηκαν, παραλίγο μοιραία, αλλά και περίεργα ατυχήματα στα γυρίσματα, ακολουθούν σαν κατάρα ηθοποιούς και ταινίες που ασχολήθηκαν με το Θείο Δράμα.

«Τα Πάθη του Χριστού» ( 2004)
- Με αυστηρή καθολική ανατροφή, ο γοητευτικός ηθοποιός έδειξε να βρίσκει το δρόμο για τη «Λεωφόρο της Δόξας», όταν κέρδισε το ρόλο του Ιησού στα πολυσυζητημένα και υπερεπιτυχημένα, εισπρακτικά, «Πάθη του Χριστού». Μέχρι τότε ο Καβίζελ είχε αξιοπρεπείς συμμετοχές στη «Λεπτή Κόκκινη Γραμμή» του Τέρενς Μάλικ και το «Καλπάζοντας με το Διάβολο» του Ανγκ Λι, πρωταγωνιστικό ρόλο στον «Κόμη Μοντεχρίστο» και το «Angel Eyes» δίπλα στην «καυτή» Τζένιφερ Λόπεζ. Το 2002 παίζει στα «Υψηλά Εγκλήματα» και αποκαλύπτει τις αυστηρές καθολικές αρχές του όταν αρνείται να κάνει ερωτικές σκηνές με γυμνό με την Ασλεϊ Τζαντ. Το ίδιο διάστημα ο επίσης καθολικών αρχών σούπερ σταρ Μελ Γκίμπσον αποφασίζει ότι είναι ο ιδανικός για να... σηκώσει το σταυρό του μαρτυρίου στη δική του ταινία για το Θείο Πάθος.
- Αυτό που δεν ήξερε ο Τζέιμς Καβίζελ ήταν ότι θα τραβούσε στην κυριολεξία τα... Πάθη του Χριστού! Κατά τη διάρκεια της σκηνής πάνω στο Σταυρό, αστραπή από το πουθενά, χτυπά τον ηθοποιό ο οποίος σώζεται από θαύμα. Μέλος του συνεργείου δήλωσε «είμαι 100 πόδια μακριά και βλέπω ξαφνικά μια λάμψη και καπνό να βγαίνει από τα αφτιά του Καβίζελ». Αστραπή τον χτυπά και στα γυρίσματα της σκηνής για την επί του Ορους Ομιλία! Τα βάσανά του δεν τελειώνουν εδώ: παθαίνει σοβαρή εξάρθρωση ώμου όταν του έπεσε ο Σταυρός που κουβαλούσε (η σκηνή κρατήθηκε στην ταινία). «Τρώει» κατά λάθος διπλό χτύπημα από μαστίγιο στη σχετική σκηνή, κόβεται άσχημα στον καρπό του και αποκτά μια βαθιά ουλή στην πλάτη και, τέλος, αρρωσταίνει με υποθερμία.
- Οταν τα «Πάθη του Χριστού» βγαίνουν στις αίθουσες γίνονται ανέλπιστα μία από τις πιο εμπορικές ταινίες όλων των εποχών και ο πρωταγωνιστής τους φαίνεται να κερδίζει το εισιτήριο για τα μεγάλα σαλόνια του Χόλιγουντ. Κι εκεί όλα «παγώνουν»: χάνει το ρόλο του Σούπερμαν στο «Superman Returns», κάτι που ήθελε όσο τίποτ’ άλλο, ενώ οι επόμενες ταινίες του με εξαίρεση ένα δεύτερο ρόλο στο «De javu» μάλλον πάνε κατευθείαν για κυκλοφορία σε DVD.
- Ο ρόλος του Σωτήρα δε φαίνεται να έχει σωτήρια αποτελέσματα για την καριέρα του –μέχρι πρότινος πολλά υποσχόμενου– ηθοποιού, που δήλωνε χαρούμενος για τα δύο κοινά που έχει με τον αληθινό χαρακτήρα τον οποίο υποδύθηκε: τα ίδια αρχικά J.C. (James Caviezel) με τον... Jesus Christ, ενώ, όταν ξεκινούσαν τα πρώτα γυρίσματα, ήταν περίπου στην ίδια ηλικία με Εκείνον: 33 ετών.
- Ειρωνεία και παιχνίδι της τύχης ή βλασφημία λόγω απερισκεψίας; Είναι θέμα προσωπικής πίστης...


«Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» (1977)
Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστική, πιο διαχρονική, πιο ολοκληρωμένη και πιο πετυχημένη ενσάρκωση του Χριστού στην οθόνη από αυτήν του Ρόμπερτ Πάουελ στον κλασικό «Ιησού από τη Ναζαρέτ» του Φράνκο Τζεφιρέλι.
Μ' αυτόν το ρόλο πέρασε για πάντα στις καρδιές και τη μνήμη εκατομμυρίων τηλεθεατών, οποίοι, όμως, δε θέλησαν να τον αναζητήσουν και να τον δουν ποτέ σε οποιονδήποτε άλλο ρόλο, παγιδεύοντάς τον στην εικόνα του Θεανθρώπου.
Η... εξαφάνιση του Πάουελ από τα εγκόσμια μετά την τεράστια επιτυχία της μίνι σειράς έδωσε τροφή για ένα σωρό φήμες βασισμένες στην «κατάρα του Ιησού»: ότι τρελάθηκε, αυτοκτόνησε, είναι άστεγος.
Η αλήθεια είναι ότι ο πολύ καλός Βρετανός ηθοποιός μετά τον «Ιησού από τη Ναζαρέτ» συνέχισε να δουλεύει σε εγχώριες τηλεοπτικές σειρές και ευρωπαϊκές ταινίες αλλά οι παραγωγοί του Χόλιγουντ του έκλεισαν κατάμουτρα την πόρτα και του αρνήθηκαν μια καριέρα θεωρώντας – και όχι άδικα– ότι το κοινό τον έχει ταυτίσει τόσο απόλυτα με το ρόλο του Ιησού, που δε θα μπορούσε ποτέ να τον δει να «αμαρτάνει» επί της μεγάλης οθόνης.
Για την ιστορία να πούμε ότι ο Τζεφιρέλι ήθελε αρχικά τον Ντάστιν Χόφμαν ή τον Αλ Πατσίνο για το ρόλο του Ιησού και τον Πάουελ για το ρόλο του Ιούδα! Ο Ρόμπερτ Πάουελ ήταν 33 ετών, όταν προβλήθηκε για πρώτη φορά ο «Ιησούς από τη Ναζαρέτ», και προκάλεσε ένα μικρό σκάνδαλο δηλώνοντας άθεος.

«Η ωραιότερη ιστορία του κόσμου» (1965)
- Ο σπουδαίος ηθοποιός Μαξ Φον Σίντοβ μπορεί να επιβίωσε μετά την απόφασή του να υποδυθεί τον Ιησού σε μία από τις πιο γνωστές ταινίες για τη ζωή Του, δυστυχώς, όμως, η ίδια η παραγωγή ήταν μια από τις πιο πολύπαθες. Ο διευθυντής φωτογραφίας, Γουίλιαμ Σ. Μέλορ, έπαθε καρδιακή προσβολή, κατέρρευσε και πέθανε στο πλατό, προτού προλάβει κανείς να τον βοηθήσει.
- Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων στην Αριζόνα, χιονοθύελλα χτύπησε την περιοχή για πρώτη φορά έπειτα από 50 ολόκληρα χρόνια, θάβοντας ολόκληρα τα σετ της Ιερουσαλήμ! Καστ και συνεργεία υπερέβαλαν εαυτόν για να καθαρίσουν με τη βοήθεια μηχανημάτων το χώρο και να ξεθάψουν τα σκηνικά. Και μόλις το έκαναν, ξαναχτύπησε μια νέα χιονοθύελλα, ακόμη πιο ισχυρή από την πρώτη, αναγκάζοντας την παραγωγή να τα μαζέψει άρον-άρον και να συνεχίσει το γύρισμα σε χολιγουντιανό στούντιο.

«Ο τελευταίος πειρασμός» (1988)
Αν σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για μία από τις πιο «απαγορευμένες» και αμφιλεγόμενες ταινίες όλων των εποχών, μια χαρά επιβίωσε από κατάρες και αφορισμούς. Η μεγαλύτερη τιμωρία για τους «βλάσφημους» συντελεστές ήταν η προσωρινή τύφλωση για 3 ημέρες του Ιησού-Γουίλεμ Νταφόε. Κι όχι για κάποιο μεταφυσικό λόγο, αλλά επειδή ο ηθοποιός το παράκανε με τις σταγόνες που έβαζε στα μάτια για να διαστέλλονται οι κόρες ώστε το αποτέλεσμα να είναι πιο εντυπωσιακό.


Πηγές: http://sunday-date.blogspot.gr/ http://www.ishow.gr/

Αντε βρε ποιος μας πιάνει τώρα...

Εγώ ή Εσύ? ή Μήπως Εσύ? ή Μήπως Εγώ?

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ: Άγνωστοι που μοιάζουν σαν μια σταγόνα νερό (photo)

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Ο φωτογράφος Francois Brunelle έχει αφιερώσει τα τελευταία 12 χρόνια ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο και αναζητώντας εντελώς άγνωστους ανθρώπους που παρουσιάζουν εκπληκτική ομοιότητα μεταξύ τους.


Αξίζει να σημειωθεί πως οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν ούτε καν μακρινή συγγένεια.

Δείτε παραπάνω τις απίστευτες φωτογραφίες..

Πηγή: http://www.newsbomb.gr/

Η ανάγκη...

Πόσο ευάλωτοι γινόμαστε όταν χρειαζόμαστε ένα άνθρωπο δίπλα μας ή μια ανθρώπινη συμπεριφορά? Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, πως είναι μα απλώνεις το χέρι σου σε κάποιον να στο δίνει και μετά να στο χτυπάει? " Σου άπλωσα το χέρι όταν το χρειαζόσουν!!! τώρα μου το χρωστάς... θα μου το χρωστάς για πάντα.. Σε τάισα όταν πείναγες, σε κοίμισα όταν δεν είχες πουθενά αλλού να πας... αν δεν ήμουν εγώ στα παγκάκια θα κατέληγες ... σου έκανα χάρη που σε δέχτηκα... μου το χρωστάς... μου το χρωστάς... μου το χρωστάς... 

Ναι σίγουρα αν θέλετε να πονέσετε κάποιον που χρειάστηκε την βοήθειά σας και του την δώσατε αυτά πρέπει να του πείτε, αν θέλετε να δείτε ξανά την απελπισία στα μάτια του αυτά ακριβώς πρέπει να πείτε. Σίγουρα δεν είναι εποχές να κάνουμε το καλό και να το πετάμε στο γιαλό, αρκετά πράγματα έχουν οι θάλασσες μας. Σίγουρα ξυπνάει το περίεργο ΕΓΩ ΜΑΣ και θέλουμε τον άλλο να τον κάνουμε σκουπίδι, γιατί άραγε?  Τι είδους επιβεβαίωση παίρνουμε όταν φερόμαστε έτσι???  Πως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυτή η συμπεριφορά άραγε?    

Πόσο κομπλεξικοί είμαστε?

Διαβάζω - βλέπω καθημερινά στα κοινωνικά δίκτυα τυπάδες και τύπισσες που σχολιάζουν την εξωτερική εμφάνιση των άλλων. Αυτό δεν μου κάνει εντύπωση. Εντύπωση μου κάνει το γεγονός ότι έχουν τη μούρη τους στην εικόνα του προφίλ τους. Δεν το συζητώ καμιά συνεργασία ο εγκέφαλος με την απτή πραγματικότητα. Παραμυθιάζεται η άλλη νομίζει πως είναι η Κουρνίκοβα ή η Σαράποβα και βγάζει και γλώσσα το τσόκαρο για τα παχάκια της άλλης!! Που πας ρε κατατρεγμένο?? Έχεις δει πως είσαι? ή μήπως και στον καθρέφτη έχεις βάλει fotoshop? Αναρτεί ο κάθε πικραμένος εικόνα με μια κοπέλα εύσωμη στο γυμναστήριο με λεζάντα " που πας μωρή χοντρέλα!!! θα το διαλύσεις το ποδήλατο"!!! το ότι δεν βλέπει το πιπί του για να κατουρήσει δεν το συζητάει !!!
Ζούμε σε μια κοινωνία που έχει μάθει να κριτικάρει ΜΟΝΟ!!! που την ατέλεια ή το δοντάκι που είναι λίγο πεταγμένο προς τα έξω, ή που η κοιλίτσα είναι λίγο πιο έξω, ή που η φωνούλα έχει ένα κάποιο αξάν είναι κατάσταση προς αποφυγή και άσχημου σχολιασμού ... Όχι ρε παίδες δεν είναι έτσι τα πράγματα,  κάποιο λάθος κάνουμε, αν νομίζουμε πως η ζωή μας θα είναι γεμάτη από όμορφους εξωτερικά ανθρώπους τότε κάποιο λάθος παραμύθι διαβάσαμε και συνεχίζουμε να το πιστεύουμε.
Καλό θα ήταν την  επόμενη φορά που φτάσουμε στο σημείο του χλευασμού και του σχολιασμού για μια ανθρώπινη ύπαρξη, να ρίξουμε μια ματιά στο καθρέφτη μας πρώτα...   

Ο φιλόσοφος Αμπελοφιλοσοφίδης προτείνει...

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι ποστάρουν αρχαία ρητά δηλώνοντας ευθαρσώς τη συμπάθεια ή την αντιπάθεια τους για κάτι, άλλοι πάλι επειδή βαριούνται να δουν λίγο το μέσα τους, σαν άλλοι Κύρος Γρανάζις, ανακαλύπτουν εκ νέου ρητά λέγοντας με λίγα λόγια αυτός / η είμαι και σε όποιον αρέσω. Και γιατί ρε φιλαράκι δεν το λες όπως είναι και κοτσάρεις τον έρμο τον Αρχαίο που αυτός ξέρει τι λέει, που το λέει, γιατί το λέει και σε ποιον το λέει?

Εμείς οι ίδιοι καθαρά από μόδα ανακαλύπτουμε την Γνώση, το Φως, τη Σοφία (όχι την Καρβέλα) χωρίς στην ουσία να μην είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το μέσα μας. Εμείς οι ίδιοι που δεν ξέρουμε που ανήκουμε, στο βοσκό, στο μαντρί, στο Λύκο, ανακαλύπτουμε Σωτήρες που στο τέλος θα μας δώσουν να καταλάβουμε πως μη Σωτηρία της Ψυχής είναι μεγάλο πράγμα και ξεκινάει πρώτα από μέσα μας και αντανακλάται έξω. Διότι το Φως, η Γνώση, η Σοφία (και ουχί η Καρβέλα) είναι καθαρά υποκειμενική δράση και μετέπειτα η αντιστοίχηση των Γνώσεων τόσο επικοινωνείτε όσο και διαλαλείται. Πριν λοιπόν σηκώσουμε τη Σημαία, το άλμπουρο, ή όπως αλλιώς το λέμε της προσωπικής Επανάστασης σε ότι αφορά άλλους, να κοιτάγαμε πρώτα μέσα μας να δούμε τι καταλαβαίνουμε και τι όχι;


Βαθιά φιλοσοφημένο το άσμα που ακολουθεί με την ελεύθερη βούληση της κατά το δοκούν απόδοσης.


Α και να μη το ξεχάσω, Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε.


« Όποιος δεν ξέρει και δεν ξέρει πως δεν ξέρει, είναι τρελός, απόφυγε τον.


Όποιος δεν ξέρει και ξέρει πως δεν ξέρει, είναι παιδί, μόρφωσέ το.


Όποιος ξέρει και δεν ξέρει πως ξέρει, κοιμάται, ξύπνα τον.


Όποιος ξέρει και ξέρει πως ξέρει, είναι σοφός, ακολούθησε τον».

Του θυμίζεις την μάνα του... (?) για αυτό σ΄αγαπάει...

Θεωρώ πως όλες οι γυναίκες λίγο πολύ έχουμε περάσει αυτή τη φάση πριν, κατά την διάρκεια και μετά το γάμο μας... όσο και αστείο αν φαίνεται στην ουσία του δεν είναι καθόλου γιατί η σχέση μητέρας και γιου είναι πολυδιαφημισμένη και πολλές φορές θα λέγαμε εξιδανικευμένη. Αυτή η εξιδανίκευση όμως δεν χωράει όταν μιλάμε για ψυχολογία ούτε και αστρολογία βέβαια. Η λανθασμένη αυτή σχέση πολλές φορές οδηγεί σε λάθη ανάλυσης του χάρτη άρα και δυσκολίες στην κατανόηση της σχέσης μεταξύ των ανθρώπων.


Μάθαμε από την ίδια την κοινωνία ότι η μητέρα συνήθως θέλει αγόρι και πως η σχέση μεταξύ της μητέρας με το αγόρι είναι πολύ σημαντική και για τους δύο. Επίσης μάθαμε για την απεριόριστη αγάπη της μάνας προς το παιδί της αλλά και την προστασία του αγοριού προς τη μάνα. Το μοναδικό που δεν μας λένε είναι ότι η σχέση μεταξύ της μάνας με τον γιο (σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό) είναι αυτή που δημιουργεί κρίση στα αγόρια και γενικότερα στους άνδρες, λόγω της συναισθηματικής ανικανότητας αρκετών γυναικών να επιδράσουν σωστά στα παιδιά τους


Σε όλο το ζωικό βασίλειο η συγκεκριμένη σχέση, από καθαρά βιολογική άποψη, είναι αρχικά σχέση μετάθεσης εξουσιών: το αρσενικό αναπαράγεται με το θηλυκό και το αρσενικό είναι αυτό που έχει το «χρίσμα» της συνέχισης της εξουσίας. Το πρόβλημα το συναντάμε όταν εξετάσουμε το ανθρώπινο είδος, όπου το αγόρι είναι μαζί με τη μητέρα του για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και μέσα από αυτήν την μακρόχρονη συμβίωση με την οικογένεια διαμορφώνει/σφυρηλατεί πολλά στοιχεία της προσωπικότητάς του.


Κάθε σχέση την διέπουν τα όρια εκείνα που προστατεύουν μια οικογένεια ή ένα ζευγάρι από τον έξω κόσμο, κάτι που σύμφωνα με τον Minuchin αποτελεί θεμέλια λειτουργία


Είναι σημαντικό τα όρια αυτά να είναι στον κατάλληλο βαθμό κλειστά, αλλά και ανοιχτά όταν και όπου χρειάζεται. Όταν το ζευγάρι επιτρέπει άκριτα παρεμβολές από το εξωτερικό περιβάλλον, τότε βρίσκεται εκτεθειμένο και συνήθως αποδιοργανώνεται, κινδυνεύοντας να διαλυθεί η οντότητα του

