Φάτε... φάτε... φάτε... Νηστεία είναι....

Μιας και είναι της μοδός και κίνημα έγινε για την κρεατοφαγία σήμερις... Φάτε, φάτε, φάτε κρέας, φάτε, φάτε, φάτε ψάρι, φάτε τα μουστάκια σας... Τον διπλανό μας μόνο να βοηθήσουμε, ρε παίδες αυτόν τον διπλανό μας που δεν έχει να φάει. Ούτε κρέας, ούτε ψάρι. Ούτε καν τα γεμιστά της Φωτίου... Άντε και άμα ταίσετε ένα πεινασμένο δεν χρειάζεται να νηστέψετε ποτέ ξανά...

Δεν με ενδιαφέρει... αρκεί να τολμάς...

Δε μ' ενδιαφέρει τι δουλειά κάνεις

Δε μ' ενδιαφέρει πόσο χρονών είσαι

Δε μ' ενδιαφέρει ποιοι πλανήτες είναι γύρω απ' το φεγγάρι σου

Δε μ' ενδιαφέρει που και τι έχεις σπουδάσει..

Θέλω να ξέρω τι σε κάνει να πονάς

αν τολμάς να ονειρευτείς ..αν θέλεις να κάνεις αυτό που η καρδιά σου λαχταρά..

Θέλω να ξέρω αν έχεις αγγίξει το βάθος της δικής σου λύπης,

αν είσαι ανοιχτός στις προσδοκίες ή αν έχεις ζαρώσει από το φόβο.

Θέλω να ξέρω αν μπορείς να χορέψεις στην αγριάδα και ν' αφήσεις την έκσταση να σε γεμίσει χωρίς να ανησυχείς για το αν πρέπει να προσέχεις και να θυμάσαι τα όριά σου..

Θέλω να ξέρω αν τολμάς ν' απογοητεύσεις κάποιον με το να είσαι ο εαυτός σου..

Αν αντέχεις την κατηγορία αρκεί να μην προ δώσεις τη δική σου ψυχή.

Θέλω να ξέρω...

αν μπορείς να δεις την ομορφιά ακόμη κι όταν δεν είναι όμορφη η μέρα.

Θέλω να ξέρω αν κάτι σε στηρίζει μέσα σου όταν όλα έξω καταρρέουν.

Θέλω να ξέρω αν μπορείς, όταν είσαι μόνος με τον εαυτό σου,

να απολαμβάνεις αυτές τις μοναχικές στιγμές.

Θέλω να ξέρω αν μπορείς να σταθείς στην άκρη της θάλασσας

και να φωνάξεις στο ασήμι της πανσέληνου

και στο χρυσάφι του ήλιου

Ναι, είμαι άνθρωπος σημαντικός

και η ζωή μου ανήκει!!!!!!!!!
Ποίημα ανώνυμης Ινδιάνας.

Ποια γυναίκα γιορτάζει σήμερα ?

Πάντα αιρετική γαρ θέλω να βάλω φωτιά στη σκέψη σου,  για αυτό και σήμερα επέλεξα να σε ρωτήσω και να απαιτήσω να μου απαντήσεις, 8 Μαρτίου σήμερα και γιορτάζει η Γυναίκα.... ποια Γυναίκα? Όλες θα μου πεις ...  θα κλείσεις την σελίδα και θα πας παρακάτω... Στάσου μη φεύγεις... στάσου μύγδαλα...  πιες μια γουλιά καφέ και αναλογίσου... 

Κοίταξε δεν αποποιούμαι των επιφανών γυναικών Ελληνίδων και ξένων για τα όσα έχουν κάνει για το "αδύναμο φύλο μου" για την καθιέρωση των δεδομένων δηλαδή... ήταν όλες τους άξιες... είναι όλες τους άξιες...   μην πιάσουμε ονόματα τώρα δε συμφωνείς? 

