Όλα έχουν κάποιο λόγο που γίνονται...

Γράφει : Διάττων Αστέρας.



ΚΡΙΟΣ

ΕΡΩΤΑΣ: Άντε αγάπες μου να πάμε στο καθαριστήριο τα καλά τα ταγεράκια, τα φουστάνια τα ιδιαίτερα και τα κουστουμάκια διότι η Αφροδίτη στον Τοξότη, υπόσχεται πως θα υπάρχουν οι ευκαιρίες για να διασκεδάσετε, για να εκτονωθείτε, για να κάνετε καινούργιες γνωριμίες και να φλερτάρετε.

Ζώδιο του μήνα Σκορπιός, ο απόλυτος, ο αλήτης, ο δαίμονας και άγγελος του Ζωδιακού.

Σκορπιοί Χρόνια σας πολλά,  σήμερα ο ήλιος μπαίνει στο ζώδιό σας και ο τίτλος του άρθρου δεν είναι διόλου τυχαίος, ναι είστε οι απόλυτοι, οι αλήτες, οι δαίμονες αλλά και οι άγγελοι του Ζωδιακού. Είστε το όγδοο ζώδιο σε σειρά που σημαίνει ότι αν το 8 το γυρίσεις στο πλάι σου δίνει το σύμβλο του άπειρου. Μια αέναη και απόλυτη κίνηση μέσα στο Σύμπαν, οπότε μην αντιδράτε αν σας λένε αλήτες. Σαν άνθρωποι αρέσκεστε περισσότερο για το μέσα παρά για το έξω ενός ανθρώπου, το μύχιο και το απόκρυφο σας τραβά σαν τον μαγνήτη. Αγαπάτε με πάθος και μόνο εσείς γνωρίζετε το πόσο,  το όσο και το τόσο.
Τα βασικά χαρακτηριστικά του Ζωδίου του μήνα είναι τα εξής:

Μια στάλα αγάπης απόψε...

Έτσι όπως είμαστε αγκαλιά
έτσι όπως κοιταζόμαστε
βλέπω στα μάτια σου να φέγγει η σκιά
το ίδιο πράγμα καρδιά μου φοβόμαστε
Αν θα νικήσει η στιγμή τη φθορά
αν στο μετά θ’αγαπιόμαστε

Σε χίλια χρόνια μ’ακούς σε χίλια χρόνια ξανά
να δώσουμε ραντεβού στα ίδια σεντόνια αγκαλιά
σε χίλια χρόνια μαζί κι ας μην υπάρχουμε πια
η αγάπη θα ζει χίλια χρόνια μετά

Ούτε θα γίνουμε Θεοί ούτε φως μου το αξίζουμε
πάνω στην άμμο σαν κουκκίδες μικρές
τις δυο γραμμές μας με το σώμα ορίζουμε
Κι όταν δε θα’χω πια για μένα ζωή
θα’χω για σένα στ’ορκίζομαι

Σε χίλια χρόνια μ’ακούς σε χίλια χρόνια ξανά
να δώσουμε ραντεβού στα ίδια σεντόνια αγκαλιά
σε χίλια χρόνια μαζί κι ας μην υπάρχουμε πια
η αγάπη θα ζει χίλια χρόνια μετά

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~****************~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



 

Kad' na te pomislim
Bojim se da te opet zavolim
U modre usne zarijem zube
Da pravu bol zaboravim

Lane moje, ovih dana
Više i ne tugujem
Pitam samo da l' si sama
Ljude koje ne čujem

Lane moje, noćas kreni
Nije važno bilo s kim
Nađi nekog nalik meni
Da te barem ne volim

Όταν σε σκέφτομαι
Φοβάμαι μήπως σε ξαναγαπήσω
Βυθίζω τα δόντια μου στα μελανιασμένα μου χείλη
για να ξεχάσω τον αληθινό πόνο
Ελαφάκι μου, αυτές τις μέρες
ούτε καν θρηνώ πια
Ρωτάω μόνο αν είσαι μόνη
ανθρώπους που δεν ακούω
Ελαφάκι μου απόψε φύγε
δεν έχει σημασία, με οποιονδήποτε
Βρες κάποιον που να μου μοιάζει
έστω για να μη σ'αγαπώ
(Ας φιλήσει κάποιος άλλος τα χείλη σου
για να σε ξεχάσω ευκολότερα)
Ελαφάκι μου, αυτές τις μέρες
ούτε καν θρηνώ πια
Ρωτάω μόνο αν είσαι μόνη
ανθρώπους που δεν ακούω
Ελαφάκι μου απόψε φύγε
δεν έχει σημασία, με οποιονδήποτε
Βρες κάποιον που να μου μοιάζει
έστω για να μη σ'αγαπώ
για να μη σ'αγαπώ πια

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~********************~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



H μοίρα κάθε Σταχτοπούτας ....Nα φεύγει δώδεκα παρά !!!!!

Να ήμασταν βαγόνια σ' άλλο τρένο‧
Να μη σε δω ποτέ ξανά μπροστά μου.
Να μέτραγα σωστά τα βήματα μου‧
Να πέρναγες ξυστά και να μην τρέμω.

Άμα έμπαινε έτσι απλά μια τελεία
Όλα θα 'χανε σωθεί.

Να έφευγα για πάντα στο Παρίσι‧
Να μην έπεφτα πάνω σου τυχαία.
Να μην ήσουν η μόνη προκυμαία‧
Που θέλω το ταξίδι μου να κλείσει.

Μια κλασική, τυπική, άκακη τελεία
Σαν αλλαγή, σα σιωπή, σαν αυτοκτονία.

Ίδιο το τρένο, ίδια η πορεία
Είναι άλλο η πράξη κι η θεωρία.
Θα περνάω ξυστά δίπλα σου να τρέμεις.

Τί στην Αθήνα; Τί στο Παρίσι;
Δεν αρκεί πια το πλήθος να μας χωρίσει.
Και στην άκρη της γης θα με πετυχαίνεις.

Άμα έμπαινε έτσι απλά μια τελεία
Όλα θα 'χανε σωθεί...
 
 

Κοίτα πως πέρασαν τα χρόνια...

Εκεί γύρω στα δέκα χρόνια μου με θυμάμαι να πιάνω ένα τετράδιο και ένα μολύβι και να αρχίζω να δίνω ζωή στις σκέψεις μου. Ήταν οι δικές μου οι σκέψεις, οι δικές μου σκιές που τους έδινα χρώμα και φως. Άλλωτε βούλιαζα μαζί τους και άλλωτε γινόμουν απλά ένα με αυτές. Μη φανταστείς ημερολογία και τέτοια, όχι κάθε άλλο, δεν θα μπορούσα να κρατήσω ημερολόγιο, ήταν πολύ για μένα. Δεν ζωγράφισα ποτέ σαν παιδί, δεν το είχα, μόνο δύο συγκεκριμένες ζωγραφιές έκανα  και τίποτε άλλο, στα μαθήματα έπεφτε ξεπατικοτούρα ή βοηθούσε η μάνα μου. Το παιχνίδι ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μαζί με το σχολείο, αλλά το γράψιμο ήταν το λιμάνι μου, το γράψιμο και η αγκαλιά του πατέρα μου.

Εγώ γελώ με 12 και οι 13 με μένα.

Γράφει: Διάττων Αστέρας

ΚΡΙΟΣ

Έρωτας: Παπαπαπαπαπαπαπα νεύραααααααα και όχι άδικα μερικές φορές, όμως καλύτερο τώρα θα ήταν να κάνετε μια μικρή ανάπαυλα από καυγαδοκαταστάσεις διότι δεν είναι υπέρ σας αυτό το διάστημα.