Όταν ένας άντρας παντρεύεται ή διατηρεί ερωτική και συναισθηματική σχέση με μια γυναίκα, «μεταφέρει» την αφοσίωση και το ενδιαφέρον από τους γονείς στη σύντροφο του. Η συμπεριφορά του είναι καθοριστική στο τρόπο με τον οποίο σχετίζεται η σύντροφος ή η σύζυγος του με τους γονείς του. Μερικοί γονείς δέχονται το καινούριο τους ρόλο, ενώ άλλοι δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στην ιδέα ότι δεν είναι πλέον το επίκεντρο της προσοχής του γιού τους. Η μητέρα που έχει οριοθετηθεί σε σχέση με το γιο της, θα απομακρυνθεί διακριτικά- ακόμα και αν δεν το επιθυμεί- και θα ενθαρρύνει το γιο της να θέσει τη σύντροφο και σύζυγο του σε πρώτη προτεραιότητα. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για ένα άνδρα να «μεταβιβάσει» στη σύντροφο του, την αγάπη και την αφοσίωση που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στη μητέρα του και τον ίδιο, εάν η μητέρα είναι χειριστική και τον κάνει να νιώθει ενοχές για αυτό.



Πώς διαμορφώνεται η σχέση μητέρας –γιού ανάλογα με το αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού:



Ø Πριν από την ηλικία των 8 ετών, οι γιοι είναι πολύ εκδηλωτικοί προς τη μητέρα. και τα δυο μέρη εκφράζουν την αγάπη και την αφοσίωση τους μέσα από αγκαλιές, χάδια και φιλιά.



Ø Στην προεφηβεία (μετά τα 8 έτη) τα αγόρια αρχίζουν να επιζητούν περισσότερο την σημασία και την προσοχή του πατέρα τους. Από τα χάδια και τις αγκαλιές τις μητέρας, περνούν στο παιχνίδι με τον πατέρα, και σε ανδρικές πλέον δραστηριότητες όπως τα μαστορέματα και η ενασχόληση με το αυτοκίνητο.



Ø Στην εφηβεία, τα αγόρια δεν επιτρέπουν στη μητέρα τους να τα αγκαλιάζει δημοσίως, να τα κρατάει χέρι-χέρι και να εκδηλώνει την στοργή και τη φροντίδα της μπροστά στους φίλους του.



Ø Μετά τα 18, και όταν πλέον ενηλικιώνονται οι γιοι αρχίζουν να ωριμάζουν και να απευθύνονται στη μητέρα για αναγνώριση και συμπαράσταση για τα σημαντικά γεγονότα της ζωής τους. Η μητέρα από την πλευρά της απολαμβάνει τη προσοχή και την σημασία που της δίνει ο ενήλικας πλέον γιος της.



Ø Τα προβλήματα ξεκινούν όταν ο γιος αποφασίζει να εγκαταλείψει την οικογενειακή εστία και να ζήσει μόνος ή ακόμα χειρότερα να συγκατοικήσει με τη σύντροφο του ή να παντρευτεί. Στις περισσότερες δυτικές χώρες, η ενηλικίωση του νέου συνεπάγεται την απομάκρυνση του από την οικογένεια και την ανάληψη ευθυνών και υποχρεώσεων. Συνήθως μετακομίζουν από τα 18 τους, αρχίζοντας την δική τους ζωή, θέτοντας παράλληλα σαφή όρια μεταξύ εκείνων και της οικογένειας προέλευσης. Στην Ελλάδα όμως, τα πράγματα διαφέρουν ουσιαστικά— οι άνδρες πριν από τα 30 δύσκολα φεύγουνε από την μητρική φροντίδα και θαλπωρή που τους προσφέρει η οικογενειακή εστία, επιβραδύνοντας έτσι την ουσιαστική ενηλικίωση και την ανάληψη ευθυνών που αυτή προϋποθέτει.



Σε ποιους τομείς επηρεάζει μια μάνα το γιό της:



Ø Στο πρότυπο της γυναίκας που θα αναζητήσει αργότερα στη ζωή του.



Ø Στον τρόπο να έρθει σε επαφή με τη γυναικεία πλευρά του, την συναισθηματική του φύση.



Ø Στην εικόνα που έχει για τον εαυτό του, στον τρόπο να αγαπά και να φροντίζει τον εαυτό του – να είναι αυτάρκης σαν ενήλικος.



Ø Στα όρια που θα βάλει προς τον εαυτό του και προς τους άλλους γύρω του.



Σε μια μη υγιή σχέση με τη μητέρα, αργότερα ο γιός μπορεί να:



Ø Αναπαράγει μια μη υγιή σχέση με τη μέλλουσα γυναίκα του.



Ø Είναι υπερβολικά ευαίσθητος και δειλός, ή πολύ αυστηρός και εγωκεντρικός.



Ø Μην πιστεύει ότι είναι άξιος άνθρωπος, να είναι εξαρτημένος πάντα από μια γυναίκα να τον φροντίζει και να μην έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του ότι μπορεί να τα καταφέρει και μόνος του.



