Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αλήτικες Σκέψεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αλήτικες Σκέψεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 30, 2016

Στην ίδια θέση



Με ένα τσιγάρο και ένα ουίσκι στην ίδια θέση εκεί, να παρακολουθώ λυσσασμένες σκέψεις να χορεύουν γυμνές μπροστά στα μάτια μου. Τόσα θέλω πεταμένα στην ίδια θέση που έχουν πάρει να μουχλιάζουν από την πολυκαιρία. Μονόλογοι του κάτι και της τελευταίας στιγμής με οσμές ενοχών και μη πραγματοποιήσιμων ευχών. 

Πέμπτη, Αυγούστου 06, 2015

Περί συγγραφής...





Ώστε θέλεις να γίνεις συγγραφέας;

Αν δεν ξεχύνεται από μέσα σου ενάντια σ' όλα τ' άλλα, μην το κάνεις.

Αν δεν έρχεται, χωρίς καν να το 'χεις ζητήσει, από την καρδιά σου και το μυαλό σου και το στόμα σου και τα σπλάχνα σου, μην το κάνεις.

Αν χρειάζεται να κάτσεις για ώρες κοιτάζοντας την οθόνη του υπολογιστή σου ή να καμπουριάζεις πάνω από τη γραφομηχανή σου ψάχνοντας για τις λέξεις,

μην το κάνεις.

Αν το κάνεις για τα λεφτά ή τη δόξα, μην το κάνεις.

Αν το κάνεις γιατί θέλεις γυναίκες στο κρεβάτι σου, μην το κάνεις.

Αν χρειάζεται να κάθεσαι και να γράφεις ξανά και ξανά τα ίδια, μην το κάνεις.

Αν σου είναι δύσκολο και μόνο να σκέφτεσαι ότι θα το κάνεις, μην το κάνεις.

Αν προσπαθείς να γράψεις σαν κάποιον άλλο, καλύτερα ξέχνα το.

Αν χρειάζεται να περιμένεις μέχρι να ουρλιάξει από μέσα σου, τότε περίμενε υπομονετικά, κι αν δεν ουρλιάξει ποτέ από μέσα σου, κάνε κάτι άλλο.

Αν πρέπει πρώτα να το διαβάσεις στη γυναίκα σου ή στη φιλενάδα ή στον φίλο σου ή στους γονείς σου ή σε οποιονδήποτε, τότε δεν είσαι έτοιμος.

Μην είσαι σαν τόσους άλλους συγγραφείς, μην είσαι σαν τόσες άλλες χιλιάδες ανθρώπους που αυτοαποκαλούνται συγγραφείς, μην είσαι πληκτικός και βαρετός και ξιπασμένος, μην κατατρώγεσαι από την αυτολατρεία σου.

Οι βιβλιοθήκες του κόσμου χασμουριούνται από τη νύστα μπροστά στο είδος σου μην προσθέτεις σε αυτό.

Αν δεν βγαίνει από την ψυχή σου σαν ρουκέτα, αν το να μείνεις ήσυχος δεν σε φέρνει στην τρέλα ή την αυτοκτονία ή τον φόνο, μην το κάνεις.

Αν ο μέσα σου ήλιος δεν σου καίει τα σπλάχνα, μην το κάνεις.

Όταν θα 'ναι στ' αλήθεια η ώρα, και αν είσαι ο εκλεκτός, θα συμβεί από μόνο του και θα συνεχίσει να συμβαίνει μέχρι που θα πεθάνεις ή που θα πεθάνει μέσα σου αυτό.

Δεν υπάρχει άλλο τρόπος. Και ποτέ δεν υπήρξε…..



Henry Charles Bukowsk

Πέμπτη, Ιουλίου 02, 2015

Βόλτα στην Ελληνική Τηλεόραση..



Τι δεν έχω καταλάβει? Τι μου ξεφεύγει? Θυμάμαι πριν λίγο καιρό έπεφταν βροχή οι καταγγελίες στο ΕΣΡ αν τολμούσε κάποιος να δείξει κάτι που θα έθιγε τα Χρηστά Ήθη και Έθιμα της τυπικής κουλτουριάκης κοινωνίας των μεγαλοαστών. Ξεχνάει κανείς το φιλί των αντρών από το σίριαλ του Παπακαλιάτη?  Μήπως ξεχνάει κάποιος το ότι έγινε της κακομοίρας με την χαζαμάρα που είπε ο Τατσόπουλος για τον Θόδωρο Κολοκοτρώνη? Το υπονοούμενο που άφησε εκείνος ο κύριος, που μου διαφεύγει το όνομά του για τους Αρχαίους Έλληνες ότι τον πήδαγαν τον πίσω φράχτη?
Κατά κόρων Καταγγελίες για κάτι περίεργα μηνύματα που περνούσαν μέσα από διαλόγους για την διασάλευση των κανόνων της Κοινωνίας.
Και τώρα???
Τώρα δεν ανοίγει ρουθούνι που λένε ε???
Τώρα το ανέχεστε να μας κατατρομοκρταούν οι διάφοροι πληρωμένοι παπαγάλοι για την κατάσταση στην Ελλάδα?? Τη χώρα μας ρε πο@στη μου, την πατρίδα που όλοι λέμε πως θα την υπερασπιστούμε με νύχια και με δόντια, μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματός μας... ok man που λένε και στο χωριό μου, εδώ κάτι δεν πάει καλά... Μάγκες εδώ κάτι μας έχει ξεφύγει.... Αλήτες μου μάλλον χάσαμε την πατρίδα...

http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/602664/kleon-grigoriadis-o-ithopoios-xeftilise-to-mega-on-air-kai-i-sarafogloy-ton-ekleise-vidhttp://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/602664/kleon-grigoriadis-o-ithopoios-xeftilise-to-mega-on-air-kai-i-sarafogloy-ton-ekleise-vid

Τρίτη, Ιουνίου 09, 2015

Casting Ψυχών



Ένας απίστευτος σκηνοθέτης ξυπνά μέσα μας και μια άγρια χαρά μας κατακλύζει όταν πρόκειτε να γνωρίσουμε κάποιον άνθρωπο. Το σκηνικό στήνεται, το σενάριο έχει ήδη γραφτεί πότε από ένα σεναριογράφο πότε από δύο.  Ο Διευθυντής φωτογραφίας λαμβάνει θέση, φωτισμός απαραίτητος και έτοιμος, σκηνικά, κοστούμια όλα έτοιμα. Και έρχεται η στιγμή του casting... ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ... και τότε ανοίγουν τα portfolio... για να δω τι έχω, ψηλός, καστανός με πράσινα μάτια... μμμμ... μου κάνει για αυτό το έργο??? Για να ρίξω μια ματιά ακόμα, << αυτή ποια είναι?? έχει κορμί λαμπάδα? είναι ξανθιά φυσική ή βαμμένη? είναι καστανή? είναι κοντή? είναι ψηλή? είναι παχιά? έχει π@π@ για brazilian μαγιό? Και στοιβάζονται οι υποψήφιοι...
Σαν ένα παζάρι, σαν μια λαϊκή αγορά όπου μπορείς να διαλέξεις πάντα κάτω από συγκεκριμένα standars. 
Εμείς οι σκηνοθέτες έχουμε φτιάξει μια συγκεκριμένη εικόνα του πρωταγωνιστή στη ζωή μας έτσι δεν είναι? Δικό μας το έργο, δικό μας το σκηνικό, δικά μας όλα, άρα?? Εμείς το μαχαίρι εμείς και το πεπόνι... Καμμιά φορά σχεδόν πάντα όμως και στους πρωταγωινστές δεν υπάρχει αξιοκρατία... Μπορεί το έργο να είναι εξαιρετικό και να έχει όλα τα προγνωστικά με το μέρος του για το επικείμενο Oscar, αλλά... αλλά... αν είσαι λίγο παχουλή, λίγο κοντούλα και κάνεις το λάθος να ερωτευτείς συγκεκριμένης φύσης και θέσης πρωταγωνιστή, αν είσαι αντράκι με κοιλίτσα και λίγο αέρα στα μαλλάκια και θελήσεις στο έργο σου για πρωταγωνίστρια, τότε ακούς από τα καμαρίνια του μυαλού .. << που πας ρε Καραμήτρο... !!! >>   
Και τότε αναρωτιέσαι ... Τι δε πήγε καλα??? Όλα ήταν... είναι... τέλεια, γιατί??? 

Συνεχίζεται...

Τρίτη, Απριλίου 28, 2015

Ελεύθερα να ανασαίνει





Σε κοιτάζω και με σηκώνω όσο πιο ψηλά μπορώ και σε παρατηρώ...
Τι θαύμα είναι η νωχελική σου άπλα που πάλλεται αδιάφορα!
Χαϊδεύει η ηρεμία την καρδιά μου και από ευχαρίστηση χαμογελώ...
Σαν να μου παίρνεις από τους ώμους όσους τρόπους κουβαλώ κι ελαφρώνει η πίεση...
Σε αγαπάω γιατί κάνεις την ψυχή μου ελεύθερα να ανασαίνει...
Να αφήνεται σαν το τρελό που μόλις του έσπασε τις αλυσίδες...
...«-Είσαι εντάξει εδώ μωρό μου;
-Ναι... μόνο άσε με λίγο έτσι...»
Με τρόπο περίεργο με προκαλείς... με εμπνέεις... με ωθείς... με φορτίζεις... με ελευθερώνεις... γελάς με τις έννοιες μου... σκουντάς την ζωοφόρα αγριάδα μου...
Κλείνω τα μάτια μου και γίνομαι όλη μια Συμπαντική αγκαλιά...
Μεγέθη ίσα... ίδια η απόσταση.... εσύ... εγώ....
η παγωνιά.......
το τρένο........
ο δρόμος....... η θάλασσα….
Προσεχτικά τα χέρια απλώνω γύρω σου... το κεφάλι μου πάνω σου ακουμπώ... εκεί στη γωνιά που αγαπώ να μισώ τόσο πολύ… εκεί στο λαιμό…
Μέσα μου σε φοράω...
αλλά φεύγω.....
μέσα μου χωράς....
αλλά φεύγεις......
Γίνεται αλήθεια και...
-Σσσσς! Άφησέ με....»
-Είσαι μεγάλη Αλήτισσα τελικά όμως μην μου ταράζεσαι... εδώ είμαι για σένα... δεν τους αφήνω να σε πάρουν από κοντά μου...
Μοιάζεις τόσο αυτό το χάδι να το λαχταράς!
Κι όμως δεν το αρπάζεις... απλά με ικανοποίηση χαμογελάς και γαληνεύεις...
Μοσχοβολάει η αύρα σου... μεθάω... ζαλίζομαι... τα χείλη μου υγρά...
Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή από επιθυμία να σε πιω..
Αγριεύω από χαρά... από έρωτα ψυχής...
... -Είσαι εδώ; Πού χάνεσαι;
-Εδώ είμαι... εδώ είμαι...»
.... Δεν είμαι εδώ τελικά.......
.....Δεν είμαι εδώ τελικά.........

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 17, 2014

Τελευταία φορά



Την τελευταία φορά που πόνεσα είπα " Είναι και η τελευταία" Αυτό είχα πει και έσκιζα με το μυαλό μου ότι υπήρχε από πόνο.
Την τελευταία φορά που πίστεψα είπα " Είναι η τευταία φορά" Αυτό είχα πει και διέγραφα από τη ζωή μου κάθε τι που έμοιζε πιστευτό.
Την τελευταία φορά που αγάπησα είπα " Είναι η τελευταία" Αυτό είχα πει και μάζευα σα την τρελή τα κομάτια μου από τους χάρτες της αγάπης.
Την τελευταία φορά που πληγώθηκα από φίλο είπα " Είναι η τελευταία" Αυτό είχα πει και οργάνωνα την πορεία μου έξω από φιλίες.
Την τελευταία φορά που είπα " Είναι η τελευταία" ήταν και η πρώτη που ξεκίνησα τα καινούργια λάθη...

Κυριακή, Απριλίου 13, 2014

Και σήμερα...



Ποιος τρελός Θεός με γέννησε και στο Σύμπαν με πέταξε???

Εκεί που σε βρήκα στη γωνιά της τετράγωνης Γης θυμάσαι??

Ήταν εκεί που μου ζήτησες σαν την δαιμονισμένη να σε αγαπήσω, όχι από ανάγκη, δεν το είχες ζητήσει έτσι... το Είναι σου το ζητούσε... και γω ναι το έκανα, σαν την τρελή που τρελός Θεός τη γέννησε σε αγάπησα και μετράω τις μέρες που ξυπνάω με το όνομά σου στα χείλη μου και λέω ... Και σήμερα... όταν ριγώ που ακούω την φωνή σου και λέω ... Και σήμερα... όταν ονειρεύομαι την Ιερουργία και λέω Και σήμερα... Όταν τρέχω στην αγκαλιά σου να βρεθώ να σου πω Και σήμερα..



Πέμπτη, Απριλίου 03, 2014

Πες το μου και αυτό...



ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΕΚ ΠΕΡΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ, ΦΙΛΙΑ A LA CART, ΑΠΟΨΗ ΜΕΤΟ ΚΙΛΟ, ΓΝΩΜΗ ΜΕ ΤΑ ΚΑΝΤΑΡΙΑ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΜΕ ΔΡΑΚΟΥΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΟ ΦΛΟΓΟΒΟΛΟ. ΡΕ ΠΑΙΔΕΣ ΜΗΠΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΕΙ ΛΑΘΟΣ ΔΡΟΜΟ???

Σάββατο, Φεβρουαρίου 01, 2014

Ατέρμονες Ψυχές...




Ζωές που πορεύτηκαν στο πριν, σε πείσμα νέων καιρών και σε ποιήματα αχάριστων ποιητών…
Ψυχές που χάθηκαν σε Ωκεανούς και βγήκαν σε αφιλόξενα Νησιά παρασυρμένες από τις Σειρήνες, κυνηγημένες από την Αγάπη λες και είχαν Κατάρα από Θεούς και Ανθρώπους, χωρίς να ξαποστάσουν και Εκείνος ένιωθε πως δεν χωρούσε πουθενά, παρακαλούσε τους Θεούς να τον αφήσουν να σβήσει ήσυχα αλλά Εκείνοι δεν τον άκουγαν, παρακαλούσε τις Μούσες να σβήσουν από την Ψυχή του τον πόνο της έλλειψης αλλά Εκείνες δεν του έδιναν Σημασία. Οι Μέρες περνούσαν, οι Μήνες, οι Εποχές, τα Χρόνια, οι Αιώνες… γύριζε Πόλεις, Χωριά, Κράτη, Ηπείρους, στο διάβα του έβρισκε Ανθρώπους που γεννιόντουσαν, μεγάλωναν, πέθαιναν, Εκείνος όμως έμενε πάντα Νέος και πάντα Μόνος…