Ο Μυστήριος ... τελευταίο μέρος....

-          Ήρθα να μου παραδώσεις και να με ενημερώσεις μια και σε λιγότερο από μια ώρα θα είμαι και πάλι στην θέση μου, του απάντησε και γύρισε να φύγει, α! και να μην το ξεχάσω βγαίνοντας άνοιξε και κανά παράθυρο μυρίζει μούχλα εδώ μέσα……… 

 

Όλα ήταν έτοιμα και σε λιγότερο από 2 ώρες είχαν μαζευτεί άπαντες, ο Μυστήριος μπλόφαρε αλλά δεν το ήξερε κανείς αρεσκόταν σε κάθε μέτοχο που ερχόταν να τον παίρνει στην άκρη και να μιλάει, πότε με σοβαρό πότε με χαλαρό ύφος, για να δημιουργεί εντυπώσεις και αυτό έπιασε.

Ο Πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος έτρωγαν σίδερα, όποιος κοίταγε τα μάτια τους εκείνη τη στιγμή θα καταλάβαινε, από την άλλη ο Μυστήριος ήταν ήρεμος, μια γλυκιά ηρεμία πριν την καταιγίδα. Το τραπέζι των συμβουλίων γέμισε από χαρτιά γραμματείς έμπαιναν και έβγαιναν ο Πρόεδρος ζοριζόταν πολύ γύρισε και τον κοίταξε κάτι έγραφε του πέρασε το χαρτάκι και διάβασε…. «θα γίνουν όλα όπως τότε διώξε άπαντες από το κτήριο»….. τα γραφεία άδειασαν σε χρόνο μηδέν, έμειναν μόνοι τους μόνο το φάντασμα της τελευταίας του μέρας ήταν ακόμα μέσα στην αίθουσα από τις ομιλίες και τις απορίες ξαφνικά ΣΙΩΠΗ κοίταγαν ο ένας τον άλλο, ο Μυστήριος τους κοίταγε έναν προς έναν χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς πήρε βαθιά ανάσα….

-          Μια και κανείς δεν μιλάει θα σας πω με λίγα λόγια τι έγινε στην τελευταία μας συνάντηση, βέβαια λείπει ακόμα ένα άτομο αλλά δεν πειράζει είναι δια του αντιπροσώπου του εδώ….. Λοιπόν κύριοι, πριν λίγο καιρό τα μάζεψα και έφυγα με το ερώτημα της κακοδιαχείρισης, καθώς και του επικίνδυνου ελιγμού μου του ανεβάσματος της τιμής μας στο Χρηματιστήριο καλά μέχρι εδώ; Επίσης ευθύνομαι για την τώρα κατάσταση του ομίλου καθώς και για την επικείμενη εξαγορά του από τον Σουηδικό όμιλο, κάνω λάθος κάπου κύριε Πρόεδρε; Δεν απαντάτε, όλα καλά λοιπόν μέχρι τώρα κανένα λάθος…… τέλεια….. συνεχίζω λοιπόν….. Ερώτηση πρώτη: Ποιος από εσάς θυμάται πως εκείνη την ημέρα που έγινε αυτό….

Την κουβέντα του την διέκοψε ο χτύπος από την πόρτα τρεις τύποι μπήκαν στην αίθουσα ο ένας χαιρέτησε τον Μυστήριο

-          Ελπίζω να αξίζει τον κόπο που δεν κοιμήθηκα καθόλου και που έφερα άρον- άρον και τους κυρίους μαζί μου

-          Αξίζει πίστεψέ με

-          Ο κύριος από’ δω είναι αυτός που ζήτησες που μπορεί να καθίσει απερίσπαστος;

-          Καθίστε εδώ, του είπε και του έδειξε το γραφείο του προέδρου. Εσείς οι υπόλοιποι καθίστε μαζί μας

-          Α όχι, προτιμώ να περιμένουμε έξω εξ’ άλλου κάποιος πρέπει να δείξει τα κατατόπια στο κλιμάκιο που θα έρθει

-          Τι γίνεται εδώ!!!;;; πετάχτηκε ο πρόεδρος, ποιοι είναι οι κύριοι και τι θέλουν εδώ;;; ας μου εξηγήσει κάποιος πριν καλέσω την ασφάλεια του κτηρίου!!!

-          Να συστηθώ, νόμιζα πως  είστε ενημερωμένος, έβγαλε την ταυτότητα του και του την έδειξε, ο ένας κύριος μαζί μου είναι γραφολόγος και ο άλλος κύριος είναι εισαγγελέας όπου και θα εποπτεύσει στην συλλογή στοιχείων από το κλιμάκιο οικονομικού εγκλήματος, συνεχίστε παρακαλώ…..

Ο γραφολόγος σηκώθηκε από την θέση του, - δεν χρειαστεί να έρθει το κλιμάκιο συνάδελφε, φαίνεται ολοκάθαρα πως η υπογραφή του κυρίου μοιάζει αλλά δεν είναι δική του, πάω στην υπηρεσία να συντάξω την αναφορά….

Ο Μυστήριος έκανε τον γύρω του τραπεζιού, σίγουρος πλέον συνέχισε,

- όπως έλεγα και πριν, ποιος από εσάς μπορεί να θυμάται ότι εγώ εκείνη την ημέρα δεν θα μπορούσα να έχω υπογράψει αυτά τα χαρτιά καθώς και τις εντολές  διότι απλά ταξίδευα από Αμερική για Ελλάδα; Και απαντώ κανείς….. γιατί απλά δεν μετράει τι έγινε αλλά το πώς έγινε…. Λοιπόν κύριοι, αυτή η υπογραφή μοιάζει αλλά δεν είναι δική μου, όπως θα έχετε ενημερωθεί μέχρι τώρα από τα χαρτιά και τις αποδείξεις ο μόνοι υπεύθυνοι είναι ο κύριος πρόεδρος και ο κύριος αντιπρόεδρος, προτείνω λοιπόν την άμεση παύση τους καθώς και εξηγήσεις για την μέχρι τώρα στάση τους τόσο για την εξαγορά όσο και για το μέλλον του ομίλου. 

Σαν σε όνειρο οι σκηνές διαδέχονταν η μία την άλλη, κουβέντες, ανούσιες εξηγήσεις, απειλές για το ποιος θα βγάλει τα άπλυτα του άλλου στην φόρα πρώτος, ο Μυστήριος κοιτούσε έξω από το παράθυρο στην λεωφόρο, τα αυτοκίνητα σαν στρατιώτες που περίμεναν το παράγγελμα για να ριχτούν στην μάχη, τα σύννεφα στον ουρανό που έπαιζαν κρυφτό με τον ήλιο, πέρα στον ορίζοντα τις γραμμές από ένα αεροπλάνο, τίποτα από ότι γινόταν δεν τον άγγιζε, ήταν πάλι εκεί.

Οι εξελίξεις ήταν αναμενόμενες, είχε βραδιάσει πια όταν τα απόνερα της κουβέντας τους καταλάγιασαν ο νέος πρόεδρος του έσφιγγε το χέρι, οι μέτοχοι όσο εύκολα τον είχαν καθαιρέσει τώρα τον καλωσόριζαν πάλι

-          Είσαι σίγουρος πως δεν θες την θέση του προέδρου;

-          Όχι ακόμα τουλάχιστον, είπε και ξέσπασε σε γέλια.

Όλα ήταν ήρεμα πια, ξανακοίταξε από το τζάμι ή βροχή έπεφτε για τα καλά έριχνε τόσο που λες και ήθελε να ξεπλύνει όλες τις αμαρτίες, όλες τις ίντριγκες, όλες τις λοβιτούρες, ένιωθε καλά, ένιωθε ήσυχος,  ένιωθε δικαιωμένος. Πήγε στο γραφείο του σχολαστικά άρχιζε να καθαρίζει γύρω στα ξημερώματα σήκωσε το τηλέφωνο σχημάτισε έναν αριθμό, από την άλλη μεριά ακούστηκε μια νυσταγμένη φωνή ήταν μια γυναίκα.

-          Σε ξύπνησα; Την ρώτησε.