Δολοφόνος

ΣΑΝ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΠΟΥ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ,

ΣΑΝ ΤΗ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΣΤΑΞΕ... ΚΑΙ ΝΑ ΑΛΗΤΕΨΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΞΕΧΑΣΕ ΝΑ ΑΓΑΠΑ ΑΛΛΑ ΕΜΑΘΕ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΑ...


ΣΑΝ ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΠΛΗΓΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΕΙ ΓΙΑΤΙ ΟΛΟ ΤΗΝ ΞΥΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΝΥΧΙ...

ΣΑΝ ΝΑ ΓΥΡΝΑΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΗ ΦΩΝΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ... ΕΔΩ...

ΣΑΝ ΜΙΑ ΜΑΓΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΟΝΑ ΜΑΓΕΜΕΝΗ ΑΙΣΘΗΣΗ ΠΩΣ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ... Ή ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΘΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ, ΕΣΥ ΘΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ...

ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΗΣ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΘΑ ΜΕΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΓΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΤΣΙΘΕΛΗΚΑ ΕΓΙΝΕ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΟΥ ΓΥΡΙΖΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΣΙΓΑΝΑ ...

ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ...

ΠΑΝΤΑ ΗΤΑΝ ΕΔΩ...

ΕΔΩ ΕΙΣΑΙ...

ΠΑΝΤΑ ΗΣΟΥΝ ΕΔΩ... —