Δακρύζει η καρδιά ;

 Ίσως.... Είχε κάποτε ειπωθεί από κάποιους ποιητές. Γνώριζαν; Περιττό! Εκείνων οι καρδιές είχαν δακρύσει. Θλίψη; Ίσως το παράπονο που έβλεπαν να ξεψυχά μέσα τους…

Και εγώ ; που βρίσκομαι μέσα σε όλο αυτό ; Με ξέρω ; Με βλέπω ; Τι παραδέχομαι ;

Ναι, έχω και τη θλιβερή πλευρά μου. Πότε είμαι μόνη και πότε σας επισκέπτομαι και κοιτάζω μέσα από σας, μιλώ μέσα από εσάς. Ναι, είμαι εδώ... Και ταυτόχρονα δεν μπορώ να είμαι. Όχι εγώ, η ίδια. Όχι έτσι όπως είναι όλοι τους, ζώντας την ζωή τους για αυτούς τους ίδιους.

Εγώ είμαι εδώ και είναι σαν να μην αλλάζω. Δεν ζω αυθόρμητα. Έχω τον έλεγχο. Πότε καλώς... και πότε κακώς! Πότε χαίρομαι και πότε πληγώνομαι...
Εγώ είμαι εδώ. Σαν σταθερό σημάδι. Όλοι αλλάζουν. Όλοι όσοι έχουν περάσει από δίπλα μου, γύρω μου, πάνω μου... όλοι αλλάζουν. Κι εγώ εδώ... Φωτεινό σημάδι που δεν σαλεύει από τη θέση του.
Όχι! Όχι, μην το σκεφτείς... Όχι, δεν με ανάγκασε κανείς. Απλά είναι κάτι που εγώ μπορώ να το κάνω. Είναι φορές που... που δεν θυμάμαι αν μπορώ να φύγω, να μετακινηθώ, να πάω αλλού... Και η συνήθεια, μία λήθη είναι...
Και τότε μου μιλάω και με ρωτάω.. «Γιατί το κάνεις;» Και τότε διαισθάνομαι, πως κάτι περιμένω. Και θυμάμαι και τον άνθρωπο... μήπως γι αυτόν ήρθα εδώ;
Και κάπου εκεί, αρχίζω να υποψιάζομαι πως κάποιοι μακρινοί Θεοί κάποιο ρόλο έπαιξαν σε αυτό και με την επιθυμία τους με έστειλαν. Μοίρα; Πεπρωμένο; Συνωμοσία; Αποστολή; Ποιος μπορεί να πει με σιγουριά;
Το ήξερα άραγε; Το επέλεξα; Λες να ήταν μια αποστολή που ζήτησα; Μήπως βιαστικά διάλεξα το δρόμο αυτό και με επιπολαιότητα πίστεψα περισσότερο απ όσο θα έπρεπε στις δυνάμεις μου;
Και τελικά, η μόνη αλήθεια μέσα σε όλα αυτά ; είναι πως δεν μπορώ να μένω αμέτοχη. Και μέχρι να τελειώσει αυτός ο πόλεμος, γιατί πόλεμος γίνετε στο σύμπαν και δημιουργία στήνεται, μένω πιστή στο έργο μου. Αν και είναι φορές που αναρωτιέμαι μήπως με ξέχασαν. Η μήπως τους ξέχασα εγώ; Η μήπως εγώ η ίδια ξέχασα την αλήθεια του εαυτού μου; Ξέχασα τον δρόμο της επιστροφής ή μήπως χάθηκα και σαν υπνωτισμένη ψάχνω τον νέο δρόμο, τον δρόμο που θα με οδηγήσει στα επόμενα βήματα;

Ποιος ξέρει... Και έτσι... είμαι εδώ... Γυναίκα και Θεά. Γυναίκα του κόσμου τούτου. Θεά ενός κόσμου άλλου. Με  βλέπεις; Είμαι εδώ. Είμαι εδώ... Είμαι ;;;