Ο μυστήριος συνέχεια....

-          Νάντη φεύγω θα τα πούμε την Δευτέρα, ότι χρειαστείς πάρε με στο κινητό

-          Που πάτε κύριε αντιπρόεδρε? Έχετε συμβούλιο μετόχων σε μια ώρα

-          Ποιος το κανόνισε???

-          Επιτρέψτε μου!!! Αλλά είστε ενημερωμένος από χτες

-          Ναι ε!!! ποιος με ενημέρωσε?? ρώτησε και γέλασε ειρωνικά πάλι

-          Εγώ χτες το απόγευμα

-          Και ποιο είναι το θέμα του Συμβουλίου???

Ο πρόεδρος άνοιξε την πόρτα και μπήκε σίφουνας στο γραφείο του τελευταίου ορόφου

-          Είσαι έτοιμος? Τον ρώτησε με υφάκι???

-          Για ποιο πράγμα???

-          Μην μας ενοχλήσει κανείς, είπε ο πρόεδρος, σχολάσατε όλοι σήμερα από τώρα- πέρασε μέσα είπε στον Μυστήριο.

Κάθισαν στο μεγάλο τραπέζι των συμβουλίων τον κοίταξε βλοσυρά και του είπε σχεδόν προστακτικά

-          Κλείσε τα κινητά

Αυτό που διαδραματίστηκε ούτε στο χειρότερο εχθρό του, με συνοπτικές διαδικασίες και με την ερώτηση της κακοδιαχείρισης από την μεριά των μετόχων ο Μυστήριος ήταν εκτός ομίλου. Από τότε η ζωή του ήταν σπίτι παρκάκι, παρκάκι σπίτι, τέσσερις μήνες τώρα αυτή η διαδρομή.

Ο Παρείσακτος τελείωσε το πουράκι.

Ξέσπασε σε λυγμούς τώρα είχε καταλάβει, ήταν σίγουρος, μόνο που έπρεπε να το αποδείξει, ούτε και αυτός ήξερε πόση ώρα έκλαιγε σηκώθηκε από το παγκάκι και γύρισε στην μεριά του Παρείσακτου… κανείς μόνος του….. έψαχνε με τα μάτια του να τον βρει, ούτε το όνομα του δεν ήξερε τι να φώναζε.   

Τα κομμάτια του πάζλ ήθελαν να μπουν σε μια σειρά, επέστρεψε σπίτι και άνοιξε την πύλη της Απαγορευμένης Πόλης, έτσι είχε ονομάσει το γραφείο του κοίταξε το ρολόι στον τοίχο 21:40 το δωμάτιο βρωμούσε και πως  αλλιώς είχε να το ανοίξει από τότε, με ένοχο ύφος και σε πλήρη δίνη αναποφασιστικότητας στεκόταν πάνω από την πολυθρόνα ο Ηλεκτρονικός Υπολογιστής έπλεε σε πελάγη σκόνης τόσο που αν τον άνοιγε σίγουρα θα πάθαινε κρίση Άσθματος, βούρκωσε πάλι, γύρισε την πλάτη του και πήγε στο παράθυρο. Τον έπιασε απελπισία αλλά………..

Μέσα σε δύο ώρες το γραφείο ήταν κουφέτο, μοσχομύριζε μέχρι και τα κάδρα με τα πτυχία του καθάρισε, έφτιαξε καφέ και κάθισε. Τα γράμματα και οι αποφάσεις έστησαν τρελό χορό μπροστά στα μάτια του, σαν τον λύκο που έχει βγει για κυνήγι έψαχνε, έψαχνε, έψαχνε 

-          Βρες το, έλεγε και ξανάλεγε, βρες το, δείξε μου τι θα δω, δείξε μου,

Σελίδα 151 τέλος των όμορων αποφάσεων υπογραφές μελών …..

-          Που είναι η δική μου;

Το αίμα ανέβαινε με γεωμετρική πρόοδο στο κεφάλι το εγκεφαλικό με λίγα λόγια  το είχε στο τσεπάκι. Ήρθε η σειρά των φακέλων έψαχνε και έβριζε, έβριζε και έβρισκε, έβρισκε και μονολογούσε – Τόσο καιρό!!! Άφησα τόσο καιρό!!!

