Όταν πραγματικά...

 

Εδώ και λίγο καιρό μου τριβελίζει το μυαλό τι συμβαίνει πραγματικά μέσα μας όταν κατανοούμε τα λάθη μας. Όταν επιτέλους μας καθίζει το Εγώ μας στον καναπέ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ και  μιλήσουμε……. Όταν επιτέλους ανοίξουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας σε αυτή την εσωτερική φωνούλα που λέει…. « πάλι τα έκανες θάλασσα….» ( θα το έλεγα χειρότερα αλλά σας σέβομαι… χα..χα.χααα)

       Την αφορμή την πήρα από μια σειρά γεγονότων που .. έτρεξαν αυτό το διάστημα… τι ήταν αυτό που με έκανε και τρελάθηκα? Τι ήταν αυτό που μου πήρε το χέρι και πάτησε το κουμπάκι που λέγεται ΔΙΑΓΡΑΦΗ……. « Μμμμμμμμμμ κάτι γίνεται εδώ πέρα είπε η Σοφή Φωνή…..» και συνέχισε

-       Αλήτισσα, μου είπε, (είναι ο μυστικός κώδικας για να την αφήσω να μιλήσει) εδώ και αρκετό καιρό σε παρατηρώ και προσπαθώ να αποσυμβολίσω και όχι να σε αποσυντονίσω, με έχεις βάλει στο περιθώριο σκοπίμως και σε ευχαριστώ για αυτό, γιατί έτσι μπόρεσα να γω ανεπηρέαστα να δω, να σημειώσω, να αισθανθώ καλύτερα και λογικότερα…..»  

-       Τι θέλεις να πεις? Την ρώτησα

-       Ααααααααααααα μην αρχίζουμε με αυτό το υφάκι γιατί θα την κάνω….

-       Όχι κάτσε να μιλήσουμε σε παρακαλώ, κάτσε.

Μας κέρασα από ένα ουισκάκι (σκέτο) άναψα κεράκια και ξεκινήσαμε την κουβέντα

-       Έχεις παρατηρήσει τον τελευταίο καιρό τα μηνύματα που έρχονται?

-       Όχι, απάντησα.

-       Πως και αυτό? Τι ήταν αυτό που σε έκανε να μην ….ΒΛΕΠΕΙΣ….?

-       Μπερδεύτηκα

-       Μπερδεύτηκες? Ή μήπως δεν ήθελες να……. Δεις…….?

-       Μπερδεύτηκα, απάντησα πεισματικά……..

-       Το δέχομαι, μπερδεύτηκες, τι θεωρείς πως σε μπέρδεψε? Τι ήταν αυτό που επέτρεψες να σε μπερδέψει???

-       Το θες στην κυριολεξία ή σε τίτλους???

-       Όπως θες εσύ, εγώ δεν βιάζομαι, έχουμε όλη την νύχτα μπροστά μας…..

Κάθισα αναπαυτικά, ήπια μια γουλιά, άναψα ένα τσιγάρο και άφησα την Αλήτισσα  να μιλήσει…..

-       Δες, η αλήθεια είναι πως πραγματικά φέρθηκα απαίσια αυτό τον καιρό, τόσο σε σένα όσο και σε μένα…

-       Ώπα,…… με διέκοψε σταμάτα….. τι κάνεις τώρα?? Κουβέντα είπαμε θα κάνουμε να δούμε τι γίνεται! απολογίες δεν χρειάζονται, μην το υποβιβάζεις τόσο.

-       Ήθελα να στο πω….. μου έβγαινε από μέσα μου…..

-       Εντάξει, το δέχομαι, αλλά…. Να μην ξανασυμβεί δεν απολογείσαι σε κανέναν μ’ακούς???? Σε κανένα!!!!

-       Οκ, μην βαράς!!! Να συνεχίσω???

-       Παρακαλώ….

-       Μμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμ

-       Κατάλαβα!! Πάω να φέρω το τσιγκέλι, χα.χ.αχαααα.χα.χααα

-       Όχι δεν θα χρειαστεί, ναι,

-       …………………………………..

-       Ναι…………………….……..

-       ……………………………..

-       Ναι……………………..…

-       Πολλές καταφάσεις ακούω και από ζουμί τίποτα! Έτσι θα το πάμε? Εσύ θα λες ναι και εγώ θα κουνάω το κεφάλι???

-       Όχι δεν θα χρειαστεί! Άκου……. Τον τελευταίο καιρό την είδα Σταυροφόρος, αλλά το λάθος ήταν δικό μου, εγώ έφταιγα, πήρα, μάλλον, νόμιζα πως πήρα την ιδέα στο να βοηθήσω μια κατάσταση η οποία γύρισε πάνω μου στο τέλος…………..

-       ….. συνέχισε…..

-       Όταν ξεκίνησε είχα την αίσθηση πως όλα έβαιναν κάτω από Άριστους οιωνούς, μιλούσα σε έναν άνθρωπο και έδειχνε να  καταλαβαίνει τι έλεγα, έβλεπα ένα πλάσμα μπλοκαρισμένο που ζήταγε βοήθεια, αλλά που μπορούσα να του προσφέρω……… αααα τι απίστευτο ΡΗΜΑ….. ΠΡΟΣΦΕΡΩ…. Αυτό ήταν τελικά και ο Δούρειος Ίππος……… και εξηγώ…… ήμουν ανοιχτή να ακούσω τα πάντα, ήμουν ανοιχτή να προσφέρω, ήμουν ανοιχτή να λύσω κάθε απορία, στο μέτρο που μπορούσα να το κάνω, ήμουν ανοιχτή στο μάθω και εγώ πράγματα για είναι πιο αποτελεσματική η βοήθειά μου, έτσι ξεκίνησε………….

-       ……….συνέχισε……..

-       Ώρες ατελείωτες σε κουβέντες, στην διαμόρφωση εικόνων από τα λεγόμενα, στην ανταλλαγή ιδεών, στην ανταλλαγή ενέργειας, στην ανταλλαγή Χημείας, κράτησε καιρό αυτό ….και πάντα η ίδια κουβέντα…μάθε μου …. βοήθαμε ……. και δως του γαϊτανάκι……

όμως κατάλαβα, κατάλαβα, στην ουσία δεν βοηθούσα, ενέργεια έχανα…… ότι έλεγα πήγαινε στον βρόντο….. δεν ήθελε να βοηθηθεί ποτέ δεν το επεδίωξε, πάντα προφάσεις, πάντα υπονοούμενα, υπεκφυγές…….

Άρχισα να τρελαίνομαι, αλλά και πάλι έλεγα μπες στην θέση αυτού του ανθρώπου!!! Βρήκε το κουράγιο να ζητήσει από κάποιον βοήθεια… έκανε το πρώτο βήμα….. μην γυρίζεις την πλάτη μην το κάνεις… το έκαναν οι άλλοι μη το κάνεις και εσύ!!!! όχι εσύ!!!

Το ξέρω μου το έλεγες πως τελικά πετροβολάω τον Ήλιο δεν ήθελα να σε ακούσω Αλήτισσα αρνιόμουν, θυμάσαι τότε με τον Αύγουστο??? Αν σε είχα ακούσει δεν θα είχαμε φτάσει εδώ τώρα!!!

-       Πάλι απολογείσαι!!! Μην το κάνεις…. Δεν απολογείσαι σε κανένα….  Απλά μιλάς…. Συνέχισε….

-       Σκεφτόμουν συνέχεια τι κάνω λάθος… τι είναι αυτό που εμποδίζει τον άνθρωπο να βοηθηθεί… πόναγα το μυαλό μου να βρω την άκρη…… ώσπου κάποια στιγμή κατάλαβα απλά…… τόσο απλά……. Δεν ήθελε…… ναι, αλλά αφού δεν ήθελε τότε γιατί ζήτησε βοήθεια??? Κατέληξα και θυμήθηκα κάτι που είχα διαβάσει από τον Αϊβαχώφ στο λέω επί λέξη…… Ο άνθρωπος για να βοηθηθεί θα πρέπει να ξέρει γιατί θέλει να βοηθηθεί….  Τόσο απλό αλλά και τόσο επίπονο….. το ποτήρι ήταν ήδη ξεχειλισμένο, εγώ άνοιξα το παράθυρο και άφησα τον Αέρα να μπει…. Μάντεψε!!!  το ποτήρι έπεσε… έγινε κομμάτια…..  έμενα να το κοιτάω μια χαρμολύπη με πλημμύρισε ήταν τόσο απλό τελικά??? Το ποτήρι ήθελε μόνο του να πέσει……. Το αποσυμβόλισα… το πόνεσα… και πάτησα το κουμπί ΔΙΑΓΡΑΦΗ……. Κατέληξα…….   Ο άνθρωπος για να βοηθηθεί θα πρέπει να ξέρει γιατί θέλει να βοηθηθεί….

Θα το ξανακάνω όποτε μου ζητηθεί θα το ξανακάνω, όμως τώρα θα είναι πιο ορατά τα όρια…. και τα περιθώρια…..

Ξέρεις…. Που ξέρεις καλά!!! Καμιά φορά οι άνθρωποι λειτουργούμε σαν ενεργειακά βαμπίρ, ρουφάμε τον άλλο όταν είναι ευάλωτος, απλά χρειάζεται συνειδητοποίηση περισσότερη…….

 

Αλήτισσα που είσαι??? Έφυγες!!! Καλή σου νύχτα!!!