Ευχαριστώ!!!

Καλημέρα Αλήτες μου, καλή μας εβδομάδα γεμάτη χρώματα και αρώματα να είναι!!!

Κλείσαμε ένα χρόνο σήμερα και το Ημερολόγιο της Αλήτισσας έχει μέσα σε ένα χρόνο 10.000 αναγνώσεις, σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς!!! Πραγματικά δεν περίμενα να έχει τόση απήχηση γιατί δεν είναι κάτι διαφορετικό από ότι κάνουμε όλοι ασχολούμαστε με τον κυβερνοχώρο. Εύχομαι χρόνια πολλά στο cyber παιδάκι μου και να έχει πάντα τη δύναμη να σας κρατάει καλή παρέα για αρκετό καιρό ακόμα!!!  Συνεχίζω ακάθεκτη λοιπόν με κάτι που νομίζω πως ξέρω να κάνω καλά... Κι όταν μια μέρα φύγω από δω ένα θα 'ναι σίγουρο...πως έζησα τη ζωή που διάλεξα εγώ κ όχι κάποιος άλλος για μένα...κι η αλήτισσα ψυχή μου θα το νιώθει έτσι όπως θα πετάει ελεύθερη...

Καλημέρα!!!

Καλημέρα Αλήτες μου, ένας αλήτης Ήλιος χαμογελά και συναγωνίζεται τον Βοριά... Ξημέρωσε μια νέα μέρα, είναι η Ώρα για Νέα Λάθη...

Η ανάγκη...

Πόσο ευάλωτοι γινόμαστε όταν χρειαζόμαστε ένα άνθρωπο δίπλα μας ή μια ανθρώπινη συμπεριφορά? Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, πως είναι μα απλώνεις το χέρι σου σε κάποιον να στο δίνει και μετά να στο χτυπάει? " Σου άπλωσα το χέρι όταν το χρειαζόσουν!!! τώρα μου το χρωστάς... θα μου το χρωστάς για πάντα.. Σε τάισα όταν πείναγες, σε κοίμισα όταν δεν είχες πουθενά αλλού να πας... αν δεν ήμουν εγώ στα παγκάκια θα κατέληγες ... σου έκανα χάρη που σε δέχτηκα... μου το χρωστάς... μου το χρωστάς... μου το χρωστάς... 

Ναι σίγουρα αν θέλετε να πονέσετε κάποιον που χρειάστηκε την βοήθειά σας και του την δώσατε αυτά πρέπει να του πείτε, αν θέλετε να δείτε ξανά την απελπισία στα μάτια του αυτά ακριβώς πρέπει να πείτε. Σίγουρα δεν είναι εποχές να κάνουμε το καλό και να το πετάμε στο γιαλό, αρκετά πράγματα έχουν οι θάλασσες μας. Σίγουρα ξυπνάει το περίεργο ΕΓΩ ΜΑΣ και θέλουμε τον άλλο να τον κάνουμε σκουπίδι, γιατί άραγε?  Τι είδους επιβεβαίωση παίρνουμε όταν φερόμαστε έτσι???  Πως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυτή η συμπεριφορά άραγε?    

27 Μαρτίου Παγκόσμια ημέρα Θεάτρου...

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ ΑΛΗΤΕΣ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΠΟΙΟΥΣ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΟΙΟΥΝ ΗΘΟΣ) ΕΙΤΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, ΕΙΤΕ ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΖΩΗ. ΥΠΟΚΛΙΘΕΙΤΕ ΤΑΠΕΙΝΑ ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ...

Πόσο κομπλεξικοί είμαστε?

Διαβάζω - βλέπω καθημερινά στα κοινωνικά δίκτυα τυπάδες και τύπισσες που σχολιάζουν την εξωτερική εμφάνιση των άλλων. Αυτό δεν μου κάνει εντύπωση. Εντύπωση μου κάνει το γεγονός ότι έχουν τη μούρη τους στην εικόνα του προφίλ τους. Δεν το συζητώ καμιά συνεργασία ο εγκέφαλος με την απτή πραγματικότητα. Παραμυθιάζεται η άλλη νομίζει πως είναι η Κουρνίκοβα ή η Σαράποβα και βγάζει και γλώσσα το τσόκαρο για τα παχάκια της άλλης!! Που πας ρε κατατρεγμένο?? Έχεις δει πως είσαι? ή μήπως και στον καθρέφτη έχεις βάλει fotoshop? Αναρτεί ο κάθε πικραμένος εικόνα με μια κοπέλα εύσωμη στο γυμναστήριο με λεζάντα " που πας μωρή χοντρέλα!!! θα το διαλύσεις το ποδήλατο"!!! το ότι δεν βλέπει το πιπί του για να κατουρήσει δεν το συζητάει !!!
Ζούμε σε μια κοινωνία που έχει μάθει να κριτικάρει ΜΟΝΟ!!! που την ατέλεια ή το δοντάκι που είναι λίγο πεταγμένο προς τα έξω, ή που η κοιλίτσα είναι λίγο πιο έξω, ή που η φωνούλα έχει ένα κάποιο αξάν είναι κατάσταση προς αποφυγή και άσχημου σχολιασμού ... Όχι ρε παίδες δεν είναι έτσι τα πράγματα,  κάποιο λάθος κάνουμε, αν νομίζουμε πως η ζωή μας θα είναι γεμάτη από όμορφους εξωτερικά ανθρώπους τότε κάποιο λάθος παραμύθι διαβάσαμε και συνεχίζουμε να το πιστεύουμε.
Καλό θα ήταν την  επόμενη φορά που φτάσουμε στο σημείο του χλευασμού και του σχολιασμού για μια ανθρώπινη ύπαρξη, να ρίξουμε μια ματιά στο καθρέφτη μας πρώτα...