Καθόλου κέφια απόψε...

Όταν με πιάνουν κάποιες στιγμές τα κάτω μου.... βάζω ένα ποτήρι ουίσκι, ανάβω ένα τσιγάρο και κάθομαι μπροστά στο παράθυρο. Αγαπημένη μουσική πάντα να μου κάνει παρέα, δεν θέλω κανένα άλλο δίπλα μου, ακόμα και η ανάσα μου με ενοχλεί. Εκεί είναι που αρχίζω να ανοίγω την ντουλάπα της ψυχής... δεν ξέρω τι θα βγει, δε με νοιάζει..

Αλήτικες καλησπέρες...



Tell me what are the chances

of me drinking alone

of aching for you to the bone?

tell me what are the chances

this bottle could keep me alive

without you by my side?



and Tell me what are the chances

of me meeting you in the rain

with nothing to say...



I had a dream I was on fire

you were watching me closely

then you just left

I had a dream it turned into nightmare

you were light

now only darkness i see,

you were all I desired..



and Tell me what are the chances

of me meeting you in the rain

for second chances...



All my friends seem to remind me

of the bitterness that I feel

and how you despise me..

Tell me please what are the chances

of me leaving doors open wide ...

of you coming in with a smile..



and Tell me what are the chances of me meeting you in the rain

with nothing to say...

and Tell me what are the chances of me meeting you in the rain for second chances...



Tell me please is this the end ?

cause I've run out of chances my friend..

I've run out of chances..

Tell me please I'm closed to myself

I feel beaten and broken again..

beaten and broken..



and Tell me what are the chances of me

leaviing you in the rain

all covered in pain...?

and tell me what are the chances of you

passing me by in your car

when I was still there..

left alone with my chances ,

with my nightmares , withn my hopes and fears to dry...

you are a nightmare... it's a nightmare ...



What are the chances of me...?

What are the chances of you...?


 

 

Μου έχεις τάξει μια εκδρομή
μα είναι για μας η κάθε μέρα βροχή
μ' έχει κουράσει αυτή η διαδρομή
ένα τοπίο όλο όχι και μη

Κι είναι η πόρτα κλειστή
όμως για μένα ήσουν πάντα
μια πληγή ανοιχτή
μα πού ξέρεις μπορεί
να ταξιδέψουμε μια μέρα
ή μια νύχτα μαζί

Θα 'θελα ξανά να με θες
θα 'θελα αέρας να γίνεις
να περνάω τις νύχτες που καίς
το πουκάμισό μου ν' ανοίγεις

Δεν είναι η αγάπη σαν εκδρομή
είναι μια μάχη που 'χει και νικητή
μα τι απ' τα δύο πονάει πιο πολύ
η μοναξιά πονάει ή η επαφή

Μα πού ξέρεις μπορεί
να ταξιδέψουμε μια μέρα
ή μια νύχτα μαζί
κι είναι η πόρτα κλειστή
όμως για μένα ήσουν πάντα
μια πληγή ανοιχτή

Θα 'θελα ξανά να με θες
θα 'θελα αέρας να γίνεις
να περνάω τις νύχτες που καίς
το πουκάμισό μου ν' ανοίγεις

Να 'μαι φάντασμα στη σιωπή
να 'σαι όλα αυτά που φοβάμαι
κι ύστερα με ένα φιλί
μες τα χέρια σου να κοιμάμαι

 

Time is always on the run
We've only just begun
Lovers in the wind


Life is all we have to share
You know we must take care
Lovers in the wind


There was a time when it was hard to know
Reaching out, reaching out for somewhere to go
There was a light born on the darkest day
But no one wants to know
And no one wants to try


Love is all I have to give
It's all I need to live
Lovers in the wind


There was a time when it was hard to know
Reaching out, reaching out for somewhere to go
There was a light born on the darkest day


But no one wants to know
And no one wants to cry

Time is always on the run
We've only just begun
Lovers in the wind

 

Έτσι όπως είμαστε αγκαλιά
έτσι όπως κοιταζόμαστε
βλέπω στα μάτια σου να φέγγει η σκιά
το ίδιο πράγμα καρδιά μου φοβόμαστε
Αν θα νικήσει η στιγμή τη φθορά
αν στο μετά θ΄αγαπιόμαστε

Σε χίλια χρόνια μ΄ακούς σε χίλια χρόνια ξανά
να δώσουμε ραντεβού στο ίδιο σεντόνι αγκαλιά
σε χίλια χρόνια μαζί κι ας μην υπάρχουμε πια
η αγάπη θα ζει χίλια χρόνια μετά

Ούτε θα γίνουμε Θεοί ούτε φως μου το αξίζουμε
πάνω στην άμμο σαν κουκίδες μικρές
τις δυο γραμμές μας με το σώμα ορίζουμε
Κι όταν δε θα΄χω πια για μένα ζωή
θα΄χω για σένα στ΄ορκίζομαι

Σε χίλια χρόνια μ΄ακούς σε χίλια χρόνια ξανά
να δώσουμε ραντεβού στο ίδιο σεντόνι αγκαλιά
σε χίλια χρόνια μαζί κι ας μην υπάρχουμε πια
η αγάπη θα ζει χίλια χρόνια μετά

 

Oceans apart day after day
And I slowly go insane
I hear your voice on the line
But it doesn't stop the pain

If I see you next to never
How can we say forever

Wherever you go
Whatever you do
I will be right here waiting for you
Whatever it takes
Or how my heart breaks
I will be right here waiting for you

I took for granted, all the times
That I thought would last somehow
I hear the laughter, I taste the tears
But I can't get near you now

Oh, can't you see it baby
You've got me going crazy

Wherever you go
Whatever you do
I will be right here waiting for you
Whatever it takes
Or how my heart breaks
I will be right here waiting for you

I wonder how we can survive
This romance
But in the end if I'm with you
I'll take the chance

Oh, can't you see it baby
You've got me going crazy

Wherever you go
Whatever you do
I will be right here waiting for you
Whatever it takes
Or how my heart breaks
I will be right here waiting for you
Waiting for you

 

Εγώ άμα σε φιλώ
Θα είμαι πια παιδί δικό σου
Και όταν καίει το μέτωπό σου
Εγώ θα σε φιλώ
Και θα σου παίρνω τον καημό σου

Εγώ που σε μισώ
Θα μάθω το συνδυασμό σου
Ν' ανοίξω ένα γυρισμό σου
Εγώ που σε μισώ
Χαϊδεύω κάθε φέρσιμό σου

Εγώ σ' ευχαριστώ
Που κολυμπάω στο βυθό σου
Σαν κύμα φτάνω ως το λαιμό σου
Εγώ σ' ευχαριστώ
Και ας πνιγώ για το καλό σου...

Χορός των Άστρων...

Διάττων Αστέρας

Αγαπητοί φίλοι του blog σας ενημερώνω πως μαγειρεύονται οι προβλέψεις του Έτους για τους 12 Αλήτες των Άστρων, για αυτό και απουσιάζουμε αυτές τις ημέρες.

Πάντως να ξέρετε για την εβδομάδα που έρχεται γενικά επικρατεί μια παγωμάρα στα εργασιακά μιας και ο Άρης αποφάσισε να μπει για τα καλά στο Ζυγό, οπότε θα πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί οι Κριοί, Ζυγοί, Καρκίνοι και Αιγόκεροι ή όσοι ξέρετε πως έχετε πλανήτες σε αυτά τα ζώδια.
Τα ερωτικά θα είναι σε ουδέτερη κατάσταση αν και δεν θα λείψουν παρεξηγήσεις μιας και άλλα θα λέει η θεια μου και άλλα θα ακουν τα αυτιά μου...

Δεκέμβρης...

 

 

Ο Δεκέμβριος ή Δεκέμβρης ή Χριστουγεννάρτς (ποντιακά) ή Σινιντρέ (Αρβανίτικα) είναι ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό Hμερολόγιο και είναι ένας από τους 7 μήνες με διάρκεια 31 ημερών. Στα Λατινικά, decem σημαίνει δέκα, αφού ο Δεκέμβρης ήταν ο 10ος μήνας σύμφωνα με το Ρωμαϊκό ημερολόγιο. Με την άφιξη του Δεκεμβρίου το κρύο αρχίζει να είναι αρκετά τσουχτερό ενώ την 22 Δεκεμβρίου μπαίνει επισήμως ο Χειμώνας και ξεκινούν οι χιονοπτώσεις. Γι’ αυτό, άλλωστε ο Δεκέμβριος λέγεται και «Άσπρος μήνας», «Ασπρομηνάς» αλλά και «χιονιάς».

Νάντη η γυναίκα της διπαλνής πόρτας... συνέχεια....

Κατάφερε τελείωσε τις σπουδές της και για λίγο καιρό έμεινε μαζί μας πριν πάει για το μεταπτυχιακό της. Κόλαση η ζωή μου, Κόλαση από την μία έκανα σαν τρελή όταν αργούσε τα βράδια από την άλλη δεν ήθελα να την βλέπω. Ένα πρωί από τις λίγες φορές που έκατσε μαζί μου για καφέ μου είπε πως πρέπει να πάω να κοιτάξω μήπως έχω θυρεοειδή, δεν ξέρω γιατί αλλά όταν έλεγε κάτι τέτοια κατά παράξενο τρόπο έπεφτε μέσα, το έκανα πήγα και το είδα τελικά είχα θυρεοειδή.

Ο άνδρας μου, μου είπε πως θα έπρεπε να την ευχαριστήσω, σιγά να μην το έκανα την μάνα της προστάτεψε όχι κάποιον ξένο. Εξ’ άλλου δεν ήταν και η δουλειά της κατά τύχη το είπε. Μετά το μεταπτυχιακό της ήρθε πάλι σπίτι να μείνει μέχρι να βρει κάτι δικό της και να φύγει. Δεν το ήθελα αλλά και τι να έκανα, αν ήμουν μόνη μου θα έλεγα σίγουρα όχι, αλλά ήταν και ο πατέρας της που έκανε σαν τρελός από τη χαρά του. Έτσι λοιπόν ήρθε σπίτι μας, έμεινε 2 μήνες και μετά βρήκε ένα σπίτι κοντά στο δικό μας. Πέρασε ο καιρός και μια ωραία πρωία μας ανακοινώνει πως θα παντρευτεί, μου ήρθε κεραμίδα ποιος ήταν αυτός; Ποιος τον ήξερε; Και όμως τον ήξεραν όλοι εκτός από εμένα, όλοι παιδί μου σου λέω, αδέρφια, πατέρας όλοι και εγώ απ΄ έξω λες και δεν ήμουν μάνα εγώ, λες και φύτρωσε. Τέλος πάντων κατάπια την προσβολή και έδωσα την ευχή μου, και πάνω που λέω πως πάει αυτό ήταν, την ξεφορτώθηκα κάνει τα δίδυμα τις κόρες της, επειδή έμεναν κοντά μας ο άνδρας μου πάτησε πόδι να την βοηθήσουμε, και δουλειά και σπίτι και δυο παιδιά χρειαζόταν άνθρωπο να βοηθήσει και φυσικά ποιος άλλος θα βοηθούσε; Η δουλάρα!!! Σε μια κουβέντα μας της είπα πως αν ήθελε οπωσδήποτε βοήθεια να πάρει μια γυναίκα. Ο πατέρας της έξαλλος, τελικά τα βρήκαμε κάπου στη μέση αυτά που θα έδινε στη γυναίκα θα τα έδινε σε μένα, έτσι ναι! Δέχτηκα.






Ξεπετάχτηκαν οι εγγόνες μου άρχισαν σχολείο και εκεί, χάνω τον άνδρα μου. Ε ! τώρα πες μου τα παιδιά θα κοίταγα ή το χάλι μου; Έκανα όμως μια κηδεία που έμεινε στην Ιστορία, είχε να το λέει όλη η γειτονιά μη σου πω και οι δίπλα γειτονιές. Τέλος πάντων μη τα πολυλογώ στα σαράντα του άνδρα μου της τα είπα και αυτηνής και έδειξε να το κατάλαβε.




Επιτέλους αν και μεγάλη σε ηλικία ήμουν ήσυχη, δεν είχα κανένα πάνω από το κεφάλι μου, είχα την ηρεμία μου και αυτό που ήθελα πάντα να είμαι αυτόνομη. Επισκεπτόμουν όποτε ήθελα τα αγόρια μου και την μικρή, πήγαινα τις βόλτες μου και τις εκδρομές μου με τις φίλες μου και η ζωή μου ήταν ήρεμη, μέχρι που έμεινε χήρα η μικρή. Έχασε τον άνδρα της από τροχαίο και την άφησε στο δρόμο με δύο παιδιά και χρέη. Κράτησα την ψυχραιμία μου και προσπαθούσα να σκεφτώ τι να κάνω σε περίπτωση που μου έλεγε να έρθει να μείνει μαζί μου.




Και αυτό έγινε, ήρθε ένα πρωί στο σπίτι και μου είπε πως θα έρθει με τις κόρες της να μείνει εδώ. Εξαγριώθηκα τόσο που δεν θυμάμαι άλλη φορά να έχω ταραχτεί τόσο πολύ, ούτε όταν έχασα τον άνδρα μου. Άκου τώρα να έρθει να μου κατσικωθεί στο σπίτι!!! ΤΗΣ είπα αμέσως όχι και πώς να πήγαινε στα αδέρφια της να ζητήσει βοήθεια. Ακούς εκεί, δεν φτάνει που δεν με υπολόγισε ποτέ στη ζωή της, τώρα να έρθει και στο σπίτι μου να μένει με δυο παιδία; Ήρθε ο μεγάλος μου γιος στο σπίτι και μου είπε όσα δεν έχω ξανακούσει από το στόμα του αγοριού μου. Πληγώθηκα πολύ, έπιασα την κόρη μου και της είπα πως ο αδερφός της δεν συμφωνεί να μείνει μαζί μου και πως κάτι θα γινόταν, ήξερα πως ήταν ψωροπερήφανη και πως δεν θα έκανε κουβέντα, μετά από δυο μέρες της είπα πως της ιδίας άποψης είναι και ο άλλος της ο αδερφός.




Έλα όμως που έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και στα γενέθλια των εγγονών μου αποκαλύφθηκε πως είπα ψέματα. Εκεί η κόρη μου με κάλυψε και είπε πως ίσως δεν κατάλαβε καλά. Γιατί το έκανε ακόμα δεν έχω καταλάβει. Ροκανίσαμε λίγο χρόνο αλλά εδώ και 11 μήνες η προσωρινή ελευθερία μου έλαβε τέλος. Ήρθε να μείνει σπίτι με τα παιδιά και άρχισε πάλι η κόλαση για μένα. Δεν μπορούσα να ηρεμήσω πουθενά, έμπαιναν έβγαιναν μελίσσι το σπίτι. Ευτυχώς είχε καλή δουλειά και ήταν τυπική στις πληρωμές και στα έξοδα γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να δώσω ούτε ευρώ. Απλά συγκατοικούσαμε, μοίρασα και τα κληρονομικά όπως τα είχε κανονίσει ο άνδρας μου και μένω άφωνη, το σπίτι μας το άφηνε στην κόρη μας μετά το θάνατό του. Φαντάσου τώρα έχω καταντήσει να είμαι φιλοξενούμενη από την κόρη μου αν είναι δυνατόν!!! Δεν είπε τίποτε η ίδια, ενώ τα αδέρφια της πανηγύριζαν με το μερτικό τους.




Πριν λίγους μήνες άρχισα να πονάω φρικτά στη μέση μου, η κόρη μου με πήγε για εξετάσεις, τα αποτελέσματα έδειξαν πως έχω καρκίνο, θυμάμαι όταν πήραμε τα χαρτιά στα χέρια μας και τα διάβαζε με ρώτησε, - θες την αλήθεια ή κάτι που θα σε κάνει να αισθανθείς καλά. Της είπα να μου πει την αλήθεια και μου την είπε, έτσι κοφτά και ορθά. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, συγκαλέστηκε οικογενειακό συμβούλιο και κατάλαβα πως τα αγόρια μου δεν ήταν πρόθυμα ούτε να βοηθήσουν, ούτε να συμπαρασταθούν. Τα αγόρια μου, τα καμάρια μου, οι άνδρες της ζωής μου, μου γύρισαν την πλάτη, η μικρή έξαλλη τους πέταξε έξω από το σπίτι και κλείνοντας την πόρτα μου είπε πως θα το αντιμετωπίσουμε μαζί ότι και αν είναι.




Σήμερα που σου γράφω μέσω της εγγόνας μου, είμαι στο δωμάτιο μιας ιδιωτικής κλινικής και περιμένω από μέρα σε μέρα τι θα γίνει. Όταν δεν είναι η κόρη μου εδώ είναι οι εγγόνες μου και μια αποκλειστική που έχει βάλει η κλινική, τους γιους μου έχω να τους δω 5 μήνες αλλά έχω αρκετό καιρό να δω τι έκανα τελικά στα παιδιά μου και πριν φύγω από αυτή τη ζωή να καταφέρω να τους ζητήσω συγνώμη και των τριών. Ξέρω δεν ήμουν καλή μάνα, ξέρω έκανα λάθη φρικτά. Εύχομαι να με συγχωρέσει και ο Θεός και τα παιδιά μου.

Νάντη μια γυναίκα της διπλανής πόρτας...

Είμαι η Νάντη μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας πια, μένω σε μια όμορφη περιοχή της Αθήνας, έχασα τον άνδρα μου πριν 5 χρόνια και πριν λίγο καιρό διαγνώστηκα με καρκίνο, δεν ξέρω πόσος καιρός μου μένει αλλά θέλω να μιλήσω σε κάποιον καλύτερα σε σένα που μου είσαι άγνωστη παρά σε οποιονδήποτε άλλο .