Ø Πέσει σε καταχρήσεις (αλκοόλ, ουσίες, κ.τ.λ.) ή να μην μπορεί εύκολα να λέει ΟΧΙ στους γύρω του.



Ποια είναι εκείνη η μητέρα που είναι διατηρεί παθολογική και εξαρτημένη σχέση με τον ενήλικα γιο της;



Ø Αδυνατεί να καταλάβει πως ο γιος της έχει μεγαλώσει και μπορεί να αποφασίζει για τον εαυτό του



Ø Το πρόβλημα προκύπτει όταν ο γιος αποκτήσει μια σύντροφο.



Ø Δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι ο γιος της δεν είναι πια παιδάκι αλλά ενήλικας (αδυναμία, αγάπη, λατρεία, υπερπροστασία, ασφυξία)



Ø Δεν διστάζει να επέμβει στην ζωή του, να τον προσβάλει δημοσίως ή να απαιτεί συγκεκριμένες συμπεριφορές και πράξεις από αυτόν.



Ø Του δημιουργεί ενοχές, προφασιζόμενη την κακή κατάσταση της υγείας της ή την ηλικία της για να επιτυγχάνει το θέλω της.



Ø Αποζητάει διαρκώς τη προσοχής του, μέσα από τεχνάσματα όπως προβλήματα υγείας, σωματικής ανικανότητας για διεκπεραίωση των εργασιών της.



Ø Παρεμβαίνει στις αποφάσεις του, λέγοντας διαρκώς τη γνώμη της και παρέχοντας του προστασία χωρίς απαραίτητα να της έχει ζητηθεί .



Ø Παρεμβαίνει στην ανατροφή των εγγονιών της.



Από τέτοιες συμπεριφορές διακρίνει κανείς την παρεμβατικότητα της μητέρας και την τάση του γιού να υπακούει στην εκάστοτε επιθυμία σαν διαταγή.



Ποιοι είναι οι βασικοί ψυχολογικοί παράγοντες που παίζουν πρωταρχικό ρόλο στην παρεμβατική συμπεριφορά της μητέρας του άνδρα και ως συνέπεια στη διαμάχη ανάμεσα στη νύφη και στην πεθερά;



Ø H επιδίωξη ή η διατήρηση της κυριαρχίας,



Ø Η προβολή της προσωπικής αξίας,



Ø Το συναίσθημα της ιδιοκτησίας και ο φόβος της ανασφάλειας.



Εκείνο που παρασύρει σε σύγκρουση μια νύφη με την πεθερά της είναι συχνά ο φόβος της καθεμιάς τους ότι χάνει ή πρόκειται να χάσει στο πεδίο της κυριαρχίας της ή της προσωπικής της αξίας με την παρεμβολή της άλλης.



Επίσης το συναίσθημα ότι χάνει ή μπορεί να χάσει αυτό που κατέχει, αυτό δηλαδή που θεωρεί δικό της, επηρεάζει παρά πολύ τη στάση της μιας απέναντι στην άλλη. Αυτό γιατί η επιθυμία για κυριαρχία ή το συναίσθημα της ιδιοκτησίας είναι έντονο σε αρκετούς ανθρώπους.



Η πεθερά πιστεύει ότι έχει δικαίωμα να συμβουλεύει το γιο ή τη νύφη της, μια που τους θεωρεί δικούς της και γι αυτό παρεμβαίνει. Σκέφτεται ότι είναι πιο μεγάλη, έχει πιο πολλές γνώσεις και πιο πολύ πείρα, που μπορεί να είναι χρήσιμη στους νεότερους.



Πίσω από την επιθυμία ή την τάση να παρεμβαίνει κρύβεται συχνά η αντίληψή της ότι ο παντρεμένος γιος ή κόρη της συνεχίζει να είναι δικό της παιδί και δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι αυτός ανήκει τώρα σε κάποιον άλλον. Συνεχίζει να πιστεύει ότι το πεδίο της επιρροής της επεκτείνεται μέχρις εκεί.



Από την άλλη πλευρά η νύφη νιώθει ότι η πεθερά με την παρεμβολή της εισχωρεί σε πεδία της δικής της κυριαρχίας. Η πεθερά θεωρεί το γιο της δικό της παιδί, ενώ η νύφη τον θεωρεί δικό της άντρα. Δύο άτομα διεκδικούν κυριαρχία πάνω σ έναν τρίτο. Η πεθερά αισθάνεται ότι η νύφη προσπαθεί να απομακρύνει το γιο της από κοντά της, ενώ η νύφη φοβάται ότι η πεθερά προσπαθεί να τον κρατήσει κοντά της. Αυτό κάνει και την μία και την άλλη να αρχίσουν "πόλεμο" με σκοπό να κρατήσουν ή να αποκτήσουν ότι η καθεμιά θεωρεί δικό της και πεδίο δικής της κυριαρχίας.