Έχω την αμυδρά εντύπωση πως σήμερα γιορτάζει αυτή η Γυναίκα που κόβει από τη σάρκα της για να δώσει ... Επίσης αν έχω σκεφτεί καλά μέσα στη σημερινή μέρα είναι και η Γυναίκα που κλείνετε σε ένα ανήλιαγο υπόγειο και υποχρεώνεται να πηγαίνει με 50 άνδρες κάθε μέρα... γιορτάζει η μέλλουσα Γυναίκα που περπατάει ξυπόλητη  στο "καλύτερο μέλλον της"  και την βαφτίζουν λαθρομετανάστρια. Γυναίκα είναι και η μάνα σου που τη γαμωσταυρίζεις κάθε μέρα με κάθε ευκαιρία... βρε ηλίθια θα μου πεις αυτή γιορτάζει στην Εορτή της Μάνας... ναι καλά θα σου απαντήσω... γιορτάζει η αδερφή σου σήμερα αυτή που έχει πάρει τον τύπο που την κακοποιεί κάθε μέρα και με τα θλιμμένα μάτια της σου ζητάει βοήθεια...
Δεν γιορτάζει η στερημένη στο μυαλό γυναίκα, μη τα μπερδεύεις... όχι αυτή ... αν και θα μου πεις γιατί αυτή δεν είναι γυναίκα? Σαφώς και είναι, σαφέστατα και δεν πρέπει να είμαστε μονοθεματικοί και δογματικοί... Αν και καλό θα ήταν τώρα που το σκέφτομαι να διαλέξεις εσύ...
Για μένα Σήμερα γιορτάζει ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ ΓΥΝΑΙΚΑ αυτή που δαιμαινοποιήθηκε και εξεφτελίστηκε όσο κανείς άλλος... γιορτάζει και η πόρνη και η ενάρετη, η καλόγρια αλλά και η διαβολογυναίκα... μπορώ να σου πω και για τόσες άλλες αλλά δεν θέλω να σε κουράσω, σκοπός μου είναι να σε κάνω να σκεφτείς όχι να με διαολοστείλεις...  

Σήμερα εορτάζει η Θηλυκή Ενέργεια που μετά από πολύ σκέψη και με καλά οργανωμένο σχέδιο τείνει να εκλείψει... 

Μη πάρεις τίποτα πίσω από αυτά που σκέφτεσαι για την Γυναίκα σήμερα ... μη πεις άλλη κουβέντα και κοίτα το περιεχόμενο... βάλε της ότι χρώμα θες, ότι περιγραφή θέλεις δώσε...  

Μείνε δίπλα μου και πάλεψε μαζί μου, είμαστε ίσοι όχι ίδιοι για αυτό σε χρειάζομαι και με χρειάζεσαι...
Μη μου λες Χρόνια Πολλά .. Δύναμη να  μου ευχηθείς να αντέχω, επάρκεια έχω να δώσω, πάντα είχα... είμαι Τιτάνιδα το ξέχασες? Σε έφερα στη ζωή, σου δίνω ζωή... 

Εγώ η Γυναίκα σε Ευχαριστώ... 

    

Ο παππούς μας ο Όμηρος...

Οι Έλληνες σήμερα ασχέτως μορφώσεως μιλάμε ομηρικά, αλλά δεν το ξέρουμε επειδή αγνοούμε την έννοια των λέξεων..
Ποια Ελληνική λέξη είναι αρχαία και ποια νέα; Γιατί μια Ομηρική λέξη μας φαίνεται δύσκολη και ακαταλαβίστικη;

Η γνώση των εννοιών των λέξεων θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε ότι μιλάμε τη γλώσσα της ομηρικής ποίησης, μια γλώσσα που δεν ανακάλυψε ο Όμηρος αλλά προϋπήρχε πολλές χιλιετηρίδες πριν από αυτόν. Οι Έλληνες σήμερα ασχέτως μορφώσεως μιλάμε ομηρικά, αλλά δεν το ξέρουμε επειδή αγνοούμε την έννοια των λέξεων που χρησιμοποιούμε.
Για του λόγου το αληθές θα αναφέρομε μερικά παραδείγματα για να δούμε ότι η Ομηρική γλώσσα όχι μόνο δεν είναι νεκρή, αλλά είναι ολοζώντανη.

Αυδή είναι η φωνή. Σήμερα χρησιμοποιούμε το επίθετο άναυδος.
Αλέξω στην εποχή του Ομήρου σημαίνει εμποδίζω, αποτρέπω. Τώρα χρησιμοποιούμε τις λέξεις αλεξίπτωτο, αλεξίσφαιρο, αλεξικέραυνο αλεξήλιο Αλέξανδρος (αυτός που αποκρούει τους άνδρες) κ.τ.λ.
Με το επίρρημα τήλε στον Όμηρο εννοούσαν μακριά, εμείς χρησιμοποιούμε τις λέξεις τηλέφωνο, τηλεόραση, τηλεπικοινωνία, τηλεβόλο, τηλεπάθεια κ.τ.λ.
Λάας ή λας έλεγαν την πέτρα. Εμείς λέμε λατομείο, λαξεύω.
Πέδον στον Όμηρο σημαίνει έδαφος, τώρα λέμε στρατόπεδο, πεδινός.
Το κρεβάτι λέγεται λέχος, εμείς αποκαλούμε λεχώνα τη γυναίκα που μόλις γέννησε και μένει στο κρεβάτι.
Πόρο έλεγαν τη διάβαση, το πέρασμα, σήμερα χρησιμοποιούμε τη λέξη πορεία. Επίσης αποκαλούμε εύπορο κάποιον που έχει χρήματα, γιατί έχει εύκολες διαβάσεις, μπορεί δηλαδή να περάσει όπου θέλει, και άπορο αυτόν που δεν έχει πόρους, το φτωχό.
Φρην είναι η λογική. Από αυτή τη λέξη προέρχονται το φρενοκομείο, ο φρενοβλαβής, ο εξωφρενικός, ο άφρων κ.τ.λ.
Δόρπος, λεγόταν το δείπνο, σήμερα η λέξη είναι επιδόρπιο.
Λώπος είναι στον Όμηρο το ένδυμα. Τώρα αυτόν που μας έκλεψε (μας έγδυσε το σπίτι) το λέμε λωποδύτη.
Ύλη ονόμαζαν ένα τόπο με δένδρα, εμείς λέμε υλοτόμος.
Άρουρα ήταν το χωράφι, όλοι ξέρουμε τον αρουραίο.
Το θυμό τον αποκαλούσαν χόλο. Από τη λέξη αυτή πήρε το όνομα της η χολή, με την έννοια της πίκρας. Λέμε επίσης αυτός είναι χολωμένος.
Νόστος σημαίνει επιστροφή στην πατρίδα. Η λέξη παρέμεινε ως παλινόστηση, ή νοσταλγία.
Άλγος στον Όμηρο είναι ο σωματικός πόνος, από αυτό προέρχεται το αναλγητικό.
Το βάρος το αποκαλούσαν άχθος, σήμερα λέμε αχθοφόρος.
Ο ρύπος, δηλαδή η ακαθαρσία, εξακολουθεί και λέγεται έτσι – ρύπανση.
Από τη λέξη αιδώς (ντροπή) προήλθε ο αναιδής.
Πέδη, σημαίνει δέσιμο και τώρα λέμε πέδιλο. Επίσης χρησιμοποιούμε τη λέξη χειροπέδες.
Από το φάος, το φως προέρχεται η φράση φαεινές ιδέες.
Άγχω, σημαίνει σφίγγω το λαιμό, σήμερα λέμε αγχόνη. Επίσης άγχος είναι η αγωνία από κάποιο σφίξιμο, ή από πίεση.
Βρύχια στον Όμηρο είναι τα βαθιά νερά, εξ ου και τo υποβρύχιο.
Φερνή έλεγαν την προίκα. Από εκεί επικράτησε την καλά προικισμένη να τη λέμε «πολύφερνη νύφη».
Το γεύμα στο οποίο ο κάθε παρευρισκόμενος έφερνε μαζί του το φαγητό του λεγόταν έρανος. Η λέξη παρέμεινε, με τη διαφορά ότι σήμερα δεν συνεισφέρουμε φαγητό, αλλά χρήματα.

Υπάρχουν λέξεις, από τα χρόνια του Όμήρου, που ενώ η πρώτη τους μορφή μεταβλήθηκε – η χειρ έγινε χέρι, το ύδωρ νερό, η ναυς έγινε πλοίο, στη σύνθεση διατηρήθηκε η πρώτη μορφή της λέξεως.
Από τη λέξη χειρ έχουμε: χειρουργός, χειριστής, χειροτονία, χειραφέτηση, χειρονομία, χειροδικώ κ.τ.λ.
Από το ύδωρ έχουμε τις λέξεις: ύδρευση υδραγωγείο, υδραυλικός, υδροφόρος, υδρογόνο, υδροκέφαλος, αφυδάτωση, ενυδρείο, κ.τ.λ.
Από τη λέξη ναυς έχουμε: ναυπηγός, ναύαρχος, ναυμαχία, ναυτικός, ναυαγός, ναυτιλία, ναύσταθμος, ναυτοδικείο, ναυαγοσώστης, ναυτία, κ.τ.λ.
Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα παραδείγματα προκύπτει ότι:
Δεν υπάρχουν αρχαίες και νέες Ελληνικές λέξεις, αλλά μόνον Ελληνικές.
Η Ελληνική γλώσσα είναι ενιαία και ουσιαστικά αδιαίρετη χρονικά.
Από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα προστέθηκαν στην Ελληνική γλώσσα μόνο ελάχιστες λέξεις.
Η γνώση των εννοιών των λέξεων θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε ότι μιλάμε τη γλώσσα της ομηρικής ποίησης, μια γλώσσα που δεν ανακάλυψε ο Όμηρος αλλά προϋπήρχε πολλές χιλιετηρίδες πριν από αυτόν.
Πηγές

"Απολλώνιου Σοφιστού Λεξικόν κατά στοιχείον Ιλιάδος και Οδύσσειας", Εκδόσεις Ηλιοδρόμιο.

Περιοδικό "Δαυλός", τεύχος 79.

Στα χέρια σου

Φεύγει και πάει το μυαλό και φτάνει σε άλλα μονοπάτια, σκέψου να μπορούσαμε να ανοίξουμε πραγματικά την ψυχή μας και να μιλήσουμε. Φαντάσου να θέλαμε να εμπιστευτούμε ακόμα και τον εαυτό μας και να εξομολογηθούμε τα πιο μύχια συναισθήματα.

Είναι οι ώρες μεγάλες όταν θέλεις να φτάσεις στο Θεό της Ψυχής. Και όμως δεν το κάνεις, γιατί φοβάσαι. Δεν το κάνεις γιατί το νιώθεις περιττό. Δεν το κάνεις γιατί νομίζεις πως τώρα δεν χρειάζεται.

Είχες δυο άμυνες, τον αυτοσαρκασμό και την ελπίδα  . Τον αυτοσαρκασμό για να μπορείς να δείχνεις προς τα έξω πως ναι, το καταφέρνεις και εσύ και την ελπίδα που σου κρατάει συντροφιά τα τελευταία χρόνια.

Μια ελπίδα που ήρθε και έκατσε στο βρεγμένο πρεβάζι της ψυχής σαν το σπουργίτι το χειμώνα, του έδωσες λίγα κοχυλάκια για να χορτάσει την πείνα της μοναξιάς και λίγο νεράκι αναθάρρησης να πιει. Άνοιξες το παράθυρο διάπλατα να μπει και να ζεσταθεί από το βοριά... και ήταν εκείνη την στιγμή που μέσα στο δωμάτιο της ύπαρξής σου εισέβαλλαν  τα όρνια της άρνησης. Έκλεισες γρήγορα το παράθυρο αλλά οι δαίμονες ήταν ήδη μέσα. Και κρύφτηκες στη γωνιά να μη σε δουν να μη σε αγγίξουν, ξέχασες το σπουργιτάκι.

Όλο το δωμάτιο γέμισε από μια απίστευτη παρουσία που όχι μόνο μετά από λίγο σταμάτησες να την φοβάσαι αλλά της έστρωσες και γιορτινό τραπέζι. Το σπουργιτάκι για να μην σε ενοχλεί το έκλεισες σε ένα πανέμορφο κλουβί και το γέμισες με χρυσά μαξιλαράκια για να ξεκουράζεται, έξαλλου αυτό είναι που είδες πρώτο και το βοήθησες έτσι δεν είναι;

Από την άλλη κέρναγες την Άρνηση με γλυκό κρασί στιγμών στα κολονάτα ποτήρια των λέξεων σου. Λογιών φαγητά στο τραπέζι σου με μενού από πράξεις, από σκέψεις και από τολμήματα που έμειναν στη μέση, λες και ήταν Γιορτή, αλήθεια τι γιορτάζεις; Και αρχίζει η μουσική μια μουσική που μαζί με το κρασί ζαλίζει το μυαλό και στροβιλίζεσαι και χορεύεις... χορεύεις... πόσο σου αρέσει, με μια άγρια χαρά ανοίγεις την ντουλάπα της ύπαρξής σου και ρούχα βγάζεις αρχοντικά και την άρνηση ντύνεις και ντύνεσαι και εσύ, βγαίνεις από το σπίτι και στο δρόμο ξεχύνεσαι με τα καινούργια όμορφα ρούχα σου και την καινούργια φίλη σου να σας δει ο κόσμος. Και είσαι καλά... και ευτυχισμένος τρέχεις στα μονοπάτια του μυαλού.... Δυο πράγματα πλέον βρήκες που αναζητούσες την ηρεμία και την αποδοχή, μα ναι αυτό είναι που σου πρόσφερε η Άρνηση, αυτά είναι τα δώρα της, και το χρυσό της τζίνι σου υπόσχεται και άλλα αν το ακολουθήσεις. Και τρέχεις να φτάσεις όσο πιο γρήγορα μπορείς.... που;

Μα είναι δρόμος ήρεμος στρωμένος με γρασίδι, τέρμα πια οι πέτρες και οι ανηφόρες, τέρμα τα έλη και τα ποτάμια, τέρμα πια οι ωκεανοί της σκέψεις. Όλα εδώ μπροστά σου όπως τα ήθελες. Τέρμα πια τα κόματα, οι τελείες, τα ερωτηματικά, σε αυτό τον δρόμο δεν υπάρχουν σημεία στίξης. Τέρμα το μπρος - πίσω, τέρμα οι προσπάθεια για κάτι καλύτερο, τέρμα η ζωή.... Τέρμα η Ζωή;;; Μα πως;;; Ένα φτερό από το σπουργίτι έρχεται μπροστά στα μάτια σου και το πιάνεις στον αέρα.

Αρχίζει να βρέχει, μια βροχή δυνατή που σε ποτίζει και θέλει να σε ξεπλύνει μέχρι το κόκκαλο, σήκωσε το κεφάλι όσο δυνατή και αν είναι και ας σε χτυπάει στο πρόσωπο και ας πονάς, μόνο έτσι καταλαβαίνεις πως ζεις. Και αρχίζεις και τρέχεις να φτάσεις, να προλάβεις, στο δρόμο πλέον όμως τελειώνει το γρασίδι και αρχίζουν οι πέτρες, οι λακκούβες, οι ανηφόρες, με κομμένα πόδια και ανάσα που σχεδόν βγαίνει έχεις να αντιμετωπίσεις και τα διόδια των εξηγήσεων σε όσους πριν σύστηνες την φίλη σου την καλή. Τα γιορτινά ρούχα της Άρνησης αρχίζουν να κουρελιάζονται και κοίτα το ένα μετά το άλλο σκίζονται στο μέρος της καρδιάς σου. Χαμογελάς σύμπτωση απλή του επέζησες και φτάνεις στο σπίτι σου. Το κλουβί παραμένει στη θέση του ή χρυσή ποτίστρα και ταΐστρα άδειες, η χρυσή κούνια κινείται μόνη της. Το σπουργιτάκι ;;; Καθώς πλησιάζεις βλέπεις τα φτερά του, ίσα που ανασαίνει. Άνοιξε το κλουβί και πάρτο στα χέρια σου μη φοβάσαι, κάντο.....  Φύσηξέ του στο στοματάκι του και δως του πνοή ξανά, κάντο μη φοβάσαι ... Άνοιξε το παράθυρο της ψυχής και άστο να φύγει ελεύθερο να πετάξει πάνω από θάλασσες , δρόμους με πέτρες με λακκούβες, να συναντήσει εμπόδια, απογοητεύσεις... και να ξανάρθει στο παράθυρο σου για βοήθεια.... Κοίτα ζεις μη το φοβάσαι κάντο.... Ζήσε.... μη φοβάσαι. Είσαι πιο σοφός τώρα, τώρα ξέρεις πως δεν μπαίνουν σε κλουβί τα σπουργίτια....