Άνθρωποι με ανθρωπιά και ημερομηνία λήξης.

Είναι ώρες και φορές που ένας τίτλος μιλάει από μόνος του και τα λέει όλα, σε αυτό συμφωνούμε τουλάχιστον το 90% των ανθρώπων.

Επίσης το 90% του εναπομείναντος 10 % αφήνει και ένα παραθυράκι για διάλογο με αποτέλεσμα την κραυγαλέα διάψευση. Το υπόλοιπο 10% διαπιστώνει καθημερινά πως το εργοστάσιο παραγωγής ανθρωπιάς έχει κηρύξει παύση εργασιών.

Για όλους τους Ιππότες της Ψυχής ...

Για την αγάπη των Ιπποτών, από ένα μικρό κόκκινο μαντήλι δεμένο στον αριστερό καρπό, σύμβολο της αφοσίωσης και του γυρισμού, μέχρι τη Λήθη της ουτοπικής Μάχης .... και ποιος δεν αγάπησε τους Ιππότες? Εγώ προσωπικά τους λάτρεψα...

Και κάπως έτσι καλησπέρα...

Ένα ακόμα απόγευμα με καλή μουσική, ζεστή σοκολάτα και παρέα τα ταξίδια μέσα από την περιπλάνηση... Μια γλυκιά καλησπέρα σε όλους τους Αλήτες!!!
   

-«Αν δεν καώ εγώ –αν δεν καείς εσύ- πως θα γενούνε τα σκοτάδια φως;»

Έρωτας, έτσι απλά από το τότε στο τώρα...

Δεν διαλέγει ποιον, δεν επιλέγει το πότε, δεν νιάζεται για το γιατί....
Με ρωτάς πώς τρελάθηκα. Έγινε έτσι.
Μια μέρα, πολύ πριν γεννηθούν οι Θεοί, ξύπνησα από ένα βαθύ όνειρο
και ανακάλυψα πως είχαν κλέψει όλες μου τις μάσκες.
Τις επτά μάσκες που είχα χρησιμοποιήσει σε επτά ζωές.

Χαλίλ Γκιμπράν.

Η Χώρα των Ηρώων...

Συνέχεια…

Ξάπλωνε σιγά – σιγά και το κορμί του άφηνε στα χέρια και στα φιλιά. Μέχρι που τα μάτια του μόνο ουρανό έβλεπαν. Το στοιχειό της συνείδησης είχε τα ρούχα της κορυφής, όπου και ήταν η φυλακή των Γηραιών. Τα κορμιά πάνω του δεν τον άφηναν να κουνηθεί, οι μυρωδιές από το τραπέζι τον τράβαγαν, και η γεύση του κρασιού από τα στόματα των γυναικών του μέθαγαν το μυαλό και η κορυφή εκεί. Τινάχτηκε. Τα κορμιά έπεσαν από πάνω του και το μυαλό του καθάρισε.