Εγώ καλά σου τα έλεγα... εσύ δεν άκουγες κουβέντα...

Το ξέρατε πως υπάρχουν Βυζαντινές παροιμίες τις οποίες μερικές φορές τις χρησιμοποιούμε ακόμα και σήμερα;
Βρήκα μερικές και τις παραθέτω! Διαβάστε τες προσεκτικά και θα καταλάβετε πολλά.

Ανόητος νεοσσός εκών, δείκνυσι την εαυτού νεοσσιάν (Το ανόητο κλωσσόπουλο με τη θέλησή του δείχνει τη φωλιά του)

Χωρίς λόγια αυτή τη φορά...

Καλή ακρόαση από μια μουσική που είναι αγάπη παντοτινή....

 

 

 

Χαραμάδα στο χρόνο...

Είναι από τις ωραιότερες ώρες της ημέρας ετούτη εδώ, την στιγμή που η μέρα και η νύχτα συναντιώνται για ένα και μόνο χορό, πριν η μία δώσει τη θέση της στην άλλη.... πριν φιληθούν για μια και μόνο φορά σαν εραστές από αλλοτινούς καιρούς και ξαναδώσουν ραντεβού πάλι και πάλι και πάλι για μια μόνο φορά, για μια στιγμούλα στη χαραμάδα του χρόνου...

Η Αθήνα ανάβει όλα τα φώτα της σιγά - σιγά και υποδέχεται την απόλυτη αφέντρα για τώρα την νύχτα... Αλήθεια έχεις σκεφτεί πόσες σκέψεις κάνεις την Νύχτα;; Πράγματα τα οποία το πρωί σεν περνάνε καν από το μυαλό ανασύρωνται τέτοιες ώρες και σαν κακομαθημένα παιδιά ζητάνε χώρο, τόπο, χρόνο, ύπαρξη....

Βηχαλάκι; βηχαλάκι; έχω φαρμακάκι...

Καλώς ήρθες φθινόπωρο μαζί με τις ιώσεις…. μερικές μικρές σπιτικές συμβουλές πριν πάτε στο γιατρό σας.

Πάρτε τα... μέτρα σας για να «θωρακιστείτε» απέναντι στους ιούς: Αποφεύγετε τους χώρους με συνωστισμό, καταναλώνετε τροφές πλούσιες σε βιταμίνη C, πίνετε άφθονα υγρά και ξεκουράζεστε πολύ. Δυστυχώς, κάποιες φορές τα παραπάνω μέτρα δεν αρκούν, καθώς οι ιώσεις της εποχής, με κυριότερους εκπροσώπους το κρυολόγημα και τη γρίπη, εξαπλώνονται ταχύτατα. Αν λοιπόν δεν καταφέρατε να νικήσετε στη... μάχη με τους ιούς, ήδη πληρώνετε το τίμημα: Έχετε πυρετό, «μπούκωμα» ή καταρροή, βήχα, ερεθισμένο λαιμό, πυρετό και μυαλγίες. Για να... πάρετε τη ρεβάνς, ακολουθήστε τις παρακάτω σπιτικές συνταγές. Πολλά από τα υλικά τους βρίσκονται ήδη στο ντουλάπι σας. Τα υπόλοιπα, προμηθευτείτε τα από μεγάλα φαρμακεία και καταστήματα με είδη υγιεινής διατροφής.

Μη πετάς τη στάχτη από το τζάκι...

Η γιαγιά μου η Κατίνα ήταν πολλή σοφή, πάντα με το οτιδήποτε έβρισκε και είχε λύση. Σπάνια πέταγε πράγματα, όχι πως είχε και πολλά, αλλά αυτά τα λίγα που είχε τα χρησιμοποιούσε σωστά. Στο σπίτι της είχε μια μεγάλη ξυλόσομπα θυμάστε εκείνες με τις μεγάλες σωλήνες που πέρναγαν όλα τα δωμάτια (τα μπουριά τα λεγώμενα) την θυμάμαι λοιπόν όταν την καθάριζε να μαζεύει την στάχτη σε μια μεγάλη μαύρη σακούλα και να την βάζει στο αποθηκάκι της. - Δεν θα την πετάξεις; της έλεγα, - όχι παιδί μου την χρειάζομαι, απαντούσε - την στάχτη τι να την κάνεις; και απλά χαμογελούσε.

Με τον καιρό άρχισα να μαθαίνω και εγώ γιατί η γιαγιά Κατίνα δεν πετούσε την στάχτη. Μάζεψα και μερικές πληροφορίες και τις μοιράζομαι μαζί σας.