Όμως και στις δύο περιπτώσεις μεγάλο ρόλο παίζει και η ανασφάλεια που νιώθουν και η μια και η άλλη. Όταν μια νύφη ή πεθερά δεν νιώθει ανασφάλεια και γι αυτό δεν αισθάνεται την ανάγκη να στηριχθεί σε κάποιον άλλο, τα πράγματα εξελίσσονται πολύ πιο ομαλά.



Όταν όμως η μητέρα νιώθει μέσα της ανασφάλεια και για να αισθανθεί ασφαλής προσπαθεί να κρατήσει το γιο κοντά της κι από την άλλη πλευρά η νύφη επειδή κι εκείνη νιώθει μέσα της ανασφάλεια, πανικοβάλλεται στη σκέψη ότι ο άντρας της φροντίζει περισσότερο τη μητέρα του παρά εκείνη, τότε τα πράγματα δεν εξελίσσονται καθόλου καλά.



Η ανασφάλεια της νύφης ή πεθεράς επιτείνεται όταν η στάση του άντρα δεν είναι σαφής αλλά αμφιταλαντευόμενη ή αμφίρροπη.











Τέλος. το συναίσθημα ότι μειώνεται η προσωπική τους αξία, επειδή απορρίπτεται από τη νύφη, η συμβουλή ή η προσφορά τους, δημιουργεί άσχημα συναισθήματα σε αρκετούς γονείς. Αυτό γιατί λίγοι γονείς είναι αρκετά ταπεινοί, σε σημείο να μην νιώσουν άσχημα ή να μην αντιδράσουν αν θιγεί αυτό που θεωρούν προσωπική τους αξία.



Το ίδιο φυσικά συμβαίνει κι από την πλευρά της νύφης. Έτσι η πεθερά νιώθει ότι θίγεται η αξιοπρέπειά της από την αρνητική ή εχθρική στάση της νύφης απέναντί της και η νύφη επαναστατεί ενάντια στην πεθερά της επειδή νιώθει ότι προσπαθεί να μειώσει την αξία της σαν άτομο με τις παρεμβολές και τις συμβουλές της.



Ο γιος που δεν έχει θέσει όρια με τη μητέρα του τείνει να:



Ø Δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη σχέση με τη σύντροφο του επειδή τον κρατούν πίσω οι οικογενειακές του υποχρεώσεις.



Ø Αποτελεί υποχρέωση να παραστεί σε οικογενειακή επίσκεψη (πχ στον νονό του μαζί με τους γονείς του).











Ø Βασίζεται στη γνώμη της μητέρας του.



Ø Αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει τα ελαττώματα της μητέρας του.



Ø Δυσκολεύεται να της πει όχι.



Ø Της δίνει αναφορά για κάθε του δραστηριότητα.











Ø Καθυστερεί να παντρευτεί για να μην «αφήσει» τη μητέρα του.



Ø Όταν παντρεύεται προτιμάει να μείνει κοντά στο πατρικό του.



Ø Όντας παντρεμένος, τείνε να επισκέπτεται καθημερινά τη μητέρα του (συχνά και για φαγητό).



Ερευνητικές υποθέσεις



Τα έγγαμα ζευγάρια έρχονται συχνότερα στον ψυχολόγο για βοήθεια αναφορικά με την παρεμβατικότητα της μητέρας του άνδρα απ΄ ότι τα άγαμα ζευγάρια.



Γιατί:



Ίσως έχουν αποκτήσει παιδί, επομένως γίνεται πιο επιτακτική η ανάγκη ισορροπίας στην οικογένεια



Απαιτείται άμεσα η εύρεση λύσεων και ισορροπίας λόγω οικονομικών και νομικών υποχρεώσεων που έχει το ζευγάρι



Η παραπάνω υπόθεση αποτελεί ερευνητικό εύρημα της έρευνας που πραγματοποίησε το γραφείο μας.







Η παρεμβατικότητα της μητέρας του άνδρα οδηγεί το ζευγάρι σε:



Συναισθηματική αποξένωση: Όταν το ζευγάρι είναι συναισθηματικά απόμακρο, ο ένας δεν αναγνωρίζει τις ανάγκες και τα θέλω του άλλου, και λειτουργούν ως μονάδες και όχι σαν δυάδα. Η σχέση δεν καλύπτει τις συναισθηματικές τους ανάγκες, ενώ νιώθουν ότι αν μιλήσουν με το σύντροφο δεν θα τους καταλάβει και δεν θα τους στηρίξει.







Προβλήματα στην επικοινωνία: Η δυσκολία ενός ζευγαριού να επικοινωνήσει μπορεί να αναφέρεται στη λεκτική, συναισθηματική, σωματική ή σεξουαλική επικοινωνία. Δεν γίνονται κατανοητοί στο σύντροφο τους, και αδυνατούν να επικοινωνήσουν σε μη-λεκτικό επίπεδο, δηλαδή μέσα από το άγγιγμα, την αγκαλιά, το χάδι, ή τη σεξουαλική επαφή.







Διενέξεις



Η παραπάνω υπόθεση αποτελεί ερευνητικό εύρημα της έρευνας που πραγματοποίησε το γραφείο μας.



Τα ζευγάρια από 26 έως 35 ετών έρχονται στο ψυχολόγο κυρίως λόγω της παρεμβατικότητας των πεθερικών, ιδίως της μητέρας του άνδρα.



Γιατί:



Σε αυτή την ηλικιακή περίοδο, τα άτομα βρίσκονται συνήθως κοντά στο γάμο ή είναι ήδη πρόσφατα παντρεμένα. Το έγγαμο ζευγάρι δυσκολεύεται να διαχωριστεί από την οικογένεια που προέρχεται.



Η παραπάνω υπόθεση αποτελεί ερευνητικό εύρημα της έρευνας που πραγματοποίησε το γραφείο μας.



Τα ζευγάρια από 36 έως 45 ετών είχαν πιο σαφή όρια ως προς την οικογένεια προέλευσης και η παρεμβατικότητα της μητέρας του γιου δεν ήταν μεγάλη.



Γιατί:



Στην χρονική αυτή περίοδο, τα όρια που προστατεύουν το ζευγάρι έχουν πια διαμορφωθεί, και ως εκ τούτου η παρέμβαση των γονιών και των συγγενών δεν αποτελεί σημείο διένεξης. Είναι όμως η περίοδος που προστίθενται καινούρια μέλη στην οικογένεια, κάτι που φέρνει δυσκολία στην επικοινωνία, καθώς οι ρόλοι και οι ευθύνες στο ζευγάρι αλλάζουν και επαναπροσδιορίζονται.



Η παραπάνω υπόθεση αποτελεί ερευνητικό εύρημα της έρευνας που πραγματοποίησε το γραφείο μας.



Την έρευνα πραγματοποίησαν η Κλινικός Ψυχολόγος, Δρ. Χαρά Νομικού, Παν/μιο II Le Mirail Toulouse, Ερευνητικό Κέντρο CERPP, Γαλλία και οι συνεργάτες της, βασιζόμενοι σε στοιχεία ατόμων και ζευγαριών που ζήτησαν ψυχολογική βοήθεια για την παρεμβατικότητα της ελληνίδας μητέρας στη σχέση του άνδρα με τη σύντροφο του κατά το έτη 2007, 2008 και 2009.



ΠΗΓΗ: Αρετή Τσινού Κλινικός Ψυχολόγος, astrologers.

Από τα 91 στα 75 cm...

 

 

Φιλία Γυνακών...

Πιστεύετε πως υπάρχει τελικά πραγματική φιλία μεταξύ των γυναικών;

Την πρώτη μέρα που πήγα στο Νηπιαγωγείο κάθισα δίπλα από ένα κοριτσάκι που έκλαιγε ασταμάτητα και μου είπε πως το έλεγαν Έλενα, αυτό το κοριτσάκι είναι ακόμα φίλη μου μετά από τόσα χρόνια.

Με λένε Κατάθλιψη εσένα ??

συνέχεια...





Οι συνέπειες της Κατάθλιψης στη Σκέψη και στη Συμπεριφορά



Η κατάθλιψη μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που κάποιος σκέφτεται και πράττει. Η αντίληψη που κρατά το άτομο για τον κόσμο κατέχεται από εξαιρετικά απαισιόδοξα σενάρια. Δεν υπάρχουν προσδοκίες ότι τα πράγματα μπορεί να βελτιωθούν και το δυσκολότερο από όλα είναι ότι το άτομο αισθάνεται υπεύθυνο για αυτό. Μέσα σε αυτή την απαισιόδοξη αντίληψη το άτομο υπό-εκτιμά τις δυνατότητες και δεξιότητες του.

Με λένε κατάθλιψη εσένα?

Η κατάθλιψη είναι η μάστιγα της εποχής μας και ταλαιπωρεί πολλούς ανθρώπους. Οι περισσότεροι άνθρωποι που πάσχουν από κατάθλιψη δεν αναζητούν βοήθεια. Ακόμα και εκείνοι οι οποίοι υποφέρουν από βαριάς μορφής κατάθλιψη, δεν καταφεύγουν στους ειδικούς, ενώ μπορούν να την αντιμετωπίσουν. Χάρη στις έρευνες χρόνων, υπάρχουν ψυχοκοινωνικές θεραπείες (γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία κτλ) οι οποίες διευκολύνουν την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων που προκαλούνται από την κατάθλιψη. Δυστυχώς, όμως, οι περισσότεροι δεν αναγνωρίζουν την κατάθλιψη ως θεραπεύσιμη διαταραχή.