Του φεγγαριού...

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΑΠΟΨΕ ΠΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΕΥΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΜΟΥ... ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΜΟΝΗ...
ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ Η ΣΕΛΗΝΗ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΘΡΑΣΣΟΣ ΝΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ " ΚΟΙΤΑ ΕΓΩ!!! ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΟΥ, ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ, ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ"
ΠΕΣ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΡΩΤΑΩ, ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ, ΟΤΑΝ ΚΟΡΜΙΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΑΔΕΙΑ ΚΡΕΒΒΑΤΙΑ, ΕΣΥ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ, ΕΚΕΙ, ΠΑΝΤΟΥ. ΤΙ ΜΗΝΥΜΑ ΘΕΣ ΝΑ ΠΑΣ?? ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΟΤΑΝ ΜΟΝΑΧΙΚΑ ΚΟΡΜΙΑ ΛΥΤΡΩΣΗ ΣΟΥ ΖΗΤΑΝΕ. ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΛΑΜΠΕΙΣ, ΑΠΟ ΤΙ ΑΠΟ ΔΑΚΡΥΑ ΔΙΚΑΣΟΥ? ΑΝΘΡΩΠΩΝ? ΠΕΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΙ ΛΑΜΠΕΙΣ? ΠΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΧΑΘΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΡΩΤΙΚΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΝΑ ΜΗΝ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ? ΤΙ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΚΑΤΙ? ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΜΟΥ ΜΟΥΔΙΑΖΕΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΕ ΤΟ ΕΔΩ, ΜΕ ΤΟ ΕΚΕΙ... ΠΛΑΝΕΥΤΡΑ ΕΙΣΑΙ, ΜΙΑ ΨΕΥΤΡΑ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΛΥΓΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΩ...