Στο άφταστο Μαντείου σου ιέρεια ξανά
Να έρθω ζητάς όπως παλιά
Έξω από την γη
Σ’ έναν πλανήτη από χαρτί
Άστρα οι λέξεις και γω σε σπονδή
Να κλίνω το γόνυ να θέλω χρησμό
Σαν κολασμένη να παρακαλώ
Και πάνω στην κορύφωση να φεύγεις με το άρμα
Ιέρεια εγώ με χέρια γεμάτα από το τάμα
Βωμός κουρσεμένος και το ιερό γυμνό
Ο πάπυρος της αγάπης που είναι να ρωτώ
Κανείς δεν θέλει κανείς δεν ξέρει να μου πει
Ακόμα και ο ‘Ηλιος ο Βασιλιάς μου ακόμα και αυτός
Χάθηκε σκυθρωπός
Το κύμα με έβγαλε στην ακτή
Σ΄ ένα πλανήτη από χαρτί
Και η τιμωρία μου ίσως να είναι αυτή
Να γράφω στον βωμό σου
Αγάπης τάματα να αφήνω
Ποτέ να μην τα βλέπεις και εγώ σ’ αντάλλαγμα να σβήνω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Την καλή σας την κουβέντα