Λίγες μέρες πριν...

 

 

Οι πύλες άνοιγαν, το καράβι του ταξιδιώτη θα περνούσε πλέον μέσα στη χώρα, ο προσκεκλημένος ένιωθε πως η καρδιά του κόντευε να σπάσει από την ανυπομονησία να πατήσει στεριά, ταξίδευε δύο μήνες τουλάχιστον, είχε ακούσει τόσα πολλά, είχε διαβάσει άλλα τόσα και να τώρα ήταν σχεδόν απ’ έξω από αυτό, που οι δάσκαλοι, του έλεγαν πως πρέπει να το δει για να το πιστέψει.

Στο σπίτι του Βώρου επικρατούσε φασαρία από το πρωί οι δούλοι και οι δούλες καθάριζαν και γυάλιζαν τα μάρμαρα σε λίγες ώρες ο γιος του θα έπαιρνε την πρώτη του Μύηση στα Ιερά Μυστήρια,

... το Τέλος συνέχεια...

Αθήνα

το ίδιο βράδυ……

Ο Λίνων βημάτιζε νευρικά μέσα στην τεράστια σάλα του σπιτιού του στρωμένη με κάτασπρο μάρμαρο, οι αραχνοΰφαντες Αιγυπτιακές κουρτίνες χόρευαν από το αεράκι και την λύρα που έπαιζε ο δούλος,

Το Τέλος...

                                                                                                   
Το βουνό ήταν ο αγαπημένος της προορισμός ήξερε πως όταν δεν ήταν και πολύ καλά πήγαινε εκεί.



Τα σημάδια τον τελευταίο καιρό το έδειχναν καθαρά πλησίαζε το τέλος, και απόψε ήταν το τέλος.



Η τελευταία Νύχτα ΕΚΕΙ.

Του φεγγαριού...

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΑΠΟΨΕ ΠΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΕΥΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΜΟΥ... ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΜΟΝΗ...
ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ Η ΣΕΛΗΝΗ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΘΡΑΣΣΟΣ ΝΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ " ΚΟΙΤΑ ΕΓΩ!!! ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΟΥ, ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ, ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ"
ΠΕΣ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΡΩΤΑΩ, ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ, ΟΤΑΝ ΚΟΡΜΙΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΑΔΕΙΑ ΚΡΕΒΒΑΤΙΑ, ΕΣΥ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ, ΕΚΕΙ, ΠΑΝΤΟΥ. ΤΙ ΜΗΝΥΜΑ ΘΕΣ ΝΑ ΠΑΣ?? ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΟΤΑΝ ΜΟΝΑΧΙΚΑ ΚΟΡΜΙΑ ΛΥΤΡΩΣΗ ΣΟΥ ΖΗΤΑΝΕ. ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΛΑΜΠΕΙΣ, ΑΠΟ ΤΙ ΑΠΟ ΔΑΚΡΥΑ ΔΙΚΑΣΟΥ? ΑΝΘΡΩΠΩΝ? ΠΕΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΙ ΛΑΜΠΕΙΣ? ΠΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΧΑΘΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΡΩΤΙΚΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΝΑ ΜΗΝ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ? ΤΙ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΚΑΤΙ? ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΜΟΥ ΜΟΥΔΙΑΖΕΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΕ ΤΟ ΕΔΩ, ΜΕ ΤΟ ΕΚΕΙ... ΠΛΑΝΕΥΤΡΑ ΕΙΣΑΙ, ΜΙΑ ΨΕΥΤΡΑ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΛΥΓΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΩ...