Δακρύζει η καρδιά ;

 Ίσως.... Είχε κάποτε ειπωθεί από κάποιους ποιητές. Γνώριζαν; Περιττό! Εκείνων οι καρδιές είχαν δακρύσει. Θλίψη; Ίσως το παράπονο που έβλεπαν να ξεψυχά μέσα τους…

Και εγώ ; που βρίσκομαι μέσα σε όλο αυτό ; Με ξέρω ; Με βλέπω ; Τι παραδέχομαι ;

Η Στιγμή...

 

 

Καθόμουν και κοιτούσα ……
Ήμουν προστατευμένη…. στο Ιερό Μέρος…. Η μάχη μαινόταν οι Νύχτα με τις Μάσκες είχε περάσει και όλες έπεσαν…..

Και εκείνος ο ήχος από τα σπαθιά έγδερνε τις σάρκες μου της ψυχής μου……

Με την ματιά μου έψαξα και βρήκα τον Πολεμιστή….. ήταν Εκεί…..

Θυμάμαι…..

«Από αύριο δεν θα σε ξαναδώ…. δως μου τα χείλη σου και το κορμί σου για τελευταία φορά» 

Η Προσευχή της Γυναίκας

 

 

Ικετεύω δώσε μου..........

 

Σοφία,

για να καταλάβω τον άνδρα........

Αγάπη,

Ένα παραμύθι 240.000 χρόνων!!!

Το παραμύθι του παππού Πρωταγόρα



Μια φορά κι έναν καιρό, στα πολύ – πολύ παλιά χρόνια, τίποτα ζωντανό δεν υπήρχε πάνω στη γη. Στις στεριές και στις θάλασσες, στις λίμνες, στα ποτάμια και στον αέρα, ούτε ένα τόσο δα ζωάκι ή ψαράκι ή πουλάκι δεν υπήρχε και στα απέραντα λιβάδια ούτε μια πεταλούδα δεν πετούσε και ούτε ένα ζουζουνάκι δεν ζουζούνιζε.

Όλοι Έχουν τους λόγους τους οι Έλληνες έχουν Ένα Παραπάνω....

101 λόγοι που μας αρέσει που είμαστε Έλληνες



1. Γιατί έχουμε θάλασσα να την πιεις στο ποτήρι.



2. Γιατί μπροστά στο ραβανί & το γαλακτομπούρεκο, τι να μας πει το μιλφέιγ.



3. Γιατί το καρπούζι το αγοράζουμε ολόκληρο και όχι σε φέτες.



4. Γιατί "καμάκι" και "σουβλάκι" είναι το πρώτο ποίημα που μαθαίνουμε.