Το άλλο μας μισό...

 

 

Γνωρίζεις κάποιον άνθρωπο και έχεις την αίσθηση ότι τον ξέρεις χρόνια, οι κουβέντες σας έχουν κοινά γνωρίσματα, τα βιώματά σας είναι ίδια, κατάστασεις, άνθρωποι, δουλειές, πορείες... κυρίως πορείες, όλα ίδια.

Μερικές φορές μιλώντας ή ακούγοντας έχεις την αίσθηση ότι δεν μιλάει ο άλλος... αλλά εσύ. Αν είσαι άνδρας λες <<δε μπορεί μιλάω με την θηλυκή μου πλεύρα...>> αν είσαι γυναίκα ακούς την αντρική σου υπόσταση να κραυγάζει.

Εξομολογείσαι πράγματα που μόνο σε σένα θα τα έλεγες, αλλά και τι?? στον εαυτό σου δε μιλάς?? δεν ντρέπεσαι, δεν έχεις αναστολές, είσαι ειλικρινής, είσαι εσύ και μιλάς σε σένα, αν μη τι άλλο μιλάς σε σένα.

 

Μια Αλήτισσα που ξέρω λέει ώρες και φορές πως, <<αν θες να διαλύσεις ένα άνθρωπο πες του την αλήθεια...>>  και όταν θα πεις την αλήθεια σε ποιον θα την πεις και ποιος θα την ακούσει??? Εσύ ή το άλλο σου μισό??? Και ποιος από τους δυο αντέχει ένα κομμάτι παραπάνω αλήθειας??? Και αφού η αλήθεια διαλύει ποιον διαλύεις?? Εσένα ή το άλλο σου μισό??? χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαααα γελάω ξέρεις γιατί?? Είναι μύθος τελικά και όχι από αυτούς που βασίζονται σε καταστάσεις που έχουν όντως πραγματοποιηθεί και περνάνε στον κόσμο σαν Ιστορία για να μην υπάρξει θέμα... αλλά όντως μύθος... μύθος και μύθος χρόνος, πως λέμε Χρόνος είναι, Χρόνος ήταν, Χρόνος δεν είναι... έτσι λυπάμαι που το λέω αλλά είναι έτσι...  

 

Νομίζουμε πως βρίσκουμαι το άλλο μας μισό, όχι ανθρώπους με κοινές στιγμές βρίσκουμαι, απλά είμαστε στην στιγμή που το Σύμπαν μας ανταποδίδει κάποιο αμάρτημά μας... κάπου βρέθηκε μια ρωγμή μέσα στο χωροχρονικό μας και εισχώρησε για να μας τιμωρήσει.... δες πως είναι τώρα που βρέθηκε όμοιος τον όμοιο και σου το δίνει στα ίσια ότι έδωσες... Λυρικά λένε πως ο Χρόνος είναι Ιανός, φίλος μαζί μα και εχθρός... Άλλη μια αλήθεια που μπορεί να σε διαλύσει... 

Ανεξάρτητα με το τι μπορεί να πιστεύουμε τώρα ή στην αρχή μιας σχέσης το καλύτερο πόρισμα είναι αυτό που βγάνει στο Τέλος, όταν έχουμε την δυνατότητα να δούμε και να αποκωδικοποιήσουμε  όσα τόσο καιρό θέλαμε να καταλαβούμε και απλά τα ονομάζαμε συμπτώσεις. Άλλο ένα που πρέπει κάθε άνθρωπος να θυμάται την στιγμή που βλέπει σε αντικατοπτρισμό τον εαυτό του.

Ωραία λοιπόν ας δεχτούμε  όλα τα παραπάνω τότε γιατί Συμπαντικά κυριαρχεί η Άποψη του Άλλου μας Μισού??  γιατί μερικοί το βρήκαμε?? Ή πάλι γιατί το αποζητάμε???

Κάποιος Σοφός δεν θυμάμαι τώρα ποιος είχε πει πως έλκουμε ότι θέλουμε...  ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ...