Mάνα είναι μόνο μία... και είναι όλη δική σου... με σουρεάλ τρόπο και αγάπη...

Μανάδες, αχ τι να πούμε για τις μανάδες μας … Απλά σήμερα θα το χιουμορίσω όσο πάει… Η οικονομική κρίση ως γνωστό μας έχει επηρεάσει και όσοι μπορούν έχουν μετακομίσει στην πατρική εστία… Πατρική εστία… ??? μμμμ καλά μη φάτε έχουμε γλάρο και μάλιστα σούπα, μητρική είναι η εστία αλήτες μου, ήταν, είναι και θα είναι… είτε είναι μέσα η φιγούρα – παρουσία της μητρός μας είτε όχι… Έχετε παρατηρήσει το ύφος που παίρνουν όταν θέλουν να ζητήσουν κάτι? Πως σέρνουν το πόδι (κατά προτίμηση το δεξί, διότι βολεύει στο να κουτσαίνει) όταν σου έχει πει από χτες πως θέλει να την πας να δει την κολλητή της και εσύ το έχεις ξεχάσει?? Έχετε παρατηρήσει ποτέ την γλυκιά – επαναλαμβανόμενη μουρμούρα όταν θέλει να της καθαρίσετε το φωτιστικό της κουζίνας, διότι αν δεν γίνει «χτες» θα πέσει χολέρα στην τοπική κοινωνία της πολυκατοικίας? Εκείνα τα γλυκά ψέματα για την πίεση, το ζάχαρο… Είναι τόσα πολλά που λέγονται και άλλα που απλά αποκρύβονται, που κάνουν αυτούς τους γλυκούς τύραννους αξιολάτρευτους!!   

Ακολουθεί σουρεάλ μονόλογος που κάποια στιγμή γίνεται διάλογος…  

Σκηνικό…  κουζίνα, πρωί… εκεί που πίνεις τον καφέ σου και λογίζεσαι τι θα γίνει και σήμερα μπαίνει σαν τον Νικηταρά τον Τουρκοφάγο, μέχρι εκείνη τη στιγμή δε σε έχει δει διότι υπάρχει και μια μικρή κοποιωπία λόγω του Νιαγάρα που αχνοφέγγει στο μάτι, μόλις σε αντιλήφθη κουτσαίνει απλά λες και γεννήθηκε με αυτό το χάρισμα,  χωρίς καλημέρα συνεχίζει την πορεία μέχρι το κουτί με τα φάρμακα και το πιεσόμετρο …

-         Αχ Παναγία μου πονάω δεν αντέχω άλλο, πάρε με Χριστούλι  μου να ησυχάσω.. (έχετε προσέξει πως όσο μεγαλώνουν τόσο πιο συχνά γίνονται οι αναφορές στα θεία??? Κάτσε έχουμε και συνέχεια)  ξεφυσάει σαν τρένο χωρίς συντήρηση και συνεχίζει το μονόλογο. Δεκατέσσερα η πίεση, πόσο θα φτάσει Χριστούλι μου μέχρι το μεσημέρι? Παίρνει όλα τα χάπια αλλά όχι της πίεσης διότι είναι σίγουρα δεκατρία μη σου πω και δώδεκα, ετοιμάζει το πρωινό πάντα κουτσαίνοντας και μόλις καθίσει στο τραπέζι και σε δει καλά – καλά λέει πάλι χωρίς καλημέρα, πάλι τον πατέρα σου έβλεπα στον ύπνο μου ( ο οποίος έχει πεθάνει εδώ και χρόνια) να ξέρεις ετοιμάζεται να έρθει να με πάρει, λίγα τα ψωμιά μου και δεν έχω προλάβει να κάνω το σπίτι … και εκεί που αναρωτιέσαι τι άκουσες πριν, κατά την διάρκεια και τώρα γίνεται η τρομακτική ερώτηση παγίδα, τι θα μαγειρέψουμε σήμερα!!!!  SOS κίνδυνος θάνατος μην απαντήσεις, έχει αποφασίσει – συζητήσει από χτες τι θα μαγειρέψετε ή θα το μαγειρέψει εκείνη, πρόσεξε τώρα αν είστε από τους τυχερούς θα υπάρχει εβδομαδιαίο μενού, αν όχι την κάτσαμε τη βάρκα πατριώτη, διότι υποτεθείσθω απαντάς δεν ξέρω… Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα θα αντικρίσεις μπροστά σου την συγχωρεμένη την Κατσέλη στην Επίδαυρο να παίζει την Κλυταιμνήστρα και πάνω στο αλήστου μνήμης λόγο «είσαι ευτυχισμένος τώρα νεκρέ Αγαμέμνων» ? θα μεταμορφωθεί σε ότι φοβόμασταν από μικρά παιδιά και δεν είχαμε διαβάσει – και τι ξέρεις εσύ???   Τι είπα??? Είπα μην απαντήσεις είναι ερώτηση παγίδα??? 

Συνεχίζεται... πάω να απλώσω φωνάζει η μάνα μου...