Πέμπτη, Απριλίου 17, 2014

Όταν λες Καλή Ανάσταση πες μου τι εννοείς...



Είτε πιστεύουμε, είτε όχι σε ότι συντελείται αυτές τις Άγιες Μέρες όλοι μας λίγο πολύ ευελπιστούμε σε μια Ανάσταση. Είτε το ονομάσουμε Άγιο Πάσχα, είτε το δούμε ως Ελευσίνιο Μυστήριο το ζητούμενο και το δεδόμενο ταυτόχρονα είναι ένα, η Ανάσταση από τα δεσμά μας και η πορεία μας στο Φως. Αυτόν τον καιρό όλα είναι πιο επίκαιρα από Ποτέ.
Έχουμε μια ευκαιρία ως Άνθρωποι να δώσουμε πραγματικό Νόημα στις Ευχές που ανταλλάσσουμε, θα την αφήσουμε να πάει χαμένη? Κάνε ένα κόπο και δες γύρω σου πριν ευχηθείς  Καλή Ανάσταση, τη θες πραγματικά? ή το εύχεσαι γιατί έτσι το βρήκες και δεν είναι κακό απαραίτητα να το εύχεσαι γιατί έτσι το βρήκες, οι ρίζες μας είναι πάντα η παρακαταθήκη μας για την πορεία μας, αλλά σκέψου η Ανάσταση που εύχεσαι είναι έτοιμη μέσα σου? Αν πιστέψεις στον εαυτό σου, όχι εγωιστικά αλλά ουσιαστικά, αν πραγματικά θέλεις να Αναστηθείς και να Αναστήσεις το μικρό κομμάτι της ύπαρξής σου που λέγεται Ψυχή ξεκίνατο από τώρα και σίγουρα η Ανάσταση φέτος θα είναι αυτή που πραγματικά θες...
Αλήτες μου ολόψυχα σας λέω να έχετε μια Καλή Ανάσταση και να ζήσετε τις πιο όμορφες στιγμές σας με Ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν...
Χρόνια Καλά...


Τρίτη, Απριλίου 15, 2014

Έκλειψη Σελήνης, θα ζήσουμε και φέτος...



Έφτασε η μέρα που οι περισσότεροι έχουμε ακούσει πως θα περάσουμε της ελιάς το βάσανο να το πω? του λιναριού τα πάθη να το τοποθετήσω? Η αλήθεια είναι πως ο κόσμος εκστασιάζεται για κάθε τι το μυσταγωγικό... και ναι είναι μυσταγωγία για τους Μύστες και τους Γνώστες. Παραδοσιακά τώρα όταν έχουμε εκλείψεις ο καιρός χαλάει και γίνονται, κυρίως στις περιοχές που είναι ορατή γεωφυσικά φαινόμενα... ας λένε ότι θέλουν υπάρχει αλληλεπίδραση Γης και Σελήνης...

Δευτέρα, Απριλίου 14, 2014

Ρόμπερτ Πάουελ, ο Αιώνιος Ιησούς





Μεγάλη Εβδομάδα ξεκίνησε, το πάθος αρχίζει να κορυφώνεται αργά, σταθερά, βασανιστικά, μέχρι την υπέρτατη στιγμή της Ανάστασης και το μήνυμα που δίνει συμβολικά σε κάθε ψυχή, νου και κορμί. Μιας και κάθε χρόνο ο ίδιος Ιησούς μπαίνει στα σπίτια μας και σίγουρα ακούμε όλοι λίγο πολύ την ίδια ατάκα από μανάδες, θείες και γιαγιάδες στη σκηνή της Σταύρωσης " Χριστέμου τα Πάθη σου, βρήκα μερικές γνωστές - άγνωστες πληροφορίες για τον " Ιησού - Εμμανουήλ" Ο Ρόμπερτ Πάουελ γεννήθηκε στο Σάλφορντ της Βόρειας Αγγλίας κοντά στο Μάντσεστερ την 1η Ιουνίου 1944. Το 1964 μετακόμισε στο Λονδίνο όπου και αφοσιώθηκε στην υποκριτική τέχνη. Η καριέρα του στον κινηματογράφο, ξεκινάει με αρκετούς δευτερεύοντες ρόλους σε ταινίες εποχής, σε περιπέτειες και ταινίες τρόμου, για να συνεχίσει με πρωταγωνιστικούς σε περισσότερο cult και κλασικά φιλμ, όπως το «Μάλερ», «Τα τέσσερα φτερά», «Φρανκεστάιν», «Τα 39 βήματα», «Σάκα Ζουλού», «Το άσυλο», κ.ά.

Κορυφαία στιγμή στην καριέρα του είναι το έτος 1974, όπου τον καλούν στο κάστινγκ για την υπερπαραγωγή «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» του Φράνκο Τζεφιρέλι. Ο Πάουελ παρουσιάζεται στην επιτροπή διανομής ρόλων, χωρίς πολλές ελπίδες, μιας και ο σκηνοθέτης είχε, όπως λέγεται, στο μυαλό του σαν πιθανούς «Μεσσίες», επώνυμους ηθοποιούς της εποχής όπως τον Αλ Πατσίνο και τον Ντάστιν Χόφμαν.
Τελικά, γίνεται ο πασίγνωστος και αγαπημένος «Ιησούς από τη Ναζαρέτ» και από εκεί και έπειτα, κάνει μια προσπάθεια να χρησιμοποιήσει την επωνυμία του στο Χόλιγουντ. Εκεί όμως οι περισσότεροι σκηνοθέτες διστάζουν να δώσουν στον «άνθρωπο που υποδύθηκε τον Ιησού», ρόλους «γήινους», ρόλους «ανθρώπινης αδυναμίας». Είναι παντρεμένος και έχει ένα γιο και μία κόρη. Μεγάλη του αγάπη είναι τα ταξίδια με σκάφος ανά τον κόσμο.
Ο Πάουελ για τον «Ιησού από τη Ναζαρέτ»
Όταν κλήθηκα να υποδυθώ τον Ιησού, ήμουν 31 ετών και ομολογώ ότι μέχρι τότε δεν είχα κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη θρησκεία και καμία απολύτως γνώμη για τον Χριστό. Τώρα, ύστερα από 9 μήνες γυρισμάτων σε επιβλητικά τοπία του Μαρόκου και της Τυνησίας, μπορώ να πω ότι πραγματικά πιστεύω στον Ιησού, ακόμη και αν δεν πηγαίνω τακτικά στην εκκλησία.
Στη σκηνή της Σταύρωσης, ήμουν λίγο νευρικός, ίσως και από την εξάντληση που ένιωθα, ύστερα από τη δίαιτα 12 ημερών που είχα επιβάλλει στον εαυτό μου, πριν από το γύρισμα, για να φαίνομαι όσο πιο «ρεαλιστικός» μπορούσα.
Κάποια στιγμή κοιτάζοντας στον καθρέφτη, αναγνώρισα στο είδωλό μου τον Ιησού. Μου φάνηκε ότι είδα την εικόνα που έχει ο καθένας από εμάς γι΄ Αυτόν, όταν προσπαθούμε να τον φανταστούμε. Την εικόνα που έχω συγκρατήσει από παιδί.
Πραγματικά ελπίζω στο μνημόσυνό μου, να με θυμούνται και να με αποκαλούν όλοι ως «τον άνθρωπο που υποδύθηκε τον Ιησού».


Η «κατάρα» ενός ρόλου


Ο ρόλος του Ιησού Χριστού είναι ίσως ο πιο... στοιχειωμένος ρόλος στην ιστορία του κινηματογράφου! Για ανεξήγητους, φαινομενικά τουλάχιστον, λόγους, οι ηθοποιοί που ενσάρκωσαν το Σωτήρα της ανθρωπότητας, υπήρξαν κάθε άλλο παρά «ευλογημένοι».
Καριέρες που καταστράφηκαν, παραλίγο μοιραία, αλλά και περίεργα ατυχήματα στα γυρίσματα, ακολουθούν σαν κατάρα ηθοποιούς και ταινίες που ασχολήθηκαν με το Θείο Δράμα.

«Τα Πάθη του Χριστού» ( 2004)
- Με αυστηρή καθολική ανατροφή, ο γοητευτικός ηθοποιός έδειξε να βρίσκει το δρόμο για τη «Λεωφόρο της Δόξας», όταν κέρδισε το ρόλο του Ιησού στα πολυσυζητημένα και υπερεπιτυχημένα, εισπρακτικά, «Πάθη του Χριστού». Μέχρι τότε ο Καβίζελ είχε αξιοπρεπείς συμμετοχές στη «Λεπτή Κόκκινη Γραμμή» του Τέρενς Μάλικ και το «Καλπάζοντας με το Διάβολο» του Ανγκ Λι, πρωταγωνιστικό ρόλο στον «Κόμη Μοντεχρίστο» και το «Angel Eyes» δίπλα στην «καυτή» Τζένιφερ Λόπεζ. Το 2002 παίζει στα «Υψηλά Εγκλήματα» και αποκαλύπτει τις αυστηρές καθολικές αρχές του όταν αρνείται να κάνει ερωτικές σκηνές με γυμνό με την Ασλεϊ Τζαντ. Το ίδιο διάστημα ο επίσης καθολικών αρχών σούπερ σταρ Μελ Γκίμπσον αποφασίζει ότι είναι ο ιδανικός για να... σηκώσει το σταυρό του μαρτυρίου στη δική του ταινία για το Θείο Πάθος.
- Αυτό που δεν ήξερε ο Τζέιμς Καβίζελ ήταν ότι θα τραβούσε στην κυριολεξία τα... Πάθη του Χριστού! Κατά τη διάρκεια της σκηνής πάνω στο Σταυρό, αστραπή από το πουθενά, χτυπά τον ηθοποιό ο οποίος σώζεται από θαύμα. Μέλος του συνεργείου δήλωσε «είμαι 100 πόδια μακριά και βλέπω ξαφνικά μια λάμψη και καπνό να βγαίνει από τα αφτιά του Καβίζελ». Αστραπή τον χτυπά και στα γυρίσματα της σκηνής για την επί του Ορους Ομιλία! Τα βάσανά του δεν τελειώνουν εδώ: παθαίνει σοβαρή εξάρθρωση ώμου όταν του έπεσε ο Σταυρός που κουβαλούσε (η σκηνή κρατήθηκε στην ταινία). «Τρώει» κατά λάθος διπλό χτύπημα από μαστίγιο στη σχετική σκηνή, κόβεται άσχημα στον καρπό του και αποκτά μια βαθιά ουλή στην πλάτη και, τέλος, αρρωσταίνει με υποθερμία.
- Οταν τα «Πάθη του Χριστού» βγαίνουν στις αίθουσες γίνονται ανέλπιστα μία από τις πιο εμπορικές ταινίες όλων των εποχών και ο πρωταγωνιστής τους φαίνεται να κερδίζει το εισιτήριο για τα μεγάλα σαλόνια του Χόλιγουντ. Κι εκεί όλα «παγώνουν»: χάνει το ρόλο του Σούπερμαν στο «Superman Returns», κάτι που ήθελε όσο τίποτ’ άλλο, ενώ οι επόμενες ταινίες του με εξαίρεση ένα δεύτερο ρόλο στο «De javu» μάλλον πάνε κατευθείαν για κυκλοφορία σε DVD.
- Ο ρόλος του Σωτήρα δε φαίνεται να έχει σωτήρια αποτελέσματα για την καριέρα του –μέχρι πρότινος πολλά υποσχόμενου– ηθοποιού, που δήλωνε χαρούμενος για τα δύο κοινά που έχει με τον αληθινό χαρακτήρα τον οποίο υποδύθηκε: τα ίδια αρχικά J.C. (James Caviezel) με τον... Jesus Christ, ενώ, όταν ξεκινούσαν τα πρώτα γυρίσματα, ήταν περίπου στην ίδια ηλικία με Εκείνον: 33 ετών.
- Ειρωνεία και παιχνίδι της τύχης ή βλασφημία λόγω απερισκεψίας; Είναι θέμα προσωπικής πίστης...


«Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» (1977)
Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστική, πιο διαχρονική, πιο ολοκληρωμένη και πιο πετυχημένη ενσάρκωση του Χριστού στην οθόνη από αυτήν του Ρόμπερτ Πάουελ στον κλασικό «Ιησού από τη Ναζαρέτ» του Φράνκο Τζεφιρέλι.
Μ' αυτόν το ρόλο πέρασε για πάντα στις καρδιές και τη μνήμη εκατομμυρίων τηλεθεατών, οποίοι, όμως, δε θέλησαν να τον αναζητήσουν και να τον δουν ποτέ σε οποιονδήποτε άλλο ρόλο, παγιδεύοντάς τον στην εικόνα του Θεανθρώπου.
Η... εξαφάνιση του Πάουελ από τα εγκόσμια μετά την τεράστια επιτυχία της μίνι σειράς έδωσε τροφή για ένα σωρό φήμες βασισμένες στην «κατάρα του Ιησού»: ότι τρελάθηκε, αυτοκτόνησε, είναι άστεγος.
Η αλήθεια είναι ότι ο πολύ καλός Βρετανός ηθοποιός μετά τον «Ιησού από τη Ναζαρέτ» συνέχισε να δουλεύει σε εγχώριες τηλεοπτικές σειρές και ευρωπαϊκές ταινίες αλλά οι παραγωγοί του Χόλιγουντ του έκλεισαν κατάμουτρα την πόρτα και του αρνήθηκαν μια καριέρα θεωρώντας – και όχι άδικα– ότι το κοινό τον έχει ταυτίσει τόσο απόλυτα με το ρόλο του Ιησού, που δε θα μπορούσε ποτέ να τον δει να «αμαρτάνει» επί της μεγάλης οθόνης.
Για την ιστορία να πούμε ότι ο Τζεφιρέλι ήθελε αρχικά τον Ντάστιν Χόφμαν ή τον Αλ Πατσίνο για το ρόλο του Ιησού και τον Πάουελ για το ρόλο του Ιούδα! Ο Ρόμπερτ Πάουελ ήταν 33 ετών, όταν προβλήθηκε για πρώτη φορά ο «Ιησούς από τη Ναζαρέτ», και προκάλεσε ένα μικρό σκάνδαλο δηλώνοντας άθεος.

«Η ωραιότερη ιστορία του κόσμου» (1965)
- Ο σπουδαίος ηθοποιός Μαξ Φον Σίντοβ μπορεί να επιβίωσε μετά την απόφασή του να υποδυθεί τον Ιησού σε μία από τις πιο γνωστές ταινίες για τη ζωή Του, δυστυχώς, όμως, η ίδια η παραγωγή ήταν μια από τις πιο πολύπαθες. Ο διευθυντής φωτογραφίας, Γουίλιαμ Σ. Μέλορ, έπαθε καρδιακή προσβολή, κατέρρευσε και πέθανε στο πλατό, προτού προλάβει κανείς να τον βοηθήσει.
- Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων στην Αριζόνα, χιονοθύελλα χτύπησε την περιοχή για πρώτη φορά έπειτα από 50 ολόκληρα χρόνια, θάβοντας ολόκληρα τα σετ της Ιερουσαλήμ! Καστ και συνεργεία υπερέβαλαν εαυτόν για να καθαρίσουν με τη βοήθεια μηχανημάτων το χώρο και να ξεθάψουν τα σκηνικά. Και μόλις το έκαναν, ξαναχτύπησε μια νέα χιονοθύελλα, ακόμη πιο ισχυρή από την πρώτη, αναγκάζοντας την παραγωγή να τα μαζέψει άρον-άρον και να συνεχίσει το γύρισμα σε χολιγουντιανό στούντιο.

«Ο τελευταίος πειρασμός» (1988)
Αν σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για μία από τις πιο «απαγορευμένες» και αμφιλεγόμενες ταινίες όλων των εποχών, μια χαρά επιβίωσε από κατάρες και αφορισμούς. Η μεγαλύτερη τιμωρία για τους «βλάσφημους» συντελεστές ήταν η προσωρινή τύφλωση για 3 ημέρες του Ιησού-Γουίλεμ Νταφόε. Κι όχι για κάποιο μεταφυσικό λόγο, αλλά επειδή ο ηθοποιός το παράκανε με τις σταγόνες που έβαζε στα μάτια για να διαστέλλονται οι κόρες ώστε το αποτέλεσμα να είναι πιο εντυπωσιακό.


Πηγές: http://sunday-date.blogspot.gr/ http://www.ishow.gr/

Κυριακή, Απριλίου 13, 2014

Αρκεί..





Αν η ανάσα σου είναι το ρούχο μου θέλω κατάσαρκα να το φορώ...

Αν η ματιά σου είναι το σινιάλο και ο Φάρος μου θέλω πλάι σου να βρεθώ

Αν η καταδίκη στην αμαρτία μου θα είναι να σε ακούω να φωνάζεις το όνομά μου αιώνια θέλω Ένοχη να χριστώ...

Αν είναι να χάσω όλες μου τις Ιεραρχίες και τα Αξιώματά μου στα παραδίδω άνευ όρων...

Δεν θέλω αντάλλαγμα, αρκεί που Άκουσα... το όνομά μου μέσα τον παροξυσμό της Ηδονής σου...
Αρκεί που Είδα το πρόσωπό σου να σπάει από τον Πόνο της Προσμονής...
Αρκεί που Μύρισα το άρωμα της Ζωής σου...
Αρκεί που Άγγιξα την πληγή των χρόνων που πέρασαν από πάνω από πάνω σου σε άδεια κορμιά....
Αρκεί που Γεύτηκα την μέθη από τον ιδρώτα σου....
Αρκεί που έλεγξες την έκτη μου Αίσθηση...
Αρκεί που Ένιωσα Γυναίκα, Άνθρωπος, Σύντροφος...



Και σήμερα...



Ποιος τρελός Θεός με γέννησε και στο Σύμπαν με πέταξε???

Εκεί που σε βρήκα στη γωνιά της τετράγωνης Γης θυμάσαι??

Ήταν εκεί που μου ζήτησες σαν την δαιμονισμένη να σε αγαπήσω, όχι από ανάγκη, δεν το είχες ζητήσει έτσι... το Είναι σου το ζητούσε... και γω ναι το έκανα, σαν την τρελή που τρελός Θεός τη γέννησε σε αγάπησα και μετράω τις μέρες που ξυπνάω με το όνομά σου στα χείλη μου και λέω ... Και σήμερα... όταν ριγώ που ακούω την φωνή σου και λέω ... Και σήμερα... όταν ονειρεύομαι την Ιερουργία και λέω Και σήμερα... Όταν τρέχω στην αγκαλιά σου να βρεθώ να σου πω Και σήμερα..