Το χέρι του πήγε στο εικονίδιο του ηλεκτρονικού του ταχυδρομείου, γύρω στα εκατό μη αναγνωσμένα mail με ημερομηνία μιας εβδομάδας από τότε που εκδιώχθηκε από τον Όμιλο, έπεσε με τα μούτρα στο διάβασμα και στις εκτυπώσεις.

Κατά τις έξι το πρωί και αφού βγήκε και η τελευταία σελίδα από το τερατάκι ο Μυστήριος είχε καταλήξει, έκανε ένα γρήγορο και κρύο ντους ντύθηκε πολύ απλά τζινάκι και πουκάμισο το αγαπημένο του, ξανακοιτάχτηκε στον καθρέφτη ΗΤΑΝ ΑΛΛΙΩΣ, ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ!!!

Μπήκε στο αυτοκίνητο και σε 10 λεπτά ήταν στην Εκάλη έξω από την έπαυλη του Προέδρου, έπαιξε τα φώτα στο φύλακα που ήταν στο κιόσκι έξω

-          Φίλε μου χτύπα το κουδούνι πρέπει να μιλήσω στο Πρόεδρο

-          Είναι νωρίς κύριε ο Πρόεδρος κοιμάται,

-          Δύο πράγματα θα συμβούν αν δεν χτυπήσεις το κουδούνι, μια που θα βάλω τις φωνές και θα γίνει πανικός με αποτέλεσμα να έρθει η αστυνομία οπότε θα ξυπνήσει υποχρεωτικά, δύο θα σε πλακώσω στις μάπες οπότε και πάλι θα ξυπνήσει διάλεξε…

Ο φύλακας κινήθηκε απειλητικά εναντίον του και ταυτόχρονα έβγαλε το όπλο και τον ασύρματο ζητώντας βοήθεια από τους άλλους φύλακες μέσα, ο πρόεδρος ήταν ήδη ξύπνιος και παρακολουθούσε το σκηνικό από το παράθυρο της κρεβατοκάμαράς του, σήκωσε το εσωτερικό τηλέφωνο

-          Αφήστε τον να περάσει

Ο Μυστήριος κάρφωσε τα μάτια του στον Πρόεδρο και με απίστευτο θράσος βολεύτηκε στον καναπέ

-          Καφεδάκι για μένα δεν έχει; του είπε σχεδόν παιδικά

-          Προς τι όλη αυτή η θεατρική υπερπαραγωγή; Τι θα ήθελες;

-          Αααααααααααα!!!! τίποτα σπουδαίο Πρόεδρε, την ζωή μου, την δουλειά μου και την αξιοπρέπειά  μου πίσω

-          Αυτά τα έχασες φίλε μου πριν λίγο καιρό αν δεν κάνω λάθος

-          Μμμμμμμμμμμμμμμμμμ λες;

-          Τι λέω;! Παραλίγο να μας καταστρέψεις και θες να γυρίσεις; Έλα τώρα ούτε τα μικρά παιδιά που παίζουν κρυφτό δεν κάνουν τόσες ζαβολιές ΣΥΝΕΛΘΕ

Ο Μυστήριος τον κοίταγε και χαμογελούσε, απλά χαμογελούσε….

-          Θα περιμένω να τελειώσεις τον καφέ σου και να πάμε στον Όμιλο.

Εκεί σαν καλός Πρόεδρος και με όλα τα δικαιώματα που έχεις θα καλέσεις έκτακτο συμβούλιο, θα παραδεχτείς ότι το λάθος το έκανες εσύ, μετά θα τους ενημερώσεις ότι βοήθησες να χρησιμοποιηθεί εναντίον  μου η τελευταία οριακή υπογραφή, θα διώξεις αυτόν τον χλεχλέ που έχεις τώρα στην θέση μου και που λειτουργεί υπογείως εις βάρος του Ομίλου, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα θα ενημερώσεις άπαντες για τα σχέδια της εξαγοράς του Ομίλου από την Σουηδική εταιρεία που αγόρασες μετοχές στο όνομα της ανιψιάς σου και την έχρισες μεγαλομέτοχο. Θα ανοίξεις όλα τα χαρτιά των επιδοτήσεων του Ομίλου τα ….. φανερά και τα…… κρυφά, μετά θα καθίσεις σαν καλή και φρόνιμη παρθένα να  ακούσεις όλα έχουν να σου πουν οι μέτοχοι μια και άπαντες είναι ενημερωμένοι εδώ και ώρες, μετά θα μου σφίξεις το χέρι και θα χαρείς πολύ που ξαναγύρισα στην θέση του αντιπροέδρου…. Τόσο απλά…..

-          Μήπως είσαι λίγο απίστευτος; Ποιος θα σε πιστέψει μετά από τόσο καιρό; Στον όμιλο από τότε που έφυγες όλα πάνε ρολόι, φίλε μου έπαψες πλέον να είσαι το παραπόδι του ομίλου, ο νέος αντιπρόεδρος είναι άξιος άνθρωπος και όλα αυτά που λες είναι λάσπη τόσο στο πρόσωπό μου όσο και στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου…

-          Έτσι λες; Τον διέκοψε για ρίξε μια ματιά εδώ, άνοιξε την τσάντα του και έβγαζε χαρτιά, να οι αποφάσεις, να οι απομαγνητοφωνημένες αποφάσεις, να τα κρυφά συμβούλια, να οι κρυφές αποφάσεις, να οι μετοχές, να τα κρυφά χαρτιά, θες και άλλα πρόεδρε; Αααααα, χώρια που υπάρχουν και καμιά δεκαριά σι ντι με όλες τις λεπτομέρειες, λοιπόν τι λες πάμε; Διώξε τον οδηγό θα πάμε με το δικό μου αμάξι.

Στα γραφεία και στους ορόφους του γραφείου επικρατούσε εργασιακός οργασμός κόσμος πήγαινε και ερχόταν ο Μυστήριος περνούσε τις πόρτες μια – μια δεν έδινε καθόλου σημασία στα βλέμματα των υπαλλήλων η μόνη στιγμή που κοντοστάθηκε ήταν όταν έφτασε έξω από το γραφείο του με βαθιά ανάσα και με την σιγουριά των γυαλιών ηλίου που φόραγε την έσπρωξε και μπήκε, πίσω από το γραφείο της Νάντης καθόταν μια άλλη γυναίκα λιγότερο όμορφη αλλά με δυναμική προσωπικότητα τόση που γέμιζε το δωμάτιο, μόλις τον είδε σηκώθηκε όρθια

-          Με συγχωρείτε ο κύριος;

Της συστήθηκε χωρίς να δηλώσει την προηγούμενη ταυτότητα του και την παρακάλεσε να τον αναγγείλει στον αντιπρόεδρο

-          Λυπάμαι αλλά ο κύριος αντιπρόεδρος δέχεται μόνο με ραντεβού και η επόμενη ελεύθερη ώρα του είναι την άλλη εβδομάδα ημέρα Πέμπτη και ώρα 20:00, να σας σημειώσω για τότε;

Ο Μυστήριος πέρασε τα γυαλιά πάνω από τα καστανόξανθα μαλλιά του, τα είχε αφήσει επίτηδες να μακρύνουν λίγο και πραγματικά τον γοήτευαν, κάρφωσε τα πράσινα μάτια του στα μάτια της γραμματέως και την ρώτησε – η Νάντη είναι εδώ;

-          Η κυρία Νάντη δεν θα μπορούσε να δουλεύει εδώ πλέον

-          Γιατί;

-          Μα γιατί είναι σύζυγος του αντιπροέδρου

-          Αααααααααααα καλά τότε, πες λοιπόν στον αντιπρόεδρο ότι ήρθε ο πρώην να τον δει

-          Πρώην;

-          Αντιπρόεδρος

Το γραφείο του δεν θύμιζε σε τίποτα την εποχή που ήταν εκείνος εκεί, το μόνο αντικείμενο που υπήρχε ήταν μια αφίσα από το σινεμά ο Παράδεισος που ήταν κυριολεκτικά χτισμένη στον τοίχο από τον Μυστήριο και δεν γινόταν να βγει.

-          Προς τι η πρεμούρα να με δεις; Ρώτησε ο νέος 

Συνεχίζεται.....