Αλήθεια τι είναι αυτό που μας κάνει να βάζουμε
ταμπέλες στους ανθρώπους έχετε αναρωτηθεί ??? Τι είναι αυτό που μας «χτυπάει»
πάνω σε κάποιον και τον οριοθετούμε μέσα σε ένα χαρακτηριστικό??? Το όνομά του?
Το πρόσωπό του? Η καταγωγή του? Αν είναι ψηλός? Κοντός?
Η Καθημερινή μας Συνήθεια
Αγαπημένη Αλκυόνη
(1)
Αθλητικά και όχι μόνο
(4)
Αλήτικες Σκέψεις
(9)
Απλές Αλήτικες Προσεγγίσεις
(19)
Αποσυμβολισμοί
(30)
Άστρα Αλφαβητάρι
(23)
Διάλογοι
(4)
Η γωνιά της Αλήτισσας
(34)
Η Μουσική μας γωνιά
(3)
Ιστορίες της Νύχτας
(5)
Κέλτες
(2)
Μονόλογοι
(3)
Ποιήματα Αγαπημένα
(7)
Στιγμές στους Μύθους μου
(11)
Στίχοι της Ζωής μου
(19)
Τα εναλλακτικά μας...
(8)
Τι μου έμαθε η γιαγιά μου
(4)
Το Τέλος η Πορεία η Αρχή
(6)
Ψυχολογία - σεξολογία
(1)
Σάββατο, Ιουνίου 15, 2013
Δευτέρα, Ιουνίου 10, 2013
Το Λουλούδι μου...
Μικρή πίστευα πως τα λουλούδια πονάνε αν τα κόψεις και έτσι δεν ήθελα, αρνιόμουνα πεισματικά... μέχρι που έπιασα στα χέρια μου εκείνο το τριαντάφυλλο, έμοιαζε τόσο πολύ σε σένα... τι ήθελα να ξορκίσω άραγε?? γιατί με μάτωσε?? Δεν το έκοψα εγώ, εγώ απλώς το κράτησα...
- Βάλτο αμέσως σε ένα βάζο θα σου μαραθεί, - βάζο?? αξίζει αυτό το τριαντάφυλλο βάζο??
- Μα ναι τα λουλούδια για να διατηρηθούν πρέπει να μπουν σε βάζο, τι δεν καταλαβαίνεις???
- Όχι αυτό το λουλούδι που κατάφερε και με μάτωσε δεν του αξίζει βάζο, μια θέση στην καρδιά μου του αξίζει...
Μου είχε γίνει έμμονη ιδέα, το παρακολουθούσα κάθε μέρα, κάθε βράδυ, ζάρωσε? μαράθηκε? αυτό εκεί ακλόνητο, θέριευε μέρα με την μέρα, τρελό?? αντί να μαραίνεται γέμιζε με χρώμα, το ξανάγγιξα και πάλι με μάτωσε... και πάλι το άφησα στην ίδια μεριά που το είχα βάλει...
Τελικά μια μέρα κατάλαβα γιατί δεν αλλάζει και μόνο ομορφαίνει, ήμουν χαρούμενη, γέλαγα και έκλαιγα μαζί μια άγρια λαχτάρα να το πω παντού... Αυτό το λουλούδι δεν μαραίνεται ακούς Σύμπαν?? Το δικό μου λουλούδι αντιστέκεται... με ακούτε??? Δείτε το... να δείτε το... Είναι το θαύμα της ζωής, της ψυχής και της φύσης... Πάντα όποτε με ματώνει αυτό ανθίζει... ακόμα και τώρα...
Την επόμενη φορά που θα με ρωτήσεις πως είναι το λουλούδι μου, δυο κινήσεις μέσα στο χωροχρονικό μας κάνε, κοίτα τα χέρια μου και κοίτα και τον καθρέφτη ...
Κυριακή, Ιουνίου 09, 2013
Ακόμα...
Ακόμα…….
και πόσο ακόμα………
Ακόμα την έχω εκείνη
την ψυχή που πέρασε ρώτησε, αγάπησε και
στάθηκε,
ακόμα έχω το ίδιο
βλέμμα που κοίταξε, δάκρυσε και χάθηκε,
Ακόμα……
Το Γυαλί...
Είναι αυτή η ώρα η μικρή , η μεγάλη , όπως θέλει την χαρακτηρίζει κανείς , η ώρα που το μύχιο κορμί βγαίνει από το καβούκι του και σωριάζεται απέναντι .
Είναι ώρα που ζητούνται – απαιτούνται απαντήσεις , αλλά και φόβος για το τι θα απαντηθεί , το τι θα ειπωθεί